Gisteren een lange dag gemaakt. We zijn rond 8.20 vertrokken uit Castrojeriz en wilden naar Fromista dat ligt 25 km verder en er zitten een paar gemene hoogtes in. Maar het landschap is prachtig en de vergezichten zijn fenomenaal. Als je dan aankomt met zere voeten en je hele lichaam is afgepeigerd dan weet je tenminste waarvoor je het hebt gedaan. Bij aankomst een mooi hotel opgezocht en ons ingekwartierd en even rond gelopen op gewone schoenen. Komt een mens even weer tot zich zelf. Marleen is even de super in gedoken om wat lekkers te halen en ik ben nog even naar een sluis gelopen om er een paar foto's te maken. Had ik de moed niet meer voor toen we er langs liepen. Toen we na ongeveer een uur lopen de berg hadden bedwongen en op de rand van het plateau stonden was het uitzicht schitterend. Zat er alleen wel een pelgrim met een transistorradio die hij keihard aan had. Dat was minder leuk, maar hij genoot en dat is ook belangrijk later kwamen we hem weer op ons pad tegen en toen had hij hem wat minder luidt aan staan maar ik vraag me dan af waarom geen oortjes in maar goed hij sukkelde voort en wij ook over de eindeloze velden en wegen.
Marleen en ik zijn al echte pelgrims. We gaan niet naar een restaurant onder weg, maar nemen een supermarkt en laten daar een broodje klaarmaken we nemen een yoghurt en een stukje fruit en eten dat dan op aan de kant van de weg of op een dorpsplein en zien dan de plaatselijke bevolking hun ding doen en dat is hartstikke leuk. De kerken en andere monumenten waar we gisteren langs liepen waren of dicht of in verval en de moeite van het bekijken niet waard. Het landschap was de hoofdmoot en dat was geweldig. We hebben nog een pelgrimsmaaltijd gegeten en een lekkere douche genomen en zijn op tijd naar bed gegaan. Ben benieuwd wat de benen zeggen. Als het niet gaat wordt het de bus of de trein. Want dit dorp heeft beide mogelijkheden. Groetjes en tot morgen.
De weg eindigt niet in me,
hij is in mij en ik ben in de weg.
Hij blijft achter me als ik hem ontvlucht.
Ik denk hem te volgen
maar hij haalt me in.
Marc Baron
Marleen en ik zijn al echte pelgrims. We gaan niet naar een restaurant onder weg, maar nemen een supermarkt en laten daar een broodje klaarmaken we nemen een yoghurt en een stukje fruit en eten dat dan op aan de kant van de weg of op een dorpsplein en zien dan de plaatselijke bevolking hun ding doen en dat is hartstikke leuk. De kerken en andere monumenten waar we gisteren langs liepen waren of dicht of in verval en de moeite van het bekijken niet waard. Het landschap was de hoofdmoot en dat was geweldig. We hebben nog een pelgrimsmaaltijd gegeten en een lekkere douche genomen en zijn op tijd naar bed gegaan. Ben benieuwd wat de benen zeggen. Als het niet gaat wordt het de bus of de trein. Want dit dorp heeft beide mogelijkheden. Groetjes en tot morgen.
De weg eindigt niet in me,
hij is in mij en ik ben in de weg.
Hij blijft achter me als ik hem ontvlucht.
Ik denk hem te volgen
maar hij haalt me in.
Marc Baron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten