de route is uitgeschreven

Dinsdag heb ik mijn route uitgewerkt. Hij is strak gepland. Dit behoeft ter plekke enige aanpassingen om me zelf niet teveel geweld aan te doen. Dat betekent af en toe een keer gebruik maken van het openbaar vervoer.



De rode lijn is de route van Roncesvalles naar Santiago de Compostela.
Begin op 19 april met lopen vanuit Saint Jean Pied de Port in Frankrijk naar Roncesvalles en dan vervolgens in ongeveer 34 dagen naar Santiago de Compostela.
Op 1e pinksterdag 27 mei vertrek ik in de trein vanuit Santiago de Compostela weer naar Nederland waar ik op 2e pinksterdag 28 mei hoop aan te komen.

Amanda Strydom zingt een mooi pelgrimsgebed in het Zuidafrikaans. Dit is leuk om op je in te laten werken.

Ik ben tot de overtuiging gekomen 
dat iedere pelgrim op de Camino 
een spirituele pelgrim is. 
Soms is die spiritualiteit er al 
voordat de pelgrimage begint, 
soms groeit zij tijdens de tocht, 
soms blijkt het spirituele effect 
van de pelgrimage ook pas thuis.
Ik vat spitiualiteit hier op 
als een openheid - aandachtigheid -
van mensen die zich tijdens het proces 
van de pelgrimage ontwikkelt. 
Spiritualiteit betekent dat de mens onderweg is, 
bewust onderweg. 
Vrij naar Thomas Quartier

het is gelukt

De 24 uurs meting heeft uitgewezen dat mijn bloeddruk in orde is. Nu het medicijn afbouwen en dan nog een keer een 24 uurs meting dat is geregeld voor 10 april. Als dat ook goed is dan kan ik veilig op reis.
Alles gedaan om ook te kunnen gaan. Een tetanus injectie gehaald, een volledig bloedonderzoek gehad en dan deze controle nog. Alles gedaan om ook een goede loop te kunnen volbrengen. Nu is het nog het doen.

Dit is de gemiddelde bloeddruk die ik heb. Een geweldige zo heb ik het in jaren niet gehad.

Leven is pelgrimeren, 
een tijdlang werken aan de weg, 
een brug bouwen over zwart water. 
Jan de Jongh

Nico is overleden

Vandaag gaan Max en ik naar de begrafenis van Nico. De man van Max zijn overleden nicht Ineke.
Hij was al een poos ziek en stond nog zo dapper te spreken op de crematie van Max zijn tante begin dit jaar.
Hij was een zeer integer mens. Heb nog een poosje met hem zitten praten en hij had zo'n mooie kijk op de wereld en het leven. Hij mocht helaas net geen 62 jaar worden.
Het leven kan zo hard zijn bij tijd en wijle.
Ik steek een kaarsje voor hem op.


Voor jou ging het sterven niet ineens
je hebt er moedig voor gestreden.
Niemand kan weten wat je hebt gevoeld
ook niet wat je hebt geleden. 

Ik hoop dat Nico nu in vrede rust.

Wandelen, is dat uiteindelijk niets anders, 
dan met je voeten, stap voor stap, 
en bladzijde na bladzijde, 
de bladen van het grote boek van je leven omslaan?
Jacques Lanzmann

genieten van de zon

Het is nog steeds prachtig weer. Alles met de hogedrukspuit schoon gespoten en nu alles weer is opgedroogd ziet het er weer spik en span uit. Nu kan ik echt genieten van de tuin.
Zo heerlijk even in de hangmat.
Kopje koffie er bij en wie doet je wat.

Wat mij betreft mag dit weer wel een poosje aanhouden, maar ach de weermannen en vrouwen hebben al weer wat anders in petto. 

Maar we doen het er maar mee. 

De mens is altijd onderweg. 

Uiteindelijk is hij onderweg naar God. 

En God kunnen we hier op aarde nooit bereiken. 

Daarom is het leven een voortdurende weg, 

een voortdurend pelgrimsschap

Pelgrimeren betekent 

de weg van ons verlangen gaan. 

Dat verlangen voert ons echter verder dan deze wereld. 

Het leert ons dat er iets in ons leeft

dat deze wereld overstijgt. 

Anselm Grün

Westerbork

Max, en ik kregen zondag j.l. het idee om eens weer naar het voormalig kamp Westerbork te gaan.
Dat is bijna jaarlijks een gang om alles eens weer op je in te laten werken wat mensen elkaar aan hebben gedaan en nog steeds aan doen.
Het is heel indrukwekkend en ook mooi om te zien hoe alles wordt bijgehouden.
Alles ziet er zo verzorgd uit.
 

Al die steentjes die een persoon vertegenwoordigen in een veld dat de contouren aangeeft van Nederland het is een indrukwekkend beeld.

Tijdens de wandeling valt alles op zijn plaats, 
de orde is volmaakt. 
Niets van buitenaf kan deze orde verstoren, 
de wandelaar heerst over zijn universum. 
Arnon Grunberg


http://youtu.be/v4u43yumxrA

de zee

De zee heeft toch altijd een grote aantrekkingskracht op mij. Als ik over zee kijk kan ik zo genieten van het telkens wisselende beeld en de kleuren. Langs het strand lopen geeft mij zoveel rust.
Nu is er een muziekstuk van Vivaldi.
La tempesta di mare
Ik wil het jullie niet onthouden.
Hoop dat jullie er ook zo van kunnen genieten.

Doet me denken aan al die momenten dat ik langs de woeste kust van Tenerife heb gelopen.


Iedere dag is een reis 
en de reis zelf is mijn thuis
Matsuö Basbo

zondag

Vandaag even de boel wat in Paassfeer gezet.
 
 Het is al weer bijna zover.
Vrijdag 6 april ga ik naar de Matthäus Passion.
Een uitvoering van Het Noord Nederlands Orkest en Toon Kunst Koor Bekker.
Ik verheug me er op.

Het is toch bijzonder dat ik zo jaarlijks stil mag staan in de stille week bij het lijden van Christus.
Middels zo'n geweldig muziek stuk.

Met iedere stap 
laten we een deel van onze ziel achter. 
En met iedere stap 
nemen we iets in ons op van degenen 
die ons zijn voorgegaan. 
Bedankt, Weg, dat je onze voeten voedt. 

zaterdag

Het is al weer zaterdag. Over drie weken ga ik nog even het nodige regelen en de zaken inpakken, want op de zondag is het vertrekken. Het gaat nu wel heel snel.
De afgelopen week is ook voorbij gevlogen. Veel dingen gedaan. Gezellige momenten beleefd en mooie lieve mensen ontmoet. Mijn bloeddruk is prima en maandag krijg ik uitsluitsel of ik de medicijnen die ik nog gebruik kan laten staan. Zelf ga ik er vanuit van wel.
Vandaag ga ik rustig aan doen. Heerlijk genieten van het zonnetje als die zich laat zien en een flinke wandeling maken.
Mensen een fijn weekeinde toegewenst. Groetjes

 ik ben even het bos in. 

Wie te voet gaat, geeft zijn ziel
de gelegenheid zich aan te melden 
en krijgt de kans 
haar bestaan te vernemen. 
Herman Andriessen

de zon

We hebben het zo lang zonder of vrijwel zonder een heerlijk zonnetje moeten doen.
En nu is hij er dan eindelijk.
Wat kan ik toch genieten van een lekker kopje koffie in het zonnetje zo op het terras.


Het is heerlijk uitrusten zo en even de boel opladen.
Die zonnestralen veranderen een mens helemaal.


Alleen de weg, daar gaat het om. 
Jean Debruynne

een kastje

Vandaag ga ik aan een bloeddruk meter voor 24 uur. Dit wilde ik graag om te weten of het verstandig is om te stoppen met mijn medicijnen voor te hoge bloeddruk. Dus willen we kijken hoe mijn bloeddruk is over een hele dag en nacht. Als dat toch wat aan de hoge kant is dan blijf ik door gebruiken, maar als het goed is, waarom zou ik dan blijven gebruiken. Dus een meter aan en kijken hoe het morgen uitpakt.
 Dit is hem en dan ga/moet ik nog een dagboek bijhouden waarin ik noteer wat ik doe. Leer ik dat ook alvast, want ik wil een dagboek bijhouden op de wandeling.
Ik ga er voor.

Wegen vormen ons, 
laat je stappen dansen.
Philippe Delerm

weer zien en samen zijn

Ik verheug me op ons weerzien en samenzijn vanavond.
Jantje, Enna en mevrouw Riepma zien elkaar vanavond weer onder het genot van een kopje koffie en een hapje en een drankje. We gaan al zoveel jaren met elkaar om en hebben altijd zoveel met elkaar te bespreken.
Als oud collega's en dan al wel 25 jaar zo met elkaar een paar keer per jaar een avond en soms een dag doorbrengen is bijzonder en fijn dat dit gebeurt en we daar zoveel plezier aan beleven.

Er schiet een gedichtje over het scherm die ik leuk vindt, die luidt als volgt:

Echte vriendschap!

Vriendschap is....
Af en toe een arm om je heen
Vriendschap is....
Even niet alleen
Vriendschap is....
Af en toe een goed gesprek
Vriendschap is....
Twee armen om je nek
Vriendschap is....
Veel meer dan houden van
Vriendschap is....
ik kan van jou op (a)an
Vriendschap is....
Er altijd voor elkaar te zijn
Vriendschap is....

Gewoon heel erg fijn!!

 

Juist die langzame gang 

weekt de geest los van 

Jachtige beslommeringen 

en opent de blik voor 

wat blijvend van waarde is. 

Vrij naar Jeroen Gooskens 

voorjaar

O wat is het prachtig voorjaar weer. Het is bij me op het terras genieten in de zon en rond de 20 graden.
Heb al koffie gedronken en gegeten op het terras. Maar ja het is niet alleen genieten in rust er moet ook gewerkt worden. Dus hier en daar snoeien, planten poten en voor het eerst dit jaar gras gemaaid.
Moest want het stond al aardig hoog.
 De crocussen bloeien bij mij wel in de tuin, maar de lammetjes en die vijver daar moet ik toch even voor lopen en dat is geen straf met dit mooie weer.
Hier wordt een mens vrolijk van.

 Het is altijd een bijzonder moment om zo'n eerste keer in het jaar te gaan maaien. Afhankelijk van de temperaturen e.d. zal het toch zeker tot oktober duren voor de machine weer in de garage kan blijven staan en als ik dan ruim een half jaar 2 keer per week dit heb gedaan vind ik het ook wel even weer genoeg. Maar nu had ik er zin in.

Vertraag, vertraag, vertraag je stap. 
Stap trager dan je hartslag vraagt.


Verlangzaam, verlangzaam, verlangzaam je verlangen. 
En verdwijn met mate. 


Neem niet je tijd en laat de tijd je nemen. 
Laat.
Leonard Nolens

aan de slag

Ja na al die dagen uit huis wordt de boel toch stoffig en blijft de was liggen. Dus vandaag is het poetsen, wassen en strijken. Dat geeft ook ruimte om eens even weer na te denken.
Zo over het afgelopen weekeinde.
Max en ik zijn naar een leuk hotel geweest in Boekend bij Venlo. Maashof heet het. Leuk hotel nog geen jaar oud. Veel activiteit rond het hotel, want er zijn visvijvers waar mensen mogen vissen op forel. Tevens kun je er solextochten maken en straks kun je er naar de Floriade die op een paar kilometer afstand begin april van start gaat. Wij zijn zaterdag op bezoek geweest bij Dick en Jozé in Venray. Dick en Jozé hebben ons een hele gezellige dag bezorgd.
 
Dit is het hotel en de visvijvers met de solexen.
Je hoeft niet bang te zijn om te verdwalen, want er zit een GPS in die de route aangeeft.
We hebben afgesproken dat we nog een keer gaan om de Floriade te bezoeken en een tocht met de Solex te maken.
Zaterdag hebben we nog een mooie wandeling gemaakt en kwamen we langs een Galerie waar we hebben genoten van de mooie kunstwerken van allerlei aard. Twee kunstwerken wil ik jullie graag laten zien.

Dit wordt even nagenieten vandaag van het gezellige en fijne weekeinde. Verder zal het deze week druk worden, er moeten veel dingen geregeld worden en dat gaan we dan ook doen. 

'

Je vordert al een beetje en je vraagt je met verbazing af hoe het mogelijk is dat jouw stappen je al tot hier gebracht hebben. Je bent meerdere keren gevallen, maar je kon steeds weer opstaan. Met het gewicht van je rugzak heb je geen problemen meer, de rug heeft zich gerecht. Je voelt je sterk en gezond en je weet dat je verder kunt. Neem de tijd om om je heen te kijken en alles in je op te nemen wat zich aan je voordoet. Laat je verrassen door al het onbekende. Wordt één met jouw voetstappen op het pad, het getik van de stok op de keien. Geniet en ben blij dat je hier zo mag zijn. Wat eerder een droom was wordt werkelijkheid. Je bent onderweg. Bonnefooi wordt BONNE_VOIE.

De langzame ziet meer.

Sten Nadolny

het klooster

Zo het is weer zondag en de week in het klooster heeft een diepe indruk gemaakt. Het heeft me goed gedaan.
Ik heb de CD gekocht die de zuster hebben opgenomen. Die zet ik op mijn telefoon om onderweg te beluisteren.
Bijvoorbeeld de Hymne:
Gekluisterd aan de krappe tijd

Gekluisterd aan de krappe tijd
van vallend avondlicht zijn wij,
een dag, een zomer die verglijdt.
Maar onvermoed maakt Gij ons vrij.

Uw glans licht op in elke nacht,
onstuitbaar, fel en ingetogen.
Gij opent lief de blinde ogen
van wie U zoekt en op U wacht.

Gezegend Gij, gezegend zij,
die licht werd toen zij had gehoord:
'Ja, Ik in u en gij in Mij'
en alles prijs gaf op uw Woord.

Doorschijnend spreekt zij ons van U,
aanbiddend, stil en toegewijd-.
O God, beslecht voor ons de strijd-,
aanvaard ons in uw eeuwig nu.

Lof zij de Vader, eeuwig licht,
de Zoon, zijn enig aangezicht,
lof zij de Geest, het liefdevuur,
lof zij u God, van uur tot uur.

gast in het klooster

Ik wist niet wat ik er van moest denken. Heb me voorgenomen om naar het klooster te gaan en in retraite te gaan. Heb gevonden wat ik zocht, het was een hele beleving.
Stilte kan je aanvliegen, maar het is ook een zeldzaam iets in onze samenleving en je kunt er zo van genieten.
Iedere gast had zo zijn/haar eigen beweegreden om zich hier terug te trekken.
De een om rustig te studeren de ander om een boek te schrijven en weer iemand die stil wilde zijn, ik om mij te bezinnen op mijn tocht.

 Zo leven de zuster en bidden bijna dag en nacht. Zingen de psalmen prachtig en leven in stilte.
Dit is hun dagorde.
6 uur opstaan
6.30 uur Lezingendienst "Metten"
            Daarna tijd voor persoonlijk gebed, meditatie en lectio divina (biddende bijbellezing)
7.45 uur Morgenviering "Lauden" en ontbijt vervolgens werktijd.
12 uur Middagdienst als herademing tussen inspanning van het werk, waarna middageten, rust en weer werktijd
15.30 uur Recreatie, ontmoeting en ontspanning
16.15 uur Stille tijd voor geestelijke lezing en persoonlijk gebed.
17.45 uur avondviering "Vespers " en avondmaal
20.30 uur dagsluiting "Completen"als toewijding van de nachtelijke stilte aan het geheim van alle leven.


                         De kerk is sober maar wel heel mooi met de koorbanken.

 Ik heb altijd aan deze kant gezeten.
Dit mooie beeld stond voor de Refter waar we gezamenlijk de maaltijden gebruikten.
 Dit was de recreatiezaal.

Er zijn mensen die op verre pelgrimstochten gaan.
Zij lopen in processie rond de tempel, 
maar ze gaan het heiligdom niet binnen. 
Maar ik, ik ga op pelgrimstocht 
naar de vriend die in me woont. 
Angelus Silesius

Retraite

Zo ik ben weer thuis na een vruchtbare week....nou ja bijna een week.
Rust Regelmaat Reinheid heeft me goed gedaan. Heb een mooi boek gelezen, genoten van de zusters en de omgeving van Megen.

De kloostertuin met een stukje van het mooie plaatsje Megen

Lopende over de dijk een mooi zicht op de Maas

Het voorjaar in Megen

Pasen is in aantocht de narcissen bloeien

Een heel mooi straatkapelletje  "Onze lieve vrouw van de Zeven Weeën"

Weer de kloostertuin.

Als het over gastvrijheid gaat, is niemand uitsluitend ofwel gast ofwel gastheer of gastvrouw. Wij zijn het allebei, levenslang, in steeds wisselende rolpatronen. Wezenlijk voor gastvrijheid is elkaar ONTVANGEN.

Een zin uit een boek dat ik heb gekocht met de titel:

Ontvangen De religieuze bronnen van onze gastvrijheid. 

Als je het gewone, het alledaagse 
niet bijzonder vindt, 
waarom streef je het dan na?
Charles-Albert Cingria

Retraite

Een stukje Mozart.

Samen zijn wij pelgrims die, 
dwars door onbekende landen heen, 
op weg zijn naar ons vaderland. 
Dat voor jullie voor nu en voor altijd 
de dag mag aanbreken 
en de duisternis mag verdwijnen. 
Fra Angelico

Retraite

God zou ons elke dag weer het geloof moeten geven;
en dan heb ik het niet over 
een geloof dat de wereld ontvlucht, 
maar een geloof dat zich daar prettig in voelt, 
een geloof dat van de aarde houdt
ondanks de ellende die de aarde ons brengt
-een geloof dat diezelfde aarde ook trouw blijft-,
Ik ben bang dat christenen
die maar één voet op de aarde durven te zetten 
ook maar met één voet in de hemel staan. 
Dietrich Bonhoeffer

Retraite

Een retraite is een afzondering voor spiritueel zelfonderzoek en geestelijke oefening. Een daarvoor geschikte omgeving kan een klooster of een speciaal daarvoor opgericht retraitecentrum zijn. Een retraite biedt vaak de gelegenheid om in een groep met de hulp van een leider gedurende een aantal dagen intensief te mediteren. Tot laat in de 20e eeuw waren door scholen georganiseerde retraites voor katholieken in Nederland en Vlaanderen heel gewoon. Deze retraites richten zich op verdieping van geloofsinzichten en -beleving. De laatste decennia worden ook retraites georganiseerd buiten het kader van georganiseerdereligies, waarin dan de zin van het bestaan of de persoonlijke verwachtingen in het leven centraal staan. Een bijzondere vorm van retraite is de zogenaamde Ignatiaanse retraite gebaseerd op de Geestelijke Oefeningen van sint Ignatius van Loyola

Het is de weg en de wandelaar, 

de eeuwige weg waarlangs alle wegen gaan. 

Niemand heeft hem gemaakt, 

want hij is zelf wezen. 

Het is alles of niets, 

Daarop ontstaat alles, 

daarheen richt zich alles, 

daarom keert alles weer terug. 

Een geluid dat oren niet kunnen horen, 

een beeld dat ogen niet kunnen zien. 

Het is overal en nergens. 

Het heiligdom waarin alles een schuilplaats vindt, 

het nergens dat je kunt zien

zonder uit het venster naar buiten te kijken. 

De wens leert je wensen om niets meer te wensen. 

Tao

het klooster

Vandaag ben ik met bus, trein en te voet onderweg naar het Klooster St. Josepheberg te Megen.
Een zuster klooster van de Clarissen.
Hier verblijf ik tot donderdagmiddag. Met de zusters mee doen en me bezinnen op alles wat ik gedaan heb en ga doen. De zusters zijn heel modern, hebben een mooie website en er zijn verschillende die bloggen.
Maar ik weet niet of het me lukt dat ik mijn blog bij kan houden. Ga er vanuit van wel, maar moet dit even afwachten.
Dit zal mijn kamer worden voor de komende dagen.


Alleen paden kunnen rust brengen in je leven. 
Roger Nimier

wat een actie

Het is een drukke week geweest. Lekker 2 dagen gewandeld, lekker bijgepraat met Botte en Saakje,
Genoten van alles en gelukkig goed gekeurd bij de huisarts. Een bericht gekregen dat ik weer vrijwilliger mag zijn voor de Zonnebloem. van 26 november tot en met 1 december op de boot.....een vaarvakantie door Duitsland. Eens kijken wat dat wordt. aan de boot zal het niet liggen
Het was een heel plechtig moment om te zien dat de as wordt verstrooid van een dierbare. En zaterdagavond vond ik ook een moment om te koesteren. Hennie die haar tocht naar Santiago vandaag begint en ik die samen een stempel hebben gekregen.Pastor Nellie Sluis had er veel werk van gemaakt. Een mooi welkomstwoord en een hele mooie pelgrimszegen waarvoor Hennie en ik naar voren moesten komen. We kregen ook nog de kans om in het doosje van geluk een wens te halen. Die van mij luide als volgt: WIE LEEFT IN EEN ILLUSIE, MOET EEN DEUR NAAR DE REALITEIT OPEN HOUDEN.  Het was een bijzonder moment en een waardige viering die ik niet zal vergeten. Ik ben de Parochie van de Heilig Jacobus de Meerdere er heel dankbaar voor. En de Pastor in het bijzonder.  Het is nu nog 5 weken en dan begin ik mijn tocht. Zo vliegt de tijd voorbij en is het zaak er van te genieten. Dat ga ik doen ook. Volgende week in het klooster, afwachten wat dat brengt.
Ik moet nog wat spulletjes bij elkaar pakken en dan ben ik er klaar voor.
Hierbij even weer een stukje gregoriaanse zang.

Een fijne zondag allemaal.

De echte reis
betekent niet het doorkruisen van de woestijn 
of het lange afstanden afleggen onder water, 
dat is het aankomen bij 
dat bijzondere moment 
waarvan de bekoring
alle randen van ons diepste innerlijk omspoelt.
Antoine de Saint-Exupéry

As verstrooien

Dit heb ik nog nooit bijgewoond. De tante van Max en haar zus zijn kort na elkaar overleden.
Max zijn neef heeft gevraagd of wij bij de verstrooiing van de as willen zijn omdat wij zo vaak bij hun op bezoek geweest zijn. Dat gaan we doen. Om 13 uur gaan we naar het Crematorium waar we de ceremonie bij zullen wonen.
 Zo stel ik me dat voor, maar we zullen zien hoe het gaat.
Ik steek in ieder geval een kaarsje voor hun aan op dit blog.
 

Strooi uit mijn as voor alle winden,
dat wat mijn lichaam was de weg kan vinden,
naar alles wat het eens beminde,
naar wolk en zee, en zich daarmee verbinden.


Zij die in tranen zaaien
zullen oogsten met gejuich.
Wie in tranen op weg gaat, 
dragend de buidel met zaad, 
zal thuiskomen met gejuich, 
dragend de volle schoven. 
Psalmen 126, 5-6

e asverstrooiing 
Strooi uit
Vandaag een moeilijke dag  De asverstrooiing

Vandaag ee De asverstrooiing

Vandaag een moeilijke dag
zo kort geleden pas
noch zo vers
een verwerkingsproces
het verlies van zo'n dierbare

die we vandaag echt
naar haar laatste rustplaats
zacht met eerbied
gaan mengen met de aarde
zacht tot stof doen wedergekeerd

het moment ons alle droevig stemt
en tranen van verdriet
op dat moment mijn ogen verliet
het is niet anders dan het is
maar steeds nog groot het gemis

dan terug denkend in de tijd
de mooie dingen samen beleeft
gegeven altijd de liefde
van jouw aan ons
zo dierbaar deze herinneringen

die er altijd voor U zullen blijven
ja, voor altijd in herinnering en ons hart
een gouden hartje draag ik
altijd om mijn hals
met 'n beetje jou n moeilijke dag
zo kort geleden pas
noch zo vers
een verwerkingsproces
het verlies van zo'n dierbare

die we vandaag echt
naar haar laatste rustplaats
zacht met eerbied
gaan mengen met de aarde
zacht tot stof doen wedergekeerd

het moment ons alle droevig stemt
en tranen van verdriet
op dat moment mijn ogen verliet
het is niet anders dan het is
maar steeds nog groot het gemis

dan terug denkend in de tijd
de mooie dingen samen beleeft
gegeven altijd de liefde
van jouw aan ons
zo dierbaar deze herinneringen

die er altijd voor U zullen blijven
ja, voor altijd in herinnering en ons hart
een gouden hartje draag ik
altijd om mijn hals
met 'n beetje jou zo kort geleden pas
noch zo vers
een verwerkingsproces
het verlies van zo'n dierbare

die we vandaag echt
naar haar laatste rustplaats
zacht met eerbied
gaan mengen met de aarde
zacht tot stof doen wedergekeerd

het moment ons alle droevig stemt
en tranen van verdriet
op dat moment mijn ogen verliet
het is niet anders dan het is
maar steeds nog groot het gemis

dan terug denkend in de tijd
de mooie dingen samen beleeft
gegeven altijd de liefde
van jouw aan ons
zo dierbaar deze herinneringen

die er altijd voor U zullen blijven
ja, voor altijd in herinnering en ons hart
een gouden hartje draag ik
altijd om mijn hals
met 'n beetje jou 

APK

Een APK keuring voor je auto, maar ik heb hem zelf ondergaan maar dan op medisch gebied. Moet zeker weten of mijn lichaam geen mankementen heeft en daarom heb ik gisteren een keuring ondergaan bij de huisarts, na een uitgebreid bloedonderzoek. Heb al een tetanus injectie gehaald en zo ben ik er klaar voor. Mijn APK was goed, ik ben er door ik kan gaan, maar de keuring was wel duurder dan die voor de auto zoals hieronder.
Het materiaal is goed, de rugzak en de Wheelie zijn goed, ik ben goed. Dus nu kan de tocht beginnen.
Morgen de pelgrimszegen en volgens mij kan ik er niet meer aan doen.
Ja toch wel. Goed uitkijken en voorzichtig zijn. Nou dat gaan we dan ook doen.

Het rijkst is hij die weinig behoeften heeft. 
Seneca

Het Jabikspaad

Jammer dat ik het af heb moeten breken, de tijd begon te dringen. Na een goede nachtrust ben ik gisteren rustig naar het station gelopen, nadat ik eerst een Sint Jacobsappelboom heb gefotografeerd. Deze bomen staan overal langs de route, vind ik een mooi symbool. Ze staan zelfs op de routekaartjes aangegeven.

Ik ben in de trein gestapt en doorgereden naar Zwolle en vandaar met de bus naar Hasselt gereden. 

Hasselt raakte in 1216 betrokken in een merkwaardig geschil. De vuistrechter van Hasselt valt in ongenade bij de Bisschop van Utrecht omdat hij een priester hosties uit de handen heeft geslagen. Tijdens dit voorval springen er sterretjes van de hosties die op de grond vielen. Als gevolg van deze schending van het Heilige Sacrament wordt de Vuistrechter gedwongen op straffe van de Banvloek met de plaatselijke priester ter kruisvaart te gaan. Tijdens de slag om Damiate in 1218 komen beiden om het leven. Als genoegdoening voor hun vermeende misdaden en ter voorkoming van natuurrampen (overstromingen) wordt op de plaats van de woning van de Vuisrechter een Heiliggrafkerk gebouwd. Deze Heiliggrafkerk of Heilige Stede was in de Middeleeuwen een alom bekende bedevaartsplaats. Tot 1590 stond deze typische ronde kerk, waarvan slechts de fundering bewaard is gebleven, op de plaats van de huidige R.K.-kerk aan het Eiland (verbastering van Heiligland). Op de tweede zondag na Pinksteren vindt de Hasselterbedevaart nog altijd plaats ook wel De Hasselteraflaat genoemd. 

Bedevaart van Hasselt

Vaak wordt de Heilige Stede van Hasselt
op de grens van het 'Vierde Friese Zeeland'
in verband gebracht met een beroemde
legende uit de Friese geschiedenis:

Een dronken Friese zwaardvechter
vertrapt het Heilig Sacrament
Op voorspraak van Maria wordt een
verschrikkelijke overstroming
van de Friese Landen afgewend.
En toen naar Café de zon gelopen om daar mijn stempel te halen. Niet voor het Jabikspaad, maar voor het Jacobspad van Uithuizen naar Hasselt die ik wel heb gelopen en volgens ingewijden moet het een mooi stempel zijn.
Heerlijke tomatensoep gegeten met een broodje beenham. Gemoedelijke sfeer, alleen de man wist niet waarom of er toch steeds mensen kwamen vragen om een stempel. Waar dat nou toch wel voor was. Ik heb het uitgelegd en een stempel gekregen, maar dat geven van een stempel is nog niet zo eenvoudig. Hij stond er weer half op net als die van gisteren in Akkrum. Stempelkussen uitgedroogd, ja dat heb je als je vroeg in het seizoen langskomt. Voor een ieder die een stempel wil eerst op een blanco stukje papier proberen zou ik zeggen. Dus Hennie je bent gewaarschuwd.
Moest plotseling denken aan Frodo het hondje van Hennie bij deze afbeelding die in de zaak hing.

Hennie ik vond Frodo veel mooier hoor maar wel grappig. 

Vervolgens ben ik huiswaarts gekeerd met de belofte aan mezelf dat ik na de Camino het Jabikspaad helemaal ga lopen. Een pelgrim moet vast afkicken. 

Pelgrims lopen om los te laten

en zo zoeken zij wat uiteindelijk onmisbaar is, 

bij elke stap ervaren zij dieper hun kleinheid, 

in het wonder van de stilte 

komen zij het geheim van het leven op het spoor.

Jeroen Gooskens