bezinning

Het is al weer zondag en altijd even tijd om na te denken.


Bezinning

Ordenen van zwevende gedachte's
als maar vlekken in het brein
Spontane emotie's naar boven drijven, het ritme verstoren
Vlagen van geknaag, schuld of vrolijk zijn.
Hoofd en nek los laten
teveel aan je kop veroorzaakt behoorlijke pijn.

Zo daar kunnen we het weer mee doen.
Fijne zondag.

levensgenieter

Wat is nu een levensgenieter.
Ik las een defenitie op internet.

Je moet er in geloven natuurlijk.

Een levensgenieter is een Bon Vivant.

De fixatie van de 7 is fascinatie naar het buitengewone, vraatzucht
Voor de 7 is het groeipunt 5 (de waarnemer)
Voor de 7 is het stresspunt 1 (de perfectionist)
De verbonden typen van de 7 zijn de 6 , 8, 5 en de 1
De niet verbonden typen van de 7 zijn de 2, 3 en de 9
De vleugeltypen van de 7 zijn de 6 en de 8
De 7 behoort tot de hoofdtypen

Dit zegt mij dus helemaal niets. Lijkt wel een rekenmachine, maar toch als ik zie vraatzucht......Ja ik eet wel veel tegenwoordig. De waarnemer.......ja doe ik....ben ik. Perfectionist.......ben ik.
Even verder kijken.

Hoe herken je de 7

• Nonchalante attitude
• Enthousiast over eigen woorden
• Praat graag (en veel als hij aan de praat is)
• Een zekere timiditeit
• Vaak speelse allure
• Zevens kunnen zo gefascineerd zijn dat ze iets af willen maken (boek schrijven), eventueel samen met (want afmaken is lastig
• Mooie praters
• Kunnen goed brainstormen
• Onderhoudend
• Toveren met woorden
• Aangenaam gezelschap
• Kwinkslagen
• Luchtig
• Weet bijna ongemerkt van onderwerp te veranderen
• Bedenkers van reclame, maar voeren het niet uit
• Zoeken altijd het buitengewone
• Zin altijd op zoek naar het nieuwe
• Houden van nieuwste snufjes
• Vertonen vluchtgedrag
• Geen goede kompaan bij problemen, ze bieden wel afleiding maar hebben moeite met emoties.
• Houden van het goede leven
• Gezelschapsdrinkers
• Ze willen hun steentje bijdragen aan de wereld

Ik lees maar niet verder want veel klopt. Zal wel vluchtgedrag zijn, maar ik voel me goed en ga maar gauw weer wat anders doen.

Alle dagen het zelfde

Ik las in mijn boekje Menslief ik hou van je een stukje getiteld "Alle dagen het zelfde"
Mensen zijn ziek van veveling.
Levensmoe.
Het huis staat vol.
De tafel is rijk gedekt.
Er komt geen 'nieuwe' dag.
Alles is alle dagen hetzelfde.
De muren zijn dik, altijd even koud.
Nooit komt er nieuw leven in.
Mensen zijn ziek van verveling.
Ze zien de bloemen niet meer,
de vogels niet meer.
Hun papagaai en hun geklede hond
zijn al even dood als zij zelf.
Mensen gaan 's avonds uit tot in de morgen,
om te slapen als de zon schijnt.
Ze gaan naar de dokter, naar de zenuwarts,
naar de psychiater.
Ze voelen zich nooit echt goed!

Nou beste lezers en volgers, hier pas ik wel voor op.
Kan gelukkig volop genieten omdanks het verdriet van de laatste tijd.
Mijn moeder zou ook niet gewild hebben dat ik bij de pakken neer ging zitten of mij overgaf aan de drank of andere zaken. Nee het leven gaat door en je moet de dag plukken.
Levengenieter is mijn motto en die hou ik er in.

Noorddijk en Middelbert

Toen ik gisteren in Noorddijk aankwam heb ik even genoten van de mooie kerk die daar staat.

Het is de St. Stephanuskerk. In de 16e eeuw heeft deze romano-gotische kerk van ca. 1250 veel wijzigingen ondergaan. Er zitten 4 prachtige gebrandschilderde ramen in uit 1765. Het is een heel rustiek gezicht zoals hij daar ligt midden op een omgracht kerkhof met bomen.
Vervolgens wilde ik met de bus terug naar huis. Dacht ik loop naar de brug bij Ruischerbrug en daar gaat de bus naar Kolham. Toen ik daar aankwam moest ik nog ruim een half uur wachten, nou dan kan ik wel doorlopen naar Middelbert.
Daar aangekomen op de stoep van de Martinuskerk een broodje gegeten. Ook weer zo'n prachtig dorpsgezicht met een mooie kerk.

Is het geen plaatje. Dit alles weer dankzij de stichting oud Groningerkerken die deze gebouwen zo mooi in stand houden.
De kansel dateert uit de 18e eeuw het orgel is van 1822 en is gebouwd door Johan Wilhelm Timpe.
Mooi zulke borden die veel over de kerken vertellen. Alleen heel jammer dat ze niet open zijn. Maar goed internet biedt uitkomst. Als je dan weer thuis bent kun je nog even kijken.
Hoe ik dat straks doe? Wordt wel erg duur als ik steeds gebruik maak van mijn mobiel internet in het buitenland.
Deze week ga ik niet meer mijn vervolg doen. Het was gisteren even te veel. Heb toch conditie verloren door te weinig te lopen. Volgende week verder met de route. Noorddijk-Stadspark/Groningen Dat is ruim 10 km. Wellicht dat ik doorloop naar Roderwolde. Maandag of dinsdag. Heb er nu al zin in ondanks mijn moeie benen van gisteren.

prachtige wandeling

Zo weer thuis, moe maar voldaan. Moet er wel even weer inkomen. Kan merken dat ik de laatste weken minder gelopen heb. Vandaag denk ik weer eens 20 km gelopen en dat moet ik toch dagelijks doen wil ik Santiago halen.
Het was een prachtige wandeling van Ten Boer naar Noorddijk.
Hierbij kwam ik door mooie stukken natuur en prachtige dorpen. Mij trof erg Thesinge.
De rust en de geschiedenis. Hier stond ooit een groot klooster. Een benedictijner klooster "Germania" gesticht in de 12e eeuw. Drie eeuwen later samengevoegd met het klooster van Ten Boer.
De patroonheilige was "Felicitas"met haar zeven zonen. Het klooster is in 1584 verwoest. 
De kruiskerk is afgebroken in 1786. Er staat nu nog een klein kerkje. Op dit moment wordt de toren gerestaureerd. De stichting oud groninger kerken verricht ook hier weer goed werk. In één van de spantbalken staat een tekst uit 1644 die verwijst naar de pelgrim.....het pelgrimeren als boetedoening.
"Verheft uwe stemme als een basune, en vercondicht minen volcke hare overtredinge en den huijse Jacobs hare sonden."
Toch weer leuk om zoiets te lezen. Even verderop is een dorpszandbak aangelegd en daar was een bord met een tekst. Ik heb het maar eens overgenomen. Vond het zo mooi.

ZAND EROVER
Iedereen is jong geweest. De één lang geleden, de ander net nog.
Zo is het met mensen, zo met dorpen.
De jeugd begint klein en onwetend.
Als ze voorbij is, wordt de jeugd vergeten. Zand erover.
Toch zal het verleden nooit verdwijnen, want geschiedenis is hardnekkig.
Zoons treden in het laarzenpad van hun voorouders, dorpen verrijzen op de fundamenten van kloosters.
Tegelijkertijd is het verleden een goedzak, want het draagt vrijwillig bij aan zijn eigen verdwijning. De stappen van de zoon bedekken die van vader. Het klooster gaf zijn stenen weg aan huizen en straten. Honderden jaren van landbouw en bewoning hebben de jeugd van Thesinge aan het oog onttrokken.
Het is het oude lied van de geschiedenis: Zand erover.
Zo is het verleden aan de verhalen vertellers. De ouden vertellen over de oude dingen. Zij weten van de wereld onder het zand. Maar iedereen is jong geweest. En wilde eerst zien en dan geloven. Daarom de mouwen opgestroopt! Deze zandbak is een venster op de kindertijd van Thesinge. Veeg de gordijnen van zand opzij en zijn eerste gebruiksvoorwerpen duiken op.
Alsof ze gisteren nog werden gebruikt.

Nou ik vond het wel een hele mooie zandbak maar dat ze hem gebruiken als toilet voor honden en andere huisdieren? Ik heb de moed niet gehad om het gordijn opzij te schuiven. Ben even verderop op een mooi bankje gaan zitten lunchen en heb de hele omgeving in me opgenomen. Wat een rust en wat een stilte.
Thesinge bedankt.

lopen in Glimmen en Onnen

Het was even weer genieten. Het weer liet het toe en vervolgens vroeg Max of ik kwam om te gaan lopen. Nou Glimmen en zijn omgeving maakt dat tot een feest.
Na de thee. Heerlijk over de Oude Boerenweg gelopen over de oude spoorbrug altijd leuk vooral als de treinen er onderdoor schieten en de machinist even de hand op steekt. Vervolgens over de dalweg en een klein stukje Appelbergen over de Gieselgeer weer terug. Een uurtje en even genieten een goede start voor morgen....woensdag de afstand Ten Boer Noorddijk. Verheug me er op.

een gedicht over de pelgrim

Woensdag ga ik lopen en vanmiddag alvast een stukje in de omgeving.
Tijd voor een gedicht over de pelgrim.

De pelgrimHij was op pad gegaan. De weg lag vast
dacht hij de kathedraal met de reliekenschrijn
die naar honing geurde, had hij zich laten vertellen.
Zijn hoed was leeg, hij hield zijn pelgrimsstaf.

Hij ging het pad met doelgerichte pas
zeven malen zou hij om de kerk schrijden
de priester zou de insigne op zijn hoed spelden
heiligheid en wonder straalden op hem af.

Maar hoe langer hij op weg was hoe langer
de weg werd. En toen hij zijn ogen afwendde
van het doel dat uit zicht raakte - zag hij ineens
de randen van de weg, de berm, het land.

Zijn pas vertraagde wat. Zijn hoed kwam
als vanzelf in zijn hand, de landman
knikte terug, hij zag de akkers waar
hij zoveel dagen al aan was voorbij gegaan.

Hij wist niet meer wie hij was. Vreemdeling,
reiziger, zwerver van een vreemde bedevaart.
Hij bleef toeven in het eerstvolgende gehucht
en sprak met vrouwen aan de waterput.

Hij vergat zijn reis, bleef dralen, tot het leek
of de wereld naar hèm op weg was en dwars
door hem heen ging, als een verborgen pad
dat eindeloos zich uitstrekte - tot op een dag

hij stond blootshoofds, hij was een oude man,
de vergeten kathedraal voor hem verscheen.
Zijn gezicht en handen lichtten op, zo gaan althans
verhalen. Hij stierf daar niet veel later.

Niemand wist nog wie hij was. Men maakte
een eenvoudig graf en legde daar in steen
het bedevaartsinsigne. Naar men zegt
geurt die plek nog steeds naar hooi en lentegras.

Ik vindt het een mooi gedicht, maar hoop niet dat dit mijn lot wordt.

Stadskanaal

Was in Stadskanaal heb daar wat klusjes verricht bij het graf van Moeder en Vader.
Alles even weer netjes gemaakt en een paar bloemen neergelegd.
Daarna even koffie gedronken bij mijn Tante Sannie. Dat is nu nog de enigste die er over is van de generatie van mijn ouders. Ze was heel blij dat ik even langs kwam. Hebben samen een kopje koffie gedronken en ik heb beloofd dat ik gauw even weer langs kom.
Vervolgens rond gelopen langs het gemeentehuis en zo verder.
 Daar staat hij dan Cornelis Dopper. De componist die veel voor Stadskanaal heeft betekend. Vroeger stond er een hotel in Stadskanaal met een zalencentrum. Volgens mij naar hem vernoemd.
Al wandelende gaan er toch allerlei herinneringen door je heen.
Mooi te zien dat de wereld gelukkig weer door draait en dat het hele Geert Teis centrum in de steigers staat.
Het theaterseizoen zal wat betreft het gebouw een frisse start maken.
Ben benieuwd heb heel wat kaarten besteld wat dit Theater weer brengt het komende seizoen.

zondag

Het is zondag. Tijd om alles eens te overdenken en de rust te zoeken......stilte.

Stilte

Is stilte een moment van rust,
of is er stilte omdat je niet wilt praten.

Is stilte een gevoel van alleen zijn,
of is stilte je wens om de stilte om je heen te laten.

Is jouw stilte misschien jouw stukje?
Ja, dit is jouw stilte.

Liefde, beleving,
alles komt voorbij.
Maar in stilte is dit alles van mij.

Mijn moment,
mijn gedachten.
In stilte laat ik een ieder erop wachten.

Mijn moment, jouw moment.
Je kiest het zelf uit.
De stilte, de liefde,
dit stukje is misschien wel mijn persoonlijkheid.

Mijn verwerking, mijn proces.
Eenzaamheid,
mijn levensles.

Soms smacht ik om te kunnen praten,
en mijn verdriet achter te kunnen laten.

Dat de liefde de overhand krijgt.
En dat ik dit stukje meeneem in de tijd.

De liefde, het is zo'n mooi gevoel.
Je voelt het,
gewoon opkomen die powervolle energie.

Geluk, liefde, tederheid.
Wie wil dit niet.

Laten we genieten van al het nu nog moois,
en ontvang hetgeen echte liefde is.
Het is zo mooi.

Bron: Stilte, een voor mij bijzonder gedicht | Mijn mening over... | Mens en gezondheid

Nijmegen

Het was druk in Nijmegen. Een mens hoeft bijna niet meer na te denken.
Uit de trein wordt je wel naar de tribunes geperst. Het is dat mijn broer aankwam en ik hem samen met Max in wilde halen, maar anders was ik weer gevlucht. Zoals ik al eerder schreef het is aan mij niet besteed.
Ik heb het dan gisteren gezien en vooral gehoord. Mensen worden door drommen mensen geperst en ze lopen aan je voorbij alsof ze onder invloed van drugs zijn. Kijken amper om, een enkeling uitgezonderd en hebben volgens mij maar 1 ding voor ogen en dat is de finish. Krijgen ze daar als beloning ook nog een piep klein dingetje. Je moet bijna een vergrootglas hebben om hem te zien. Als je voor het eerst gaat krijg je een kruis, maar de jaren er na is het een super klein dingetje. Nou er is in ieder geval 1 tak van de handel beter van geworden en dat is de gladiolen verkoper. O wat een gladiolen. Heb Henk ook een bosje gekocht, want al wil je ook niet je komt er niet aan voorbij. Hij was er blij mee en vond het ook weer een geweldige belevenis. Nou kan hij er weer een jaar tegen. Op naar 2012 het is hem gegund.

lourdes

Als het nog lukt voor mijn vertrek wil ik ook nog naar Lourdes.
Het is een bedevaartsoord waar mijn opa een aantal keren geweest is.
Hij zag alles behalve de omgeving. Nam ons allerlei zaken mee, vooral veel mariabeelden natuurlijk.
Heb het idee dat dit bezoek ook een geweldig stuk voorbereiding kan zijn.

Ik kan daar zo in de pyreneeën eens even rondkijken wat het straks betekent om daar langs te lopen richting Compostella. Ook dit is dan weer een moment om in rust en stilte (dat zal in Lourdes niet meevallen) de voorbereidingen te treffen.

Geschiedenis
In 1858 verklaarde Bernadette Soubirous, toen een 14-jarig meisje, tussen 11 februari en 16 juli verschillende verschijningen te hebben gezien van de Heilige Maagd Maria in de verre grot van Massabielle.
In 1864 werd er een standbeeld opgericht ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes bij de plaats van de verschijningen. Er werd een kapel gebouwd die al spoedig te klein werd en ging dienen als crypte voor de eerste basiliek, de Basiliek van de Onbevlekte Ontvangenis. In de loop der jaren kwamen hier nog twee basilieken bij en verschillende andere gebouwen, die thans alle deel uitmaken van het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes.
Bernadette Soubirous ging in 1866 het klooster van Nevers in en werd heilig verklaard in 1933.

Trein en hotel boeken en een weekje Lourdes lijkt me geweldig. Januari/februari 2012 en dan daarna van start.

in retraite

Ik voel aan mezelf dat ik steeds meer behoefte heb aan stilte en overdekingen. Het is ook te zien in het verloop van mijn blog merk ik. Daarom heb ik met mezelf afgesproken binnenkort in retraite te gaan.
Een aantal dagen bij de zusters in het Clarissen klooster te Megen.

Zuster Imma maar eens bellen of ze een plekje voor me heeft.

pelgrim

Waarom doe je niet mee aan de 4daagse van Nijmegen? Dat vragen veel mensen mij. Mijn broer doet mee en is er helemaal door gegrepen. Ik heb hem nog nooit gelopen dus mag ik er eigenlijk niet over oordelen. Maar ik zie dingen op de TV waarvan ik denk "laat dit aan mij voorbij gaan". Als kuddes hossen en rennen ze door de hekken nadat ze eerst gescand zijn om vervolgens de gebaande weg te lopen. Alles wordt verzorgd en men heeft maar 1 ding te doen en dat is lopen. Het lijkt me helemaal niets. Een groot volksvermaak dat wel en het zal heel gezellig zijn, maar niet voor mij. Waar ik de grootste hekel aan heb is dat gejammer voor de TV. Over blaren en allerlei andere zaken. Het lijken allemaal wel borderliners. Als ze maar lang genoeg zeuren worden ze vanzelf slachtoffer en dat vinden ze nog leuk ook. Wie is er nou zo gek. O je geef ik toch een mening over iets wat ik niet weet. Maar 1 ding weet ik wel het past niet bij mij.......de pelgrim.
 Maar ja in Mekka gaat het ook massaal.
Nee ik ga toch maar in eenzaamheid om helemaal tot mezelf te komen. Binnenkort toch eens een paar dagen achter elkaar wandelen om te kijken hoe dat werkt. Vervolg van mijn wandeling Uithuizen /Hasselt oppakken in Ten Boer en zo verder. Ik neem me nu voor dat volgende week weer op te pakken.

He wat verveelt die regen toch snel. Ik ben een mooi weer mens, maar zal toch moeten wennen aan het feit dat ik bij weer en wind, bij regen en zonneschijn zal moeten lopen straks.
Vandaag (maandag 18/7) is het toch wel heel triest. Ik heb het gras gemaaid en was bijna klaar toen het weer begon te regenen. Nou dan maar lekker binnen met een mooie boek en genieten.

Regen
De regen gaat tegen mijn raam tekeer. De wind waait de takken heen en weer. Donkere wolken drijven over, en dan opeens......de zon De warmte op mijn gezicht, het fijne heldere licht. Vogels die gaan zingen, kikkers die de sloot uit springen. Kinderen komen spelen buiten, ergens hoor je iemand fluiten. Dan wordt het donker in de lucht, en alles gaat snel op de vlucht. Iedereen haast zich naar binnen, want de regen gaat opnieuw beginnen.
	De regen gaat tegen mijn raam tekeer. De wind waait de takken heen en weer. Donkere wolken drijven over, en dan opeens...de zon De warmte op mijn gezicht, het fijne heldere licht. Vogels die gaan zingen, kikkers die de sloot uit springen. Kinderen komen spelen buiten, ergens hoor je iemand fluiten. Dan wordt het donker in de lucht, en alles gaat snel op de vlucht. Iedereen haast zich naar binnen, want de regen gaat opnieuw beginnen.

loop naar het bos

Loop naar het bos

De voet op het gaspedaal en maar rijden! Och kom.
Stop en stap uit.
Loop naar het bos!
Uren met een sigaret achter een pint in een duf lokaal en het
oorverdovend lawaai van de jukebox.
Och kom buiten voor je helemaal verdord en beschimmeld bent.
Loop naar het bos!
Een agenda vol afspraken en rennend van de ene vergadering naar de andere!
Loop naar het bos!
Levensmoe en opgesloten in een eigen eng wereldje van overdreven
of nutteloze dingen!
Loop naar het bos!
Het is lente!
Loop naar het bos!
Daar staan de bomen op je te wachten. De heerlijke bomen, die
zwijgend genieten van de stilte en van het sap dat
met de lente stijgt tot in de toppen van hun takken.
Daar zijn de vogels voor je aan het zingen.
Waar blijf je, mens, om te luisteren? Daar is de
rust, een onuitsprekelijke vrede. Je wilt intens leven.
Maar intens leven is geen gejaagd leven,
al rennend dag in dag uit of onder de druk van
honderd en één zich opdringende dingen.
Je wilt alles weten, alles meemaken, alles verteren.
Om er een maagzweer van te krijgen!
Loop naar het bos!
Neem je boterhammen mee en een thermoskan fris water.
Leg je aan de voet van een boom met een grasspriet tussen je
tanden en geniet van een zalig nietsdoen.
Dan komen de beste gedachten op je af, zomaar, en de mooste dromen.
Dan verdwijnen de problemen die je tussen muren hebt.
Loop naar het bos!
Daar krijg je een heldere geest, een kalme ziel en een vreedzaam hart!
Wanneer je me nu roept: Als ik dat maar kon, zal ik je antwoorden: Je bent al op weg.

Zondag

Overdenking

De zon van de dag
Aanvaard elke nieuwe dag als een geschenk,
als een gave en zo mogelijk als een feest!
Sta 's morgens niet te laat op!
Kijk in de spiegel, en lach tegen jezelf,
en zeg 'goedemorgen' tegen jezelf,
dan ben je een beetje geoefend
om het ook tegen anderen te zeggen!
Als je de ingrediënten van de 'zon' kent,
kun je ze zelf maken evengoed als dagelijkse soep.
Neem een grote portie goedheid, doe er flink wat
geduld in, geduld met jezelf, geduld met anderen.
Vergeet dat tikkeltje humor niet,
om de tegenvallers te verteren.
Meng er een behoorlijke dosis werklust in
en giet over alles een gulle lach en je hebt
de zon van de dag!

Wandelen rond het Zwaneveldsgat

Achter mijn huis is een prachtig natuurgebied een onderdeel daarvan is het Zwaneveldsgat.

Het is er rustig en je kunt er helemaal om heen lopen. Deze plas is ontstaan i.v.m. de zandwinning voor het spoor....vroegere woltjerspoor. Er wordt nu veel gezwommen mits het weer het toestaat en er zijn veel dieren.
Zo overwinteren er Grote zaagbekken. Deze schuwe broedvogel uit Scandinavië houdt van plassen die omgeven zijn door struiken en bossen met oude bomen. Hij duikt met zijn getande snavel vissen en waterinsecten op uit het water.

Is het niet een mooi beest? Ik vind van wel.
Zo zie je maar weer er valt veel te beleven in Kolham.

voorbereidingen

Gisteren in de trein veel gelezen in het boek "Praktisch Pelgrimeren naar Santiago de Compostela"
Als ik alles eens de revu laat passeren, dan ben ik al aardig op weg. Mijn voorbereidingen zijn goed.
Geleidelijk aan de 20 a 25 km per dag lopen. Keuzes maken over hoe ik ga......wandelen/fietsen/met een paard of ezel.  Nou ik ben er al uit.......wandelen.  Hoe ik ga overnachten. Een tent wordt aanbevolen, maar daar ben ik nog niet uit. Ik wil daar eerst nog eens goed over nadenken en ook uitproberen. Maar zoals het weer nu is denk ik niet dat ik ga kamperen, want dat wordt volgens mij kreperen.
Het is een prachtig boek en zeer handzaam met allerlei goede tips.
Gisteren in Amsterdam kreeg ik al een beetje dat gevoel van op reis zijn. Die indrukken die je in die grote stad opdoet zijn toch bijzonder. En in onze hoofdstad iemand aanspreken en je niet in Nederlands verstaanbaar kunnen maken en dus overschakeld op engels het is toch wel een ervaring.
Wanneer zal onze voertaal Engels worden?
Maak ik dat nog mee?

DE STAD
Flatgebouw, naast flatgebouw
Vol mensen
Heel veel naamplaatjes
mooi verzorgde naamplaatjes
Heel veel mensen, goedverzorgde mensen
mensen, die niemand kent.
Ze zien elkaar 
Ze staan samen in de lift. 
Men kijkt voor zich uit. 
Men weet, dat die ander er is, 
zoals men weet, dat er ergens een paal staat, 
waar men niet tegenop moet lopen. 
Mensen in de stad. 
Mensen alleen in de stad. 
De stad is geen fijne gezellige woning meer voor de mensen.

Zo ervaar ik het wel tenminste.
Gelukkig waar ik woon en waar ik besta.

Hermitage

Een wens gaat vandaag (donderdag 14 juli 2011) in vervulling. Een bezoek aan de Hermitage in Amsterdam.
Ooit wellicht nog eens naar Sint Petersburg, maar dat zal nog wel even duren.
De bus, de trein, de metro (maar helaas die ging niet, dus maar lopen) en daar sta je dan op het Waterlooplein. Even verder lopen en dan het museum in.
Wat een geweldig gebouw alleen de binnenkomst doet je verstommen. Goede service gratis garderobe en ik mocht natuurlijk zo doorlopen met mijn museumjaarkaart. Dat is dus weer € 15,00 verdiend. Als echte Groninger moet je dat toch even aan het papier toevertrouwen. De treinreis was ook al voor niets dus dit is al een gratis dagje Amsterdam en wordt genieten.
De tentoonstelling Glans en Glorie gaat over religieuze kunst uit de Russisch-Orthodoxe kerk met prachtige Ikonen, hierbij alvast een voorproefje. Wat heeft de dinastie van Rusland toch veel verzameld. Als ik weer thuis kom ga ik toch maar eens even het boek over de Hermitage in Sint Petersburg weer doornemen.

De tentoonstelling was schitterend ingericht. Mooie beelden prachtige video's en keurig opgesteld alles.
Wat is dit een mooi gebouw. Ik ben er nog steeds van onder de indruk. Kom zeker nog eens weer.

maandag

Maandagmiddag naar een expositie geweest van de studenten van de academie minerva.
Die hebben hun examenwerkstukken tentoon gesteld in het vroegere natuurmuseum en het oude postkantoor.
Wat een mooie gebouwen en wat een creativiteit. Ik was uitgenodigd door een student die een bestaande silo heeft omgebouwd tot wooneenheden voor blinde mensen. Een aantal maanden geleden heb ik hem wat laten zien bij Visio en hij heeft verder zijn licht opgestoken bij mensen en dit als examenwerkstuk gemaakt.
Geweldig wat hij daar voor gedaan heeft en hoe hij het heeft uitgewerkt. Ik was diep onder de indruk.
Wat deze jonge mensen allemaal niet geproduceerd hebben. Ik viel van de ene verbazing in de ander.
Een paar impressies kunnen dan ook niet uitblijven.


Na al dit moois door de stad gewandeld op zo'n mooie zomer dag is het heerlijk te zien dat alle mensen zo genieten. Vervolgens met de bus terug en terug kijken op een mooi middagje.
Bedankt Rieks voor de ontvangst en de rondleiding.

welkom

Bij wie je altijd welkom bent.
Je kunt niet leven zonder iemand, die van je
houdt, die je de moeite waard vindt, die je een
plaats geeft in zijn gevoelsleven, iemand aan wie
je je van tijd tot tijd kunt toevertrouwen, die
bezorgd voor je is en bij wie je altijd welkom bent.
Je ontmoet vele mensen in je leven, maar er zijn
bepaalde mensen die in je leven binnenkomen,
die in je eigen leven binnengroeien, die familie
van je worden. Ik zeg je: het is een genade, een
zegen, als dit goede mensen zijn, mensen bij wie
je geborgen bent, bij wie je thuis bent met je hart.
Zonder zulke mensen om je heen wordt je leven
dor en ondraaglijk. Begrijp je hoe afschuwelijk
het moet zijn, als je in je leven nooit één mens
ontmoet, die spontaan zijn armen voor je opent?
Toch zijn er vandaag ontelbaren, die niemand
meer hebben, niemand die met hen bezig is, die
zich over hen heen buigt, niemand die hen iets
van zijn hart wil geven. En toch heeft ook hun
hart zoveel behoefte, verlangt ook hun hart naar
een beetje affectiviteit, wat genegenheid, wat
tederheid.....een paar armen om in te vluchten, op
zoek naar geborgenheid. Vooral kinderen, die dit
moeten missen, worden getekend voor het leven
en vullen later de homes en voor een deel de
gevangenissen.

Houden van mensen

Houden van mensen.
Alle mensen liefhebben.
Dat is op de eerste plaats gastvrij zijn
voor ieder mens, die je op je weg ontmoet.
Dat is je hart, je huis, je bezit openstellen,
zo, dat de ander er niet door verminderd wordt,
maar het als iets vanzelfsprekends kan aanvaarden.
Niets mag geforceerd zijn.
Alles moet spontaan gebeuren.
Gastvrijheid is niet iets aangeleerds.
Je haalt 't nooit uit boeken.
Het is een diepe innerlijke houding van openheid en
mededeelzaamheid.
Dit hoort tot het mysterie van echt mens zijn.
Ik heb de indruk dat we in onze rijke landen
de zin voor gastvrijheid verloren hebben.
De gastvrijheid is nochtans
een van de hoogste menselijke waarden.
We moeten naar de armen om weer
de echte gastvrijheid te vinden.
De arme gastvrijheid te vinden.
De arme bijvoorbeeld in Noord-Afrika,
nodigt je uit in zijn kleine armzalige woonstee
van leem, van plaat en karton
en zegt voordurend: mijn huis is jouw huis!
Je moet er thee drinken.
Je moet er eten. En als het avond wordt
zal hij je niet laten gaan.
Je moet er slapen.
Hij zal de beste matten voor je openrollen
en God weet waar hij zelf slaapt.
En als zo iemand dan naar Europa komt,
vindt hij meer muren dan mensen.

Gelezen in het boekje "Menslief ik hou van je"

Hoop dat ik straks veel van die lieve mensen tegen kom.

het is goed zo

Er zijn diverse dingen blijven staan in de kamer van moeder in het verzorgingshuis.
Hopelijk wordt de nieuwe bewoner(ster) er gelukkig van. Sommige zaken waar moeder zo trots op was, maar wij konden er niets mee. Hopelijk vindt die ander het ook mooi en drinkt, eet of geniet die er ook van.
Alles meenemen lukt niet en nu krijgt het nog weer een bestemming.
Dit was het de kamer dicht, de zorg nog de hand geschud en dat was het dan.
Ik kan wel gek worden van verdriet, maar dat zou moeder nooit gewild hebben. Zelf vond ze me altijd een aansteller als ik weer eens een traan liet. Huilen dat doe je niet was haar mening. Ik denk maar het verdriet moet er uit en dus laat ik ze de vrije loop. Nou het lucht echt op.

Tranen van verdriet
vallen op m'n blad
ik ben moe, ben het zat
ik wil het niet

Tranen van verdriet
rollen over m'n wang
ik ben zo bang
dat iemand het ooit ziet

Tranen van verdriet
om wat er is gebeurd
m'n leven is verkleurd
door wat zij achterliet

Dag lieve mam je zit in mijn hart.

weer zien

Eindelijk na lange tijd zien we elkaar weer. Jozë en Dick komen uit het zuiden naar Groningen.
He lekker even bijkletsen. Er is ook zoveel gebeurt. Max en ik halen hun op van het hotel en gaan naar een leuke ambiance waar we in alle rust kunnen bijpraten. Verheug me er op.
Om 17 uur in Groningen mensen van de tijd stonden al op ons te wachten. In de auto en dat naar Glimmen.
Via de Rijksstraatweg naar Haren en zo naar Glimmen via een paar leuke bezienswaardigheden.
Huize de Wolf een groot landhuis gebouwd in 1892. Er stond reeds een landhuis maar die werd afgebroden. Het huis is gebouwd in opdracht van Atze Nannes Wassenaar. De eerste steen is gelegd door zijn vrouw Henderika van Wely uit Sint Jacobiparochie.
Wat allemaal toevalligheden: Henderika........en st. jacobiparochie........ben er laatst geweest voor een dag met het jacobusgenootschap ter voorbereiding op mijn tocht.
Rustig maar we hebben hem/haar niet opgegeten.
Nee Jozé is het flinkste, die is vegetarisch en heeft een keuze kunnen maken en wij hebben ons tegoed gedaan aan een lekker stukje vlees of vis.
Het was goed toeven bij "de Bourgondiër "in Glimmen.
Gezellig bijgepraat en alles de revu laten passeren.
Vervolgens nog een rondje gemaakt door Zuidlaren in feeststemming en toen weer naar Groningen.
Wat een heerlijke avond.

wandelen in Hoogezand

Alles moet zijn plekje krijgen. Dus pak ik de wandelschoenen weer en probeer mijn gedachten te ordenen.
Ben wel erg moe en kan overal wel slapen, maar met wat rust en veel slapen zal dat ook wel weer bijtrekken.
Wilde gaan wandelen in Zuidlaren, maar daar was het veel te druk. Er is een feest op komst en alles wordt versierd......de Oostermoerfeesten denk ik.
Dus maar gewandeld in Hoogezand met zijn mooie parken. Daar vind ik de rust en kan ik tot mezelf komen.
 Het Gorechtpark in Hoogezand leent zich uitstekend.

Impressies genoeg en plekjes om even rustig te zitten ook. Dus dat doe ik dan ook.
Vervolgens een kopje koffie gedronken met een plakje cake bij de NOVO
Het is bij het winkelcentrum in Hoogezand waar je goed geholpen wordt door de medewerkers en even tot jezelf kunt komen.
Op naar de dag van morgen.

opruimen

Vandaag en morgen staat in het teken van opruimen. Het voelt als uitwissen.
Alles moet weg en vrijdag is het voor de laatste keer dat ik in haar kamertje kom in het verzorgingshuis.
Want dan moet de kamer worden opgeleverd.
Ik zit te lang in alle boeken en doosjes te kijken het schiet niet op.
Dan eerst alles maar in dozen en in de garage. Zoek ik het later wel uit en kan ik er rustig bij zitten om alles na te kijken.
Er zitten zoveel dingen bij die een bijzondere betekenis hebben gekregen door het overlijden.
Het is het laatste wat ik nog heb. De geur, de aantekeningen, de brieven, de typische moeder dingetjes.
Alles gaat in de dozen en haal ik er binnenkort weer uit.

weer zien

Familie,
Naar aanleiding van het overlijden van mijn moeder komen er allerlei kaarten met mooie troostende woorden. Dit geeft een mens weer moed. Een aantal mensen pakken de telefoon en willen even met je spreken ook heel goed en ook dat geeft je steun. Weer anderen komen langs en schudden je even de hand en praten even met je. Maar tijdens de begrafenis was het een groot weerzien. Neven en nichten die de moeite hadden genomen om afscheid te nemen van hun tante. Geweldig en wat een troost geeft dat al die belangstelling. Soms dacht ik wel eens dat mensen haar echt waren vergeten, maar op zo'n dag zie je toch dat dit niet zo was. Het is ook wel een beetje een reünie. Dat heb je dan maar weer te danken aan deze gebeurtenis.
Adrie een dochter van mijn inmiddels overleden tante (zus van moeder) had ik jaren niet gezien en we vielen elkaar in de armen en hebben beloofd om elkaar binnenkort te ontmoeten. Met haar zus hadden ze kort geleden moeder nog bezocht. Vanavond werd ik gebeld door Thea de zus van Adrie en hebben we even bijgepraat. He wat een herinneringen. Heb inmiddels mooie foto's toegestuurd gekregen van Thea. Bedankt daarvoor. Dit helpt mij om mijn moeder te gedenken.
Zo nu morgen eerst naar de tandarts voor een controlebeurt en dan maar eens wandelen.
Denk dat het Zuidlaren wordt.
De paden op de lanen in.

de begrafenis

Zo is nu de dag aangebroken om definitief afscheid te nemen.
De kerkdienst, de begravenis en de condoleance.
Handen schudden, korte gesprekjes beloven dat je vooral elkaar blijft zien.
EN NIET ALLEEN TIJDENS ROUW.
Ach je zegt wat, we zullen zien.
Bedankt lieve mensen voor al die belangstelling, kaarten, telefoontjes enz. enz.
De tijd zal het leren hoe we verder gaan.
Ik pak mijn schoenen en ga aan de wandel.
In mijn hart en gedachten draag ik dit met me mee.

Als de rozen op je kist worden gelegd
En er een "onze vader"wordt opgezegd
Weet ik dat er afscheid moet worden genomen
En de tranen zullen stromen
De wijze lessen, ik dank u ervoor
Ik geef ze zeker aan een ieder die het wil horen weer door.

Bedankt voor alles mam.

afspraken

Afspraak met de zorg van het verzorgingshuis. Hoe en wanneer gaan we de spullen weghalen.
We mogen spullen laten staan. Dit voor de inrichting van de kamer, het wordt een kamer voor kortdurende opnames. Nou dat mag en willen we ook wel, maar het moet wat mij betreft niet al te dierbaar zijn.
Dus even over nadenken en bespreken hoe we dat weer gaan doen.
Kasten leeg, kleren weg, prulletjes mee. Dan weer kijken.........dit gaat lukken voor vrijdag.

gedichtje

Wat moet ik zeggen?
Mensen gaan dood dat hoort bij het leven Dat weet klein en groot Het gebeurt.....heel even Maar wat moet ik zeggen? Mijn moeder is dood. En dat herinnert men zich het hele leven.