Vrijdagavond even de kerk in van Palas de Rei. De pastoor lag op de knieen zijn rozenkrans te bidden, maar toen hij mij zag stond hij op en vroeg of ik een stempel wilde in mijn credencial. Ja dat wilde ik maar ook even zitten en een echt kaarsje branden want dat kan niet overal. Hij zette een mooi stempel in het paspoort en vroeg waar ik vandaan kwam want er wordt boekhouding van bijgehouden. Toen hij mijn andere credencial zag met al die stempels en het stempel van het klooster in Samos was het helemaal goed. Ik kreeg een hand en een prentje met een mooie maria er op en een goede Camino toegewenst.
Plegaria
"Maria,
La contemplada por el Padre,
la dulce Esposa del Espiritu,
la tierna Madre del Hije.
Tu eres templo vivo de la
Santa trinidad.
Tu, que hististe el duro camino
de tu fe, eres para mi,
madre y hermana.
tu compania llena
de fortaleza y de ternura
las jornadas de mi Camino.
Bendita seas!
Bendito el fruto de tu vientre!
Jesus.
Ik begrijp er niet veel van, maar volgens mij is het een soort wees gegroet.
Hij of zij die spaans spreekt wil het vast wel een keer voor me vertalen. Vera?
Het was wel een ontroerend moment.
Gisteren wilde ik er een rustige dag van maken, maar wat wil het geval? Lig ik boven de keuken van het hotel/pension en beginnen die mensen met het persen van de sinasappels om 5.30 uur. Heb ik mijn koptelefoon opgezet en heb ik nog wat gedoezeld. Om 7 uur opgestaan en lekker ontbeten. Vervolgens de boel weer opgepakt en de mevrouw van het pension voor het zo bijzonder dat ik met de Wheelie was dat ze hem persoonlijk naar buiten ree en me een goede camino toe wenste. Vervolgens was ik een poosje onderweg en wat denk je. Sleutels niet afgegeven. Dus terug mevrouw blij en ik ook. Weer op stap. Een herstart. Over de markt van het dorp en alle mensen kijken en me een goede camino toewensen. Voelde me net een vip. Maar dat was snel voorbij. Het werd de dag van de geur. Koeien stront, geiten stront, schapen stront en wat dacht je. het werkt heel aanstekelijk. Camino gangers verliezen elk gevoel voor decorum en laten de broek zakken en leggen ook een flinke dolus neer. Bah wat goor. Maar goed er waren ook de geuren van de bossen waar ik doorheen liep heel veel reusachtige eucalyptussen en eiken. Moest over rostpartijen en steeds weer stijl naar beneden of omhoog. Ik had me voorgenomen om na 15 km te stoppen, maar het ging lekker en toen ik rond 12.30 uur in het dorp kwam waar ik wilde overnachten voelde ik me nog helemaal fit en heb lekker gegeten en ben weer opgestapt. Vervolgens de pas er in over een mooi pad maar wat dacht je na een poosje ging het door een modder pad en door een beek. Maar goed ik doorgelopen en met mijn top schoenen geen probleem. De spaanse camino gangers en de fransen op hun gympen wisten niet hoe ze moesten springen en verbaasden zich weer over mij. Maar goed ze doen maar. Komt er een donkere wolk denken ze gelijk dat hij neervalt op hun kop dus duiken ze in hun rugzak en wordt er allerlei regenkleding uitgehaald en gaan ze weer op stap. Is het een buitje en tegen de tijd dat ze alles aan hebben en weer op stap gaan is het droog en schijnt de zon weer. Ik heb iedere keer
geluk.....want Jacob en Maria staan me bij. Of er is een bushalte of een afdak en dan neem ik even de tijd voor een slok water of een stukje fruit. Iedereen kijkt dan weer verbaasd, maar de inwendige mens moet goed verzorgd. Heb een stuk opgelopen met een duitse vrouw op sandalen. Toen ik vroeg waarom ze dat deed bleek dat ze niet goed kon lopen en ze de dag er
voor nog naar het ziekenhuis was geweest om haar voeten te laten verzorgen. Zaten onder de blaren. Voortdurend moest ze steentjes uit haar schoenen halen. Nou dat schiet niet op dus doorlopen. Ik sla steeds de steentjes van de stenen af die pelgrims er neerleggen. Er moet toch iemand zijn die de zaak weer opruimt. Zie dat een duitser en zegt tegen mij dat ik een destructieve man ben. Ik zei nee ik werk voor de mensen die hierna komen, hebben die weer ruimte om hun steentjes neer te leggen. Hij was zeer verontwaardigd......nou hij kan me wat. Moet hij even naar zijn vader kijken wie weet wat die allemaal vernield heeft in de oorlog.
Ik ga er lekker mee door tot Santiago. Dus ik ben doorgelopen, een tocht van bijna 30 km met een dreigende lucht en onweer arriveerde ik in Arzua en ik was bek af. Ik bedacht me dat ik het eerste de beste hotel zou nemen. En wat dacht je daar was hij zag er goed uit. Pension O Retiro. Ik naar binnen en kreeg gelijk een kamer voor 30 euro. Naar binnen uitgekleed en direct een lekker bad genomen. Andere kleren aan en toen aan de koffie. Even bijkomen. Tot mijn verbazing voele ik me weer kip lekker en bedenk me dat ik nu wel maandag naar Santiago kan lopen. Het is nog ongeveer 40 km. Dat moet lukken. Vandaag een tocht van 19 km berg afwaards moet een eitje zijn volgens de boeken en in ongeveer 4 en een half uur te doen zijn. Dus op zondag rustig beginnen rond 10 uur en dan rond 15 uur aankomen in O Pedrouzo.
Die mij droeg op adelaarsvleugels,
die mij heeft geworpen in de ruimte
en als ik krijsend viel
mij ondervangen met uw wieken
en weer opgegooid
totdat ik vliegen kon op eigen kracht,
op eigen kracht.
Huub Oosterhuis
Plegaria
"Maria,
La contemplada por el Padre,
la dulce Esposa del Espiritu,
la tierna Madre del Hije.
Tu eres templo vivo de la
Santa trinidad.
Tu, que hististe el duro camino
de tu fe, eres para mi,
madre y hermana.
tu compania llena
de fortaleza y de ternura
las jornadas de mi Camino.
Bendita seas!
Bendito el fruto de tu vientre!
Jesus.
Ik begrijp er niet veel van, maar volgens mij is het een soort wees gegroet.
Hij of zij die spaans spreekt wil het vast wel een keer voor me vertalen. Vera?
Het was wel een ontroerend moment.
Gisteren wilde ik er een rustige dag van maken, maar wat wil het geval? Lig ik boven de keuken van het hotel/pension en beginnen die mensen met het persen van de sinasappels om 5.30 uur. Heb ik mijn koptelefoon opgezet en heb ik nog wat gedoezeld. Om 7 uur opgestaan en lekker ontbeten. Vervolgens de boel weer opgepakt en de mevrouw van het pension voor het zo bijzonder dat ik met de Wheelie was dat ze hem persoonlijk naar buiten ree en me een goede camino toe wenste. Vervolgens was ik een poosje onderweg en wat denk je. Sleutels niet afgegeven. Dus terug mevrouw blij en ik ook. Weer op stap. Een herstart. Over de markt van het dorp en alle mensen kijken en me een goede camino toewensen. Voelde me net een vip. Maar dat was snel voorbij. Het werd de dag van de geur. Koeien stront, geiten stront, schapen stront en wat dacht je. het werkt heel aanstekelijk. Camino gangers verliezen elk gevoel voor decorum en laten de broek zakken en leggen ook een flinke dolus neer. Bah wat goor. Maar goed er waren ook de geuren van de bossen waar ik doorheen liep heel veel reusachtige eucalyptussen en eiken. Moest over rostpartijen en steeds weer stijl naar beneden of omhoog. Ik had me voorgenomen om na 15 km te stoppen, maar het ging lekker en toen ik rond 12.30 uur in het dorp kwam waar ik wilde overnachten voelde ik me nog helemaal fit en heb lekker gegeten en ben weer opgestapt. Vervolgens de pas er in over een mooi pad maar wat dacht je na een poosje ging het door een modder pad en door een beek. Maar goed ik doorgelopen en met mijn top schoenen geen probleem. De spaanse camino gangers en de fransen op hun gympen wisten niet hoe ze moesten springen en verbaasden zich weer over mij. Maar goed ze doen maar. Komt er een donkere wolk denken ze gelijk dat hij neervalt op hun kop dus duiken ze in hun rugzak en wordt er allerlei regenkleding uitgehaald en gaan ze weer op stap. Is het een buitje en tegen de tijd dat ze alles aan hebben en weer op stap gaan is het droog en schijnt de zon weer. Ik heb iedere keer
geluk.....want Jacob en Maria staan me bij. Of er is een bushalte of een afdak en dan neem ik even de tijd voor een slok water of een stukje fruit. Iedereen kijkt dan weer verbaasd, maar de inwendige mens moet goed verzorgd. Heb een stuk opgelopen met een duitse vrouw op sandalen. Toen ik vroeg waarom ze dat deed bleek dat ze niet goed kon lopen en ze de dag er
voor nog naar het ziekenhuis was geweest om haar voeten te laten verzorgen. Zaten onder de blaren. Voortdurend moest ze steentjes uit haar schoenen halen. Nou dat schiet niet op dus doorlopen. Ik sla steeds de steentjes van de stenen af die pelgrims er neerleggen. Er moet toch iemand zijn die de zaak weer opruimt. Zie dat een duitser en zegt tegen mij dat ik een destructieve man ben. Ik zei nee ik werk voor de mensen die hierna komen, hebben die weer ruimte om hun steentjes neer te leggen. Hij was zeer verontwaardigd......nou hij kan me wat. Moet hij even naar zijn vader kijken wie weet wat die allemaal vernield heeft in de oorlog.
Ik ga er lekker mee door tot Santiago. Dus ik ben doorgelopen, een tocht van bijna 30 km met een dreigende lucht en onweer arriveerde ik in Arzua en ik was bek af. Ik bedacht me dat ik het eerste de beste hotel zou nemen. En wat dacht je daar was hij zag er goed uit. Pension O Retiro. Ik naar binnen en kreeg gelijk een kamer voor 30 euro. Naar binnen uitgekleed en direct een lekker bad genomen. Andere kleren aan en toen aan de koffie. Even bijkomen. Tot mijn verbazing voele ik me weer kip lekker en bedenk me dat ik nu wel maandag naar Santiago kan lopen. Het is nog ongeveer 40 km. Dat moet lukken. Vandaag een tocht van 19 km berg afwaards moet een eitje zijn volgens de boeken en in ongeveer 4 en een half uur te doen zijn. Dus op zondag rustig beginnen rond 10 uur en dan rond 15 uur aankomen in O Pedrouzo.
Die mij droeg op adelaarsvleugels,
die mij heeft geworpen in de ruimte
en als ik krijsend viel
mij ondervangen met uw wieken
en weer opgegooid
totdat ik vliegen kon op eigen kracht,
op eigen kracht.
Huub Oosterhuis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten