13 mei

Gistermorgen was het na het ontbijt wachten op de taxi, want wel wilden met de taxi naar Ponferrada. Dat is te voet een tocht van 35 km en daar zou je ongeveer 10 uur over moeten lopen. Wij wilden onze voeten en benen even sparen en hebben een taxi besteld. Tijdens het wachten zongen we al busje komt zo, of zou het een personen auto zijn. Maar we dachten dat het een busje zou zijn die ook bagage vervoerd en we zagen ons al achter in de laadbak liggen op de koffers. Gedeeltelijk klopte dat ook. Er kwam een vriendelijke taxichauffeur aan en die gooide eerst heel veel koffers in de auto.....busje en vervolgens onze bagage en we hadden mooie zitplaatsen en hoefden niet op de koffers te liggen. De tocht kon beginnen. Helemaal langs het pad wat we gisteren ook hadden gelopen. Mooi om dan vanuit een comfortabele positie alles nog eens weer te bekijken. Bij het kruis had ik de neiging om te vragen of hij even wilde stoppen en of ik dan even mocht kijken of alles er nog lag. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik zag wel het vlaggetje van Marleen hangen en dat was ook mooi. Vervolgens ging de rit door een enorm mooi berglandschap met veel mooie vergezichten en door pittoreske dorpjes met straaten alsof het trappen waren. Ik zei op een bepaald moment het lijkt wel of we in de pausmobiel zitten die het Pietersplein op rijdt zo hotste en klotste het. Na ruim een uur waren we in Ponferrada en nadat we de rekening hadden betaald werden we los gelaten. De eerste pelgrims klampten ons al aan, he hoe gaat het en wat mooi dat jullie hier ook al zijn enz.. Ja dat krijg je als je lang op stap bent en de zelfde route loopt of fietst. We hebben zelfs mensen gezien die de route te paard doen en met ezels. Gisteren waren er vier op paarden, mooi gezicht. Wij dus lux met de taxi en dat wordt toch ook wel een beetje raar gevonden. Het kan ons niet deren als wij maar ongeschonden in Santiago aankomen. Gisteravond hebben we 4 dames gezien uit Australië en die hadden de voeten zo stuk ze wisten niet meer hoe ze hun voeten neer moesten zetten. Nou wat een aardigheid zeg. Maar men zegt, op de pelgrimstocht moet je pijn lijden. Nou maar als ik die pijn kan verzachten dan zal ik het niet nalaten. We hebben in Ponferrada even rond gekeken en vonden al snel een onderdak. We mochten gelijk naar de kamer en daar hebben we de bagage gestalt en zijn toen de stad ingegaan. Een mooie oude stad met een kasteel vanuit de tijd van de tempeliers. Het schijnt 1 van de best bewaarde te zijn van heel Spanje. Nou hij is aan de buitenkant heel indrukwekkend. De ridders kunnen ieder moment zo naar buiten komen. Geweldig wat een complex. Na een rondgang door de stad, wat eten en over een markt struinen was het even goed rusten en na een kleine maaltijd was het weer slapen en gaan we vandaag beginnen aan de voettocht naar Villafranca del Bierzo. Dit wordt ook wel het klein Santiago genoemd dit vanwege het grote aantal kerken en pelgrimsherbergen. Deze stad is in de 12e eeuw gesticht door fransen die daartoe door de overheid werden aangemoedigd vandaar Villafranca. Ook in deze stad schijnt weer een indrukwekkende burcht te staan. Nou ik ben benieuwd en zal daarover morgen berichten, als we het halen. Want als het niet gaat dan stoppen we onderweg en lopen maandag verder en zal ik dinsdag berichten hoe het gaat en waar we zijn. Groetjes


De grootste belemmering om te leven
is de instelling
dat je uitkijkt naar de dag van morgen
en de dag van vandaag over het hoofd ziet.

Seneca