Zo het hotel waar we verbleven serveerde geen ontbijt, dus zonder ontbijt op stap. Voor de zekerheid altijd wel een appel in de rugzak of nog een yoghurt en dan lukt het wel even. De route was mooi. Vrij vlak en door allerlei dorpjes en langs veel tuinen waar heel veel mensen heel driftig in aan het werk waren. Met ploegen en ander gereedschap. Mooi dat allerlei dingen bloeiden. Rozen in allerlei kleuren en irissen, sneeuwbal, boeren jasmijn enz.. We genoten en zongen het hoogste lied. Maar gaande de weg werd Marleen stiller en langzamer.
Ik vroeg wat is er aan de hand. O niets hoor, ik geniet. Nou goed ik ook. Onderweg allerlei mensen gezien die dingen aan de man willen brengen en ook allerlei pelgrims natuurlijk. Die soms strompelen en soms als een speer door het landschap vliegen met maar 1 doel en dat is kilometers halen, stempels scoren en Santiago bereiken. Het is niet mijn ding. Ik wil genieten en dingen ervaren en bekijken, dan maar wat langzamer en ik wil ook geen pijn lijden, want dat is met het ook niet waard. Ik maak me best wel zorgen om Marleen. Ben benieuwd hoe het gaat verlopen. We liepen Carabelos binnen en zagen een hotelletje. Eerst vonden we het nergens op lijken, maar toen we binnen in de tuin kwamen wisten we niet wat we zagen. Het was geweldig en later op de middag bleek dat er heel veel mensen kwamen die er rondkeken en ook gingen zitten eten en drinken. Het was echt zondag........de Spanjaarden ware even een middagje uit. Leuk dat je daar als pelgrim even tussen mag vertoeven. Het is voor ons kijken, luisteren en genieten. Maar Marleen is bedrukt.......weet niet wat er is. Maar dat laat ik morgen wel weten
Dat wij nog kunnen huilen
om de schoonheid van de dingen om ons heen,
betekent,
dat nog niet alles in ons helemaal verloren is.
Georges Haldas
Ik vroeg wat is er aan de hand. O niets hoor, ik geniet. Nou goed ik ook. Onderweg allerlei mensen gezien die dingen aan de man willen brengen en ook allerlei pelgrims natuurlijk. Die soms strompelen en soms als een speer door het landschap vliegen met maar 1 doel en dat is kilometers halen, stempels scoren en Santiago bereiken. Het is niet mijn ding. Ik wil genieten en dingen ervaren en bekijken, dan maar wat langzamer en ik wil ook geen pijn lijden, want dat is met het ook niet waard. Ik maak me best wel zorgen om Marleen. Ben benieuwd hoe het gaat verlopen. We liepen Carabelos binnen en zagen een hotelletje. Eerst vonden we het nergens op lijken, maar toen we binnen in de tuin kwamen wisten we niet wat we zagen. Het was geweldig en later op de middag bleek dat er heel veel mensen kwamen die er rondkeken en ook gingen zitten eten en drinken. Het was echt zondag........de Spanjaarden ware even een middagje uit. Leuk dat je daar als pelgrim even tussen mag vertoeven. Het is voor ons kijken, luisteren en genieten. Maar Marleen is bedrukt.......weet niet wat er is. Maar dat laat ik morgen wel weten
Dat wij nog kunnen huilen
om de schoonheid van de dingen om ons heen,
betekent,
dat nog niet alles in ons helemaal verloren is.
Georges Haldas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten