genieten

Kreeg ik de twee maandbladen thuis. De Jacobsstaf en Toal en Taiken.
De eerste is heel interessant voor een caminoganger en stond boordevol met mooie verhalen. De tweede is heel interessant voor een rechtgeaarde Groninger als ik.
Leuke verhalen over Groninger cultuur.
Voor zaterdag had ik een lekker recept opgeschreven in mijn blog. De pittige kapucijnerschotel met spek.
Hij was heerlijk maar ik vond hem niet pittig.
Stond er in Toal en Taiken het volgende:
Grunneger Riestoavel.... voor de niet Groningers Een Groninger Rijsttafel.
Blijkt dat een schotel met kapucijners te zijn in plaats van rijst.
Heel leuk om te lezen.
Heb ik me een lekkere pofferd gebakken vrijdag en zie ik me daar toch een leuk recept staan in Toal en Taiken
Een recept uit Tilburg met in rum gedrenkte bitterkoekjes. Die ga ik vrijdag maken. Het past eigenlijk niet in de vastentijd maar goed. Ik ga het toch doen.

Dat wordt smullen. Het recept?
12 beschuiten fijnmaken in 1/4 liter kokende melk vermengd met 50 gram boter, 3 eierdooiers die met een paar lepels suiker geklopt zijn en 150 gram blauwe rozijnen.
Dit mengsel laag om laag met 150 gram in rum gedrenkte bitterkoekjes in een beboterde en met beschuitkruim bestrooide vorm gelegd en dan de vorm een half uurtje au bain marie of in de oven zetten.
Volgens mij wordt dit smullen. Toch leuk dat ze ook recepten uit andere delen van het land er in zetten.

Stonden ook leuke gedichtjes in.
Zo ook deze.
Noar zaikenhoes
Wekker lopt of 
is t al tied?
t is ja nog zo vroug 
onnerwegens is t ok al drok 
waarvolk 
heur k nait meer bie 
das verleden tied 
zaikenhoes wacht.


Jezelf bevrijden betekent niet;
het is het vrij zijn dat moeilijk is.
André Gide

kleding

Kleding, ja dat is de vraag, wat trek je aan. Hoe warm....of koud is het? Het regent er nogal, het weer kan erg wisselvallig zijn. Door de hoogte verschillen kan het ook qua temperatuur erg verschillen op de dag.
In lagen werken zeggen mensen. Daar staat tegenover niet te veel meenemen. Alles wat je thuis laat is meegenomen. Momenteel lees ik het boek "Ver onderweg" Een verhaal van een voettocht naar Santiago.
Geschreven door Jeroen Gooskens. Leuk om te lezen, maar tijdens zijn tocht beschrijft hij ook wat hij allemaal teveel heeft meegenomen, maar af en toe ook mist. Dus op mijn laatste tocht voor mijn vertrek ga ik uitproberen wat bij mij het beste past. De Wheelie beladen en kijken of mijn uitrusting ook klopt.
Maandag 5 maart vertrek ik vanuit Sint Jacobiparochie. Maar de kleding ligt al klaar en daar ga ik deze week nog mee experimenteren. Ademend, dat moet het wel zijn en daar heb ik voldoende van op voorraad. Want als je kleding hebt die dat niet kan, neemt het vocht op en wordt ik koud en onprettig.




Dit gaat het niet worden. Die tijd laat ik even achter mij.


Loslaten betekent
tijdelijk het houvast verliezen.
Niet loslaten betekent
voor altijd het houvast verliezen.
Sören Kierkegaard




Je bezit pas iets als je er afstand van doet.
Simone Weil

verjaardag van pa

Als vader nog leefde was hij vandaag jarig. 84 jaar was hij dan geworden.
Ga vandaag naar het graf om een kaarsje aan te steken en een bloemetje neer te zetten en dan een kopje koffie drinken met een gebakje eten ergens in de buurt. Toch goed om even bij dit feit stil te staan.

Zo zat hij vaak voor de tv te kijken naar zijn favoriete programma's.

Terwijl jij weg bent en ons enkel leegte laat, 
vermoeden wij onverwoord dat je nog steeds bestaat. 
Dat wij je nog horen en met je kunnen spreken 
want alle liefde die er was kan zelfs de dood niet breken. 
Wij hebben jouw naam in ons hart geborgen, 
en de tijd zal die bewaren'.

(Gedeelte uit een gedicht van Paus Johannes XXIII)

En alles wat je loslaat

geeft ruimte voor nieuwe dingen, 

geeft tijd om na te denken, 

beter om je heen te kijken, wijzer te worden, 

meer te geven en meer te ontvangen. 

Agnes Grond

stempels

In tegenstelling tot wat ik eerder liet weten is het niet gelukt om een stempel te krijgen in de parochie van Stadskanaal. Vrijdag is het wel gelukt. Na een korte kerkdienst is de eerste stempel in mijn Credencial gezet. Nu nog 3 stempels. Op zaterdag 10 maart Uithuizen, vervolgens Sint Jacobiparochie en Hasselt.

De kerk waar zoveel is gebeurt heb ik ook nog maar eens even op de gevoelige plaat vast gelegd. 

De plek waar de gedachteniskruisjes van mijn ouders door Merel zijn opgehangen. 

Loslaten schept het pad naar werkelijke vrijheid.

Je leegmaken van alles waar je vol van bent, 

Je vullen met alles waarvan je leeg bent. 

huiswerk

Ja als je een hele week veel op stap bent zul je toch ook weer wat in huis moeten doen. De boel zal toch eens weer een goede beurt moeten hebben. Dus vandaag wordt het soppen, wassen, strijken en koken.
Hoewel het is vastentijd.......de 40 dagen tijd en daar wil ik ter voorbereiding op mijn pelgrimstocht ook bij stil staan. Dus minder eten en sober leven in stilte en meditatieve momenten kiezen. Waaronder in het klooster.
Maandag over 14 dagen reis ik af naar Megen.
Vandaag ga ik een pittige kapucijnerschotel met spek maken.
2 el. olie plus 2 uien en 1 pakje kerriesaus met 1000gram kapucijners en 500 gram prei in ringen van ongeveer 1 cm. 200 gram ontbijtspek in plakjes.
Het is eenvoudig en voedzaam. Dus daar gaan we voor vandaag.
 Als het goed gaat komt hij er zo uit te zien.


Ik zal vragen aan de vogels, 
ik zal praten met de bloemen, 
ik zal horen van de bomen
en de wind die mij wel kent
dat jij, nu je zover weggaat, 
toch overal aanwezig bent.


Reis licht. "Alles wat je thuislaat is meegenomen", is een veel gehoord 
gezegde van lieden die op weg gaan. Maar loslaten betekent veel 
meer, misschien wel meer dan je lief is. Het houdt in de gehele jouw 
vertrouwde omgeving, alles waaraan je gewend bent. 
Je gaat op weg en neem mee wat je nodig denkt te hebben. Maar 
wat heb je echt nodig? Gaande de weg kom je er achter, weet je het. 
Je leert bagage van ballast te onderscheiden.


Loslaten schept het pad naar werkelijke vrijheid.  

geweldig

Lieve lezers en volgers wat heb ik al weer een geweldige week achter de rug. Moet de vrijdag nog beginnen.
Mijn ontmoeting van j.l. woensdagavond was geweldig. Kun je je voorstellen dat ik in een restaurant zit met mijn hoed op achter een kopje koffie en komt daar in een keer Hennie op me af met haar hond Frodo.
Zegt dag Bert gaat zitten en we hebben bijna twee uur met elkaar gesproken over het leven en vooral de Camino. Wat was dit een waardevol gesprek en wat verbindt de Camino toch.
Hennie heeft me allerlei tips aan de hand gedaan en is er volgens mij helemaal klaar voor.
We wisselen nog het een en ander uit en zullen samen op 10 maart in Uithuizen een stempel halen voor ons pelgrimspaspoort.
Gisteren Amsterdam onveilig gemaakt. Wat is het toch goed voor een noordeling om het leven in de randstad eens mee te maken. De drukte de mensen massa's en om te genieten van de prachtige gebouwen.
Zo hebben Max en ik gewandeld en hebben het waterlooplein bezocht.Denk nou niet dat daar de bomen al in het blad staan op dit moment, dit is een foto vanaf het internet, maar het geeft wel de gezellige sfeer aan die het gisteren ook uitademde.


Vervolgens zijn we via allerlei winkelstraten naar de Amstel gegaan. Waar Carré aan ligt en natuurlijk de Hermitage en ook het Amstelhotel.
Het was er warm.......het zonnetje kwam er bij en verschillende mensen zochten een terrasje op en genoten van de zon.
 We mochten er niet in, maar zo ziet het er uit aan de buiten en binnenkant. We hebben afgesproken dat we er een keer een voorstelling gaan bezoeken.
Wat is het Amstelhotel toch  groot en wat voel je je klein als je onder die enorme ingang door loopt. Helemaal als je die dure mensen en vooral die bakken van auto's ziet. Wat een indruk.
De Hermitage wat een gebouw, alleen al om even binnen te zitten en van mensen te genieten die af en aan lopen en het uitzicht op de binnentuin waar de krokussen al in bloei stonden. Het gaf een echt voorjaarsgevoel.
Verder lopen via de Albert Cuyp ook al zo druk en wat een spullen te koop zeg.
Ik heb nog een thermo onderbroek gescoord voor € 5,00 en hij zit heerlijk.
We vroegen ons af of ze dit ook allemaal weer gingen afbreken en iedere keer weer gingen opbouwen.
Ja dus. De markt is van maandag tot en met zaterdag van 9 tot 17 uur. Hierbij een impressie.

Dan naar het Rembrandtplein. Daar heerlijk even op een terrasje gezeten om wat te drinken.
Hij staat er nog goed bij en het was er goed toeven.
Dan door de Kalverstraat en zo naar de Dam om weer op het Centraalstation uit te komen.
Nog even kijken in het metrostation hoe dat is geworden om vervolgens weer met de trein naar Schiphol te gaan, want de dames die de Rai.......huishoudbeurs hadden bezocht wilden vast ook weer naar huis met hun ladingen verzamelde spullen en daar moet je vooraan zijn. Dus instappen in Schiphol om van een zitplaats verzekerd te zijn. En ja hoor zo was het. De trein stopte in het station bij de Rai en de trein werd volgepropt.
Je struikelde over de shoppers
De dames hadden heel veel meegenomen. Tassen in tassen, want het was toch allemaal gratis.
Velen moesten staan en sommigen zelfs tot aan Zwolle, maar wij hadden mooie plaatsen en konden heerlijk bijkomen van een geweldig dagje Amsterdam.
 Ja en daar stond hij dan, de thalys in het station van Schiphol. De plek waar ik op 15 april a.s. zal instappen om naar Lourdes te gaan. Heb me alvast even kunnen oriënteren hoe het er aan toe gaat en hoe de indeling van de trein is en de stoelreserveringen werken. Nou dat scheelt weer. Een goede pelgrim is op veel voorbereidt, maar niet alles. Hij moet ook iets aan het lot over kunnen laten.

Zul je voorzichtig zijn?
Ik weet dat je maar een boodschap doet, 
hier om de hoek, 
en je bent niet gekleed voor een lange reis.


Je kus is licht 
je blik gerust
en vredig zijn je hand en voet. 


Maar achter deze hoek 
een werelddeel, 
achter dit ogenblik
een zee van tijd. 
Zul je voorzichtig zijn?
 Uit het boekje "Het geheim van de schelp"
Dit is geschreven door Adriaan Morriën.

gas

Wat is het toch bijzonder als je zo door de wijde wereld loopt achter mijn huis in Kolham en je ziet die locaties waar het gas naar boven komt en als je dan dichterbij komt hoor je de geluiden die daar vandaan komen. Het maakt op mij altijd een geheimzinnige indruk. Er zijn wel eens rondleidingen, maar die heb ik tot nog toe steeds gemist. Dat moet ik nog eens goed maken.
De groene plekken geven allemaal gasvelden aan. Nou die onder mijn huis is wel de grootste. Maar goed blijft nog de vraag wat gebeurt er nu allemaal op die indrukwekkende locatie.
Zo is het ooit aangeboord en nu komt het naar boven.
Dit is de locatie. Omgeven met veel hekwerk en allemaal bordjes van verboden toegang. Het raast en doet, er staan grote opslagtanks voor condensaat er is een laadstation, maar je ziet er nooit iemand. Kom er vast op verkeerde tijden langs. Maar de camera's houden alles goed in de gaten en dat geeft een veilig gevoel.
Naast dat veilige gevoel is het natuurlijk ook heerlijk dat je na een wandeling in het koude weer je heerlijk kunt warmen. Een lekker kopje koffie of chocolademelk kunt zetten. Nou ik ben blij dat we aardgas hebben en dat we er hopelijk nog lang van kunnen genieten.


Houd Ithaka altijd in gedachten, 
daar aan te komen is je doel. 
Maar overhaast de reis in geen geval. 
Het is beter dat die jaren duurt, 
zodat je als oude man pas het anker uitwerpt, 
rijk aan wat je onderweg verwierf, 
zonder te hopen dat Ithaka je rijkdom geven zal. 
Ithaka gaf je de mooie tocht. 

wandelen in de omgeving

Het is nu zaak om de dagelijkse kilometers te maken. Via de website van het genootschap heb ik een zoekertje geplaatst en heb ik vele reacties gekregen. Zo ook van Hennie met haar hondje Frodo. Hennie melde mij dat dagelijks 40 km wel overdreven is. 20 is ook genoeg maar ik moet nog wel aan heuvel training doen, omdat dat weer een andere beweging vraagt. Dat gaan we dan ook nog doen. Hennie vertrekt zondag 11 maart en vanavond ga ik haar ontmoeten om het een en ander uit te wisselen. Lijkt me heel gezellig.
Ik maak zo dagelijks mijn rondjes. Maar verafschuw het om steeds het zelfde te lopen.
Gelukkig is er het openbaar vervoer en kan ik vanuit Kolham alle kanten op.

Zo wandel ik naar Wagenborgen, Siddeburen, Groningen, de Groeve enz. Als is het gehad heb stap ik in de bus en die brengt me zo weer naar Kolham.


 De afbraak van de Oostwand in hartje stad
 De grote markt in opbouw
 Vanaf het platform kun je de afbraak aanschouwen
Kunst in het UMCG. Leuk om te bekijken. Kinderen zijn verzot op het schaap.

Deze drie beelden kijken naar elkaar. 

Jouw telefoonnummer 

in mijn notitieboekje 

maakt me rustig.

uit eten

Zondagavond was een bijzondere avond. Max en ik zijn uit eten geweest. Ik had op vakantieveiling.nl een etentje voor twee gescoord en we konden uit eten in één van de vele Fletcher Hotels die ons land rijk is.
Het is het vroegere familiehotel in Paterswolde geworden.
Het ligt daar zo mooi aan het Paterswoldsemeer en het is er gezellig.
De voetbalclub PSV was weer vertrokken, want die had er overnacht om de strijd met Groningen aan te gaan.
Maar helaas voor hun ze hebben dit verloren. Eindelijk weer eens een overwinning voor de FC.
Dat maakte het eten nog gezelliger en volgens mij lekkerder.
We kregen een drie gangen menu voorgeschoteld en het was verrukkelijk.

Dit was onze belevenis in Paterswolde.
Doen we vast nog een keer weer.
Maar dan eerst even weer inloggen op vakantieveilingen.nl

De Enige ware weg is
die welke naar de vrijheid leidt, 
zei Jonathan, 
er is geen andere.

Vroeger of later

Ja "Vroeger of later" was de titel van een voorstelling in het Theater Geert Teis die ik vrijdagavond heb bezocht. Het betrof liedjes van Robert Long, gezongen door Jenny Arean, Tony Neef, Maaike Widdershoven en Joël de Tombe. Ik vond het een geweldige avond en denk dat Robert er trots op zou zijn.
Liedjes als Allemaal Angst, Alles op Aarde, De grote Polonaise en niet te vergeten Wij strijden samen werden leuk aan elkaar gepraat en vloeiden mooi in elkaar over. Het was in één woord genieten.
Bedankt, jullie hebben enorm je best gedaan.
Robert heeft vast meegekeken en ook genoten.
Liedjes met een boodschap dat was voor mij Robert Long.
Veel over de liefde tussen mannen, maar ook over actuele thema's in de maatschappij.
Toen gezongen en nu zoveel jaren later nog steeds actueel. Tijdloze songs stond er in het programma. Nou een voorbeeld is bijvoorbeeld...."Toe maar jongens de beuk dér in" Met de toestand van nu nog heel actueel.

Of uit de musical Tsjechov.
Vanmorgen vloog ze nog.

Ik zal je verleiden, 
ik zal je naar de woestijn leiden, 
ik zal je hart toespreken
en vóór jou zal ik een deur vol hoop openen. 

zondag

Het is al weer zondag, nog een keer met Bach in mijn gedachten de dag beginnen. Maar ook genieten van
Pachelbel.....Canon in D-major. Met mooie beelden. Kan ik zo van genieten.

Nou kopje koffie er bij en dan naar het restaurant om Max en mij te laten verwennen, dit alles dankzij Vakantieveilingen.nl waar ik even goedkoop een etentje voor twee heb gescoord.

Vertrekken is op de eerste plaats 
een jezelf verlaten. 
Dat houdt in 
dat je het harde pantser van jouw egoïsme, 
dat je probeert op te sluiten in jouw eigen ik 
verbrijzelt. 


Vertrekken is ook 
ophouden met om jezelf heen te draaien, 
alsof jij het centrum van de wereld 
en het leven bent. 


Vertrekken is je niet te laten insluiten 
in de cirkel van problemen van 
dat kleine wereldje waartoe je behoort, 
hoe groot die problemen soms ook zijn. 
De wereld is groter 
en voor die wereld moet je openstaan. 


Vertrekken betekent niet 
kilometers verslinden, 
zeeën oversteken 
of supersonische snelheden bereiken.
In wezen is het niets anders 
dan je openstellen voor anderen, 
hen ontmoeten en ontdekken. 
Je openstellen voor andere ideeën, 
ook voor ideeën die tegenstrijdig zijn met die van jezelf.
Dat betekent de kracht hebben van een echte wandelaar. 


Dit was van Dom Helder Camara. Daar kunnen we over nadenken.
Fijne zondag allemaal. 

afspraak gemaakt met zr. Imma

Zuster Imma is de zuster van het klooster in Megen waar ik een aantal dagen in retraite ga.
De afspraak is gemaakt en ik ga van 12 t/m 15 maart daar naar toe.

Een aantal dagen meedraaien in dit klooster lijkt me geweldig als voorbereiding op de Camino.

 Het is een klooster uit 1720. Hun bron van inkomsten is hoofdzakelijk de hostiebakkerij. 

Het is niet dit klooster, maar de nonnen kunnen hier ook ongetwijfeld zo mooi zingen.

Verwachting die nog geboren moet worden
op de weg in het holst van de tijd, 
van de dag en de nacht.
Wij spreken
luttel woorden nog in dit begin;
wij lezen en horen jouw woord en 
ons lied klinkt nog aarzelend, 
vreemd in de mond, 
vreemd aan het hart en de voeten. 
Wij moeten nog zoveel doorgaan
als waren wij nauw nog geboren, 
nauw nog ontgaan aan de oorsprong.
De weg en het hart staat ons open
nog slechts op een kier. 


Dan valt op ons jouw zegen;
bewegen gaat wonderlijk diep door ons heen
en wij zijn onderweg, opgewekt, 
onttrokken aan de dwang van de dagen 
door jouw woord tot een nieuw vertrek.

Bach, het was prachtig.

Donderdagavond was het genieten in de Sint Jozefkathedraal in Groningen.
Ik had een vrijkaart gekregen van het NNO voor bewezen diensten en heb erg genoten van de ambiance, het orkest en de zang van Julia Neumann. In één woord geweldig. De keuze voor deze locatie was fantastisch en dat werd ook nog eens door de dirigent Simon Murphy toegelicht. Cantate "Ich habe genug"
en "Jauchzet Gott in allen Landen" moeten in een kerk worden gezongen. Daar ben ik het helemaal mee eens. En wat wil een mens dan nog meer in zo'n prachtige kerk. Gebouwd in de jaren 1885 - 1887 onder architectuur van P.J.H. Cuypers. De typische neogotische stijl van veel katholieke kerken uit de tweede helft van de 19e eeuw. Het is een uitbundige uiting van blijdschap, omdat het de katholieken in Nederland weer was toegestaan een kerk te bouwen na vier eeuwen van verbod en vervolging.
Dit is de kerk.
En dit is Julia.  Wat een stem heeft die vrouw.

Helaas staat er niet veel van haar op youtube maar wel mooie muziek van Bach en prachtige plaatjes.

Bij deze dan en geniet er van, ik zal het zeker doen.  "Wachet auf, ruft uns die stimme"

Als je naar het einde van de wereld gaat
kun je het spoor van God ontdekken.
Als je naar je diepste innerlijk gaat 
kun je God zelf vinden. 

Domela Nieuwenhuis

Geboren	31 december 1846
Overleden	18 november 1919
Partij	SDB (tot 1894) Socialistenbond (1894-1897)
Politieke functies
1888-1891	Tweede Kamer

Ik moet er vaak aan denken hoe deze man zich heeft ingezet voor de mensen die het slecht hadden.

Max en ik hebben ooit het Domela Nieuwenhuis pad gelopen. Dit is een langeafstandspad van 150 kilometer tussen Haren (Groningen) en Steenwijk (Overijssel) via Drenthe en een stukje Friesland.

Het pad voert langs mooie wegen en door geweldige gebieden en overal vindt je herinneringen aan Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Vooral de slechte arbeidsomstandigheden in de Veenkoloniën was een voedingsbodem voor het socialisme zo'n honderd jaar geleden. Hij werd de voorman van de turfstekers. 

Zo waar Cornelis Vreeswijk heeft er een lied over geschreven en gezongen. 

Het is toch geweldig, weer zo'n lied met inhoud. 

De beelden spreken ook voor zich. 

Cornelis heeft ook de Bekommerde Socialist gezongen. Hij is al 22 jaar geleden overleden, maar hij durfde de zaken wel te brengen en dat mis ik zo in deze tijd. We hebben zoveel mensen die nu meelopen. Helaas. 

Ik wou dat mensen eens meer hun eigen mening brachten en er ook voor uit durfden te komen. 

Maar wie weet. Wat nog eens komt. 

Het geheim ligt in het heden; 

als je aandacht besteedt aan het heden, 

zul je dat kunnen verbeteren. 

En als je het heden verbetert, 

zal wat daarna gebeurt ook beter worden. 

Iedere dag bergt de eeuwigheid in zich. 

Paulo Coelbo

Laudermarke

Laudermarke ligt nabij Ter Apel. Vroeger toen ik nog in de nabijheid van Onstwedde woonde ging ik wel eens fietsen richting Bourtange en dan zo langs de grens naar Ter Apel. Toch een bijzondere omgeving.
Het is er niet Gronings het doet eerder wat Limburgs aan.
In het Dagblad van het Noorden stond j.l. zaterdag een stuk over de Lourdesgrot die daar is.
Leuk om te lezen en dan bij de gedachte dat ik daar binnenkort naar toe ga......Lourdes bedoel ik.
Ook bijzonder dat ik dan op 16 april de naamdag van Bernadette daar meemaak.

Lourdesgrot In 1935 werd op initiatief van de KJV (Katholieke Jonge meisjes Vereniging) een Mariabeeldje in een houten nis geplaatst in de katholieke buurtschap Laudermarke. Laudermarke grenst aan het katholieke Duitsland, waar dergelijke kapelletjes veel voorkomen. Bovendien kwamen de meeste katholieken die hier woonden, van oorsprong uit Duitsland.  Enkele jaren na de oorlog raakte het geheel in verval en enkele boeren uit Laudermarke namen het initiatief voor het bouwen van een Lourdesgrot. In 1958 werd hij door Pastoor van der Moolen ingewijd. Kruisbeeld Omdat de jongens van Laudermarke allemaal waren gevrijwaard van de arbeidsdienst in Duitsland in de Tweede Wereldoorlog, wilden de boeren een kruisbeeld neerzetten uit dankbaarheid. Het staat op de kruising Veenweg/Roelageweg.

Zo gaat het er in Lourdes aan toe. Hier zal ik het Lourdeslied vast wel gaan zingen.

Maar zo kan het ook:

Dat laatste vind ik persoonlijk mooier, het geeft meer de puurheid weer.

Pelgrim, je sporen 
zijn de weg, en zij alleen;
Pelgrim, er is geen weg, 
de weg ontstaat in het gaan.


Gaandeweg ontstaat de weg, 
en als je omkijkt
zie je de baan die 
nooit meer betreden zal worden. 


Pelgrim, er is geen weg
slechts een kielzog in de zee.