11 mei

Een koude douche. Gisterochtend was het opstaan en snel onder de douche. Voor ik er op verdacht was kreeg ik me daar toch een straal koud water over me heen, maar de warmte van de straal daarna maakte alles weer goed. Na het verrukkelijke ontbijt hebben Marleen en ik de boel opgepakt en zijn we gaan lopen. Marleen vangt geen hazen meer, maar ze is dapper en zet zich schrap. We zijn Astorga uitgelopen en kwamen na ongeveer 5 kilometer in het volgende dorp aan bij een bar waar een leuk muziekje aan stond en een aardige mevrouw ons een kopje koffie maakte. Toen kwam de volgende koude douche. We hadden een aantal dagen geleden een man uit Taiwan ontmoet die erg moeilijk liep en de apotheker die zag dat wij op een bus zaten te wachten zei dat de bus daar niet kwam maar wij achter de Taiwanees aan moesten lopen omdat hij wel wist waar de bushalte was. Wij zo volgzaam als we waren liepen achter hem aan en ik tegen Marleen. Ik vertrouw dit niks, hoe wil hij nou weten waar we moeten zijn. Wat loopt hij toch ook slecht, enz.. enz.. Zitten we eindelijk in de bushalte en raas ik nog een keer. De man zegt een paar woorden in het Engels en daar komt de bus. In het dorp waar we uitstapten zagen we hem de volgende ochtend weer en toen nam hij de bus naar een klooster. Dat was de Taiwanees. Vanochtend komt hij aanlopen, hij ziet ons en zegt GOEDE MORGEN. Dit was toch wel even een koude douche en ik schaamde me echt wel een beetje. De man vertelde dat hij helemaal opgeknapt was en nog 11 dagen had om in Santiago te komen omdat hij dan weer naar huis moest. Hij sprak perfect Nederlands. Spaans, Engels en ik weet veel, ik dacht dat hij zei dat hij 10 talen sprak. Ik heb me voorgenomen voorzichtig te zijn met wat ik zeg. Want een dergelijke koude douche wil ik niet weer. We zijn dodelijk vermoeid aangekomen in Rabanal de Camino en hebben daar nog ter nauwer nood een bed gevonden. Het is een bergdorp op ruim 1100 meter hoogte en alle onderkomens zijn vol. Maar wij hebben een leuke kamer tegen de kerktoren aan dus wie doet je wat. We verblijven hier 2 nachten en vandaag op naar de Cruz de Fero om daar onze lasten van ons af te gooien. Het is een hele klim, maar zonder bagage moet dat gaan lukken. Hoe het is gegaan en of het geluk is daarover bericht ik morgen.

Gelukkig is hij die tevreden is met
dat wat hem elke dag overkomt,
wat dat ook mag zijn.

Vrij naar Senea