31 mei

Dit was de verjaardag van mijn tante Rena. Helaas is ze veel te vroeg overleden het was een zus van mijn moeder. Mijn moeder vertelde me wel eens dat zij over mijn geboortedatum eigenlijk heeft gelogen.
Ik kwam eigenlijk na 24 uur op de wereld maar zij en mijn vader vonden het beter om me voor 24 uur aan te geven. Anders zou ik op de zelfde dag als mijn tante mijn verjaardag vieren en dat vonden ze lastig en niet leuk.
Nou ik ben er niet minder om geworden en mijn tante ook niet hoop ik. Dus vierden we onze verjaardagen op onze eigen wijze.
Nu eens even de tuin opleuken vandaag. Hopelijk blijft het droog en kan ik even flink aan de slag.
Ik heb er zin in moet ik zeggen. Heerlijk een dagje tuinieren.

Groetjes



Het zal een fleurige boel worden om het huis.
Groetjes en tot morgen. 

30 mei

Ja lieve volgers en lezers het is vandaag een bijzondere dag.
Precies 61 jaar geleden ben ik geboren in Winschoten.
Het ziekenhuis aldaar.
 Het zag er natuurlijk heel anders uit voor 61 jaar geleden en het hete toen het Sint Lucas ziekenhuis nu het Ommelander ziekenhuis. De wereld heeft gelukkig niet stil gestaan.
Heb er maar een paar dagen gelegen en toch is dat een hele ingrijpende gebeurtenis in je leven.
Want ik heb niets verder met Winschoten en toch moet je altijd en overal je geboorteplaats invullen en is het altijd Winschoten terwijl je er maar even geweest bent.
Ach het is toch wel een mooie stad en het rosarium niet te vergeten.
Mijn moeder was bang dat het niet goed zou gaan omdat mijn oma veel geboortes heeft gehad die allemaal zijn overleden. Dus ze ging naar het ziekenhuis en o jee daar kwam ik.

 Op de trappen van het ziekenhuis en ik plaste gelijk over de dokter heen. Nooit meer bijgeleerd....volgens mij. Heb wel vaker over dokters geplast......getuigd niet van respect. Maar ach het zij zo. Vandaag een rustig dagje. Vier mijn verjaardag samen met Max op een andere dag samen met een aantal genodigden op een mooi plekje.
Heb nog genoeg te doen met de spullen in huis. Er lag me toch een berg post en er kwam gelijk al een ambtenaar van de gemeente langs om met me te praten over mijn protestbrief inzake de ozb belasting.
Nou ik hoop dat het gesprek er toe bijdraagt dat ik in ieder geval niet hoger wordt aangeslagen zoals de bedoeling is. Ben benieuwd.
Verder moeten er natuurlijk boodschappen gedaan worden en moet de computer worden opgeschoond. Had ik al veel tijdens de reis gedaan maar toch er blijft veel achter en dus ook daar mee aan de slag.
En natuurlijk alle foto's uploaden en daar mee aan de slag.
Maar dat moet nog even wachten.
Heb nu het voornemen om vanaf zondag net te doen of ik weer op reis ga en mijn verslag en foto's te plaatsen in het blog. Kan ik zelf nog even nagenieten en jullie hopelijk ook.
Tot zover maar weer. Nu ga ik aan mijn verjaardag beginnen.
Groetjes 

29 mei

Nog even terug komen op de afgelopen twee dagen die in het teken stonden van de terugreis.
Wat een belevenis. In Santiago de Compostella in stappen en 27 uur later in Haren aankomen.  Het is niet te bevatten. Je besteld je kaartjes en 8 weken later kom je bij een trein en klopt alles precies je coupe en zitplaats staan allemaal gereserveerd. Na 5 uur reizen in de trein richting Madrid moest ik overstappen. Maar de trein had vertraging opgelopen en ik had maar 12 minuten overstaptijd. Dus trein weg. Ik in mijn beste Spaans ....niet dus naar het loket mijn beklag doen. Taxi gevraagd me te brengen naar de andere plaats waar de trein van Madrid naar Parijs zou vertrekken. De taxichauffeur zei dat hij het niet  haalde en ik een probleem had nou ik dacht dan ga ik naar Madrid en neem het vliegtuig. Maar de mensen zaten niet stil en plotseling kwam de taxichauffeur en zei dat hij me toch wel ging brengen. Nou ik dacht als ik daar eerst maar ben dan zie ik wel weer. Het was inmiddels al over achten en de trein zou daar om half negen vertrekken en het was ruim 60 km rijden. De boel ingeladen en dat weg. De trein is al weg en ik dacht nou dan doe ik dit en anders doe ik dat.
Komen we bij het station is alles opgebroken. De chauffeur zet zijn auto ergens neer en loopt met me mee. Ratelt het een en ander in het Spaans en vervolgens vraagt hij of ik meekom. Nou ik heb bijna alle hoekjes van het station gezien en ten einde kwam ik op een mooi kantoor waar mensen me duidelijk maakten dat er nog een trein kwam naar Parijs. Wat bleek de trein had een vertraging van meer als een uur. Dus de trein die ik moest hebben haalde ik ook nog. De chauffeur betaald en vervolgens opgelucht. Daar kwam hij aan, een lengte. Ik kreeg een sleutel en kon in mijn eigen coupe met eigen toilet en douche. Wat een luxe. Zat ik om 12 uur in de nacht aan het diner, want dat was er ook bij in begrepen. Heb alle drie gangen naar binnen gewerkt en vervolgens nog een halve liter wijn en water. Zo kon ik de nacht wel in. Geslapen dat ik heb in die schommelende omgeving en hard dat hij ging. Om 7 uur opgestaan en gedoucht en om 8 uur ontbeten was ook bij de prijs inbegrepen. En waarachtig het was al licht. Het is daar in Spanje toch veel later licht als bij ons en de zon scheen. Wat verrukkelijk het regende zondag zo verschrikkelijk toen ik weg ging. Ben kletsnat geworden. Nou de gastvrouw gaf aan dat de vertraging volledig ingelopen was en we de normale tijd zouden aankomen in Parijs. Maar goed ook want de tijd was ook daar niet te ruim. Met de metro en dan de trein op zoeken en vervolgens die lange trein aflopen dat is een mega eind. Maar ik zat net op mijn plek en hij scheurde al weg. Geweldig wat een comfort. Krijgt gelijk een snack met drinken aangeboden en heerlijke stoelen met alle gemakken er omheen. Mensen als je ooit iets wil beleven neem eens de Thalys en dan wel eerste klas het is geweldig. Nou het weer zien van iedereen die me op stond te wachten in Haren op het station was geweldig. Mooi om iedereen weer te ontmoeten en eindelijk weer gewoon Nederlands te kunnen praten. He 6 weken Spanje is toch wel lang. Maar ik heb genoten en een belevenis meegemaakt die niemand me meer afneemt.

Dat de paden gebaand mogen worden

Dat de paden voor jouw voeten gebaand mogen worden,
dat je de wind altijd in je rug mag hebben
en dat god,

tot we elkaar weer zien,
tot we elkaar weer zien,
zijn beschermende hand boven je mag houden,
en tot.......

Dat de zon warm op je gezicht mag schijnen,
dat de regen zacht op jouw velden mag vallen
en dat God,
tot we elkaar weer zien,
tot we elkaar weer zien,
zijn beschermende hand beven je mag houden
en tot......


Dios te Salve
Dios te Salve, Maria
Llena eres de gracia
el Senor es contigo.
Y Bendita tu eres
entre todas las mejeres,
y bendito es el fruto
del tu vientre, Jesus
Santa Maria, Madre de Dios,
Santa Maria, ruega por nosotros. 

28 mei

Lekker uitgeslapen zondagochtend nog 1 keer een verrukkelijk ontbijt en dan de laatste spullen een plekje geven in de kar of rugzak zodat ik alles goed kan vervoeren en maar alleen de rugzak open hoef te hebben tijdens de reis. Nou zo gezegd zo gedaan. Vervolgens op stap richting het station. Tijd genoeg dus rustig aan die kant op gelopen. Dag Santiago de Compostela.


Dag mooi park vlak achter mijn hotel.

Dag bijzondere nauwe straatjes.


Dag reusachtige gebouwen in aanbouw, waar moet dit heen. Cultuur paleizen en geen geld? Gebouwd wordt er met een lege portemonnee? Als ik die man in de bus moet geloven van weken geleden is het antwoord JA. Spanje sterkte met alles en bedankt dat ik een poos door jullie land mocht reizen en van jullie gastvrijheid mocht genieten.

 Vervolgens ingecheckt en daar ging het heen. Richting Medina del Campo


Vervolgens naar Parijs


En zo naar Schiphol
Om vervolgens in Haren aan te komen al waar ik 6 weken en 1 dag geleden ben vertrokken.

Dit was dan de Camino. Dag allemaal tot morgen als het gewone leven weer begint en ik boodschappen ga doen.

Licht dat ons aanstoot

Licht dat ons aanstoot in de morgen,
voortijdig licht waarin wij staan
koud, één voor één en ongeborgen,
licht overdek mij, vuur mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen
zo zwaar en droevig als wij zijn
niet uit elkaars genade vallen
en doelloos en onvindbaar zijn.

Licht van mijn stad de stedehouder,
aanhoudend licht dat overwint.
Vaderlijk licht, steevaste schouder,
draag mij, ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
of ergens al de wereld daagt
waar de mensen waardig leven mogen
en elk zijn naam in vrede draagt.

Alles zal zwichten en verwaaien
wat op het licht niet is geijkt.
Taal zal alleen verwoesting zaaien
en van ons doen geen daad beklijft.
Veelstemmig licht om aan te horen
zolang ons hart nog slagen geeft.
Liefste der mensen eerstgeboren,
licht laatste woord van hem die leeft.

Huur Oosterhuis

27 mei

Nog even een dagje Santiago proeven. Even in en rond de kathedraal en hopelijk nog het wierookvat de Botafumeiro weer zien slingeren. Nog een paar parken bezoeken en ook nog even een museum. Dat alles lag in de bedoeling en dan zit de camino er helemaal op. Dan wordt het naar huis. Waar mijn huis er hopelijk nog staat. Nou ik weet het wel zeker. Max en de familie Koetje hebben de boel goed verzorgd en me voortdurend op de hoogte gehouden. Het wordt volgende week plantjes kopen en poten en hopelijk ook een beetje genieten van het mooie weer. Hoewel ik heb vernomen dat het gaande de week wat zal veranderen, kouder en regen. Nou we zien wel. Ben heel veel gewend en de afgelopen weken waren heel gevarieerd wat het weer betreft. Sneeuw en regen in het begin, later wisselvallig maar soms erg koud rond de 10 graden of minder. Weer later zon en nog steeds lage temperaturen en weer later zon en warm. Ach eigenlijk heb ik het hele jaar in een notendop gehad. Winter, voorjaar, zomer en herfst. Moet je niet naar de natuur kijken trouwens, want die doet wat hij wil. Zo zie je aardappelen al in bloei staan, groeien er palmbomen waarvan ik denk hoe bestaat het en allerlei andere planten die ik nog niet heb gezien. Vrijdag heb ik me verbaasd over al die citroenbomen met citroenen zo dik geweldig. Mensen het is een prachtige tocht geweest een belevenis en als ik thuis ben zal ik er een mooie reportage van maken en wie geïnteresseerd is kan het lezen.  Mijn voornemen is helemaal uitgekomen. Ik heb voor de tweede keer de Botafumeiro zien slingeren. Mensen wat indrukwekkend. Ik stond er zo dicht bij dat de priester volgens mij vreesde voor mijn leven. Nou het is ook wel wat. Hij is 1,60 mtr. hoog en weegt 80 kg. Hij slingert tot 20 meter hoogte vliegt dan weer naar beneden de andere kant van de kerk in. De boog is ongeveer 65 meter. Dat gevaarte gaat met een snelheid langs je heen. Heel indruk wekkend. De dame van de receptie van het hotel had het nog maar één keer gezien en ik al voor de tweede keer. Het werd vroeger gedaan voor de stinkende pelgrims om de lucht te verdrijven en nu voor de touristen om die te trekken en er voor te laten betalen. Het kost minimaal 300 euro en dat zal wel betaald worden. Er komt ook heel wat voor kijken 6 mannen trekken aan de touwen en 1 persoon komt aan met een bak met gloeiend houtskool en de priester gooit er de wierook op en dan gaat hij de lucht in. Vlammen slaan er af en toe uit. Mooi gezicht, vergeet ik nooit meer. In het museum hangt de echte van zilver de Botafumeiro in de kerk is een nepper, kan ik me ook wel wat bij voorstellen. Verder heb ik gisteren genoten tussen de buien door van de pelgrims op het plein hoe gek die doen. Ze weten niet hoe raar ze moeten doen om op de foto te komen. Het is een komen en gaan van groepen fietsers een man te paard en allerlei lopers die elkaar weer ontmoeten. Zo ook ik. Loop je daar en hoor je plotseling je naam. Kijk ik om en zie ik daar Alfunda die ik in st. Peid de Port heb ontmoet en dan zoveel weken later zie je elkaar hier op het plein weer. Ze was net aangekomen en had ook het nodige beleefd. Mooi dat het haar ook gelukt is. Verder heb ik alvast de spullen ingepakt en lekker gegeten in een fijn restaurant. Heerlijke gevulde soep en een vis op de wijze van de streek klaargemaakt met een caramelpudding na met heeeeeeeel veeeeeeel slagroom. Nou zo is het wel weer genoeg. Groetjes








Camino de Santiago, o verbond
van de modder met de ster, van dauw,
vochtig sap van de dageraad - met de vurige
moed van de pelgrim en zijn hoop.

Weg van de sterren, verte
stap voor stap vergaard, uitdaging,
omgekeerd aan de makke stroom van mensen
op zoek naar de zekere borg van het licht.

Camino de Santiago, pad
vastgemaakt door de sporen van de sterren
die de artiest en de zanger achterlaat
in de dageraad, luisterrijke kathedralen
die de stap van de pelgrim bepalen,
de stap naar de onsterfelijke ruimten.

Vertaling uit het spaans door Janna Matthijsen

26 mei

Het was gisteren een dag die begon met een motregen. Al die Spanjaarden zijn bang voor nattigheid en lopen direct met een paraplu op dus ik heb de nodige tikken tegen me aangehad op weg naar het station. Ze zijn wel erg met zichzelf bezig en denken alleen aan hun kop met haar en niet aan een ander dat die ook graag ergens wil lopen. Maar goed op het station ben ik direct geholpen en kreeg ik een kaartje naar Pontevedra voor 5,65 dat is een afstand van 64 km en daar doet de trein ongeveer een uur over. Door tunnels en langs de baai het is een mooie rit. En een super trein. Alles zit er op en er aan. Ik dacht waarom nou diesel terwijl er elektrische bovenleidingen zijn. Maar een stuk op weg bleek dat die er niet meer was en dus was het maar goed dat het een diesel was. Op een bepaald moment reed hij 140 km en dat is ook het snelste wat ik heb gezien. Dus het was volgens mij geen hoge snelheid. Maar dat geeft niet. Wil je je fiets mee, hang hem in de rekken, moet je je koffer kwijt zet hem in de rekken. Wil je naar de wc fantastisch wat een komfoor en ruimte. En zitten ruim en op stoffen stoelen met een hoofddoekje alsof je in het vliegtuig zit en iedere stoel heeft de beschikking over een leeslamp, tafel en een stopcontact voor de mobiel of de laptop. En dat allemaal voor dat bedrag. Ook logisch dat dit land naar de knoppen gaat. Aangekomen in Pontevedra vond ik het moeilijk om de stad zelf te vinden, het was slecht aangegeven en ik heb nergens een stalletje gezien met kaarten e.d., want dat kan best handig zijn om even te kijken, want daar staan de bijzondere dingen van een stad vaak op. Maar hier dus niet.




 Maar ik heb een stuk langs een soort boulevard gelopen en rond een soort haven en door de oude binnenstad. Dat laatste viel wat tegen na alles wat ik al gezien heb en ook omdat alles dicht was. Tussen 13 en 16 uur moet je slapen want dan is alles dicht. Zo lang wilde ik niet wachten, dus wat doet een mens dan. Gaat hij eten bij een chinees restaurant en dat was lekker. Je kon pakken wat je wilde en eindelijk eens geen patat. O wat heb ik lekker gegeten en wat een leuke bediening. Voor 11,80 had ik mij helemaal rond gegeten en ben weer verder gegaan. Ik verbaasde me over al die Poolse auto's, tot ik me bedacht maar polen heeft toch pl op het nummerbord staan. Ach wat stom ik ben hier bijna bij de grens met Portugal dus het zullen Portugezen zijn. En ja hoor het licht kwam in me op. Net als bij ons veel Duitsers komen. Komen hier de Portugezen natuurlijk even buurten. Ja heel gewoon. Moet er nog steeds aan wennen dat ik ongeveer 2300 kilometer van huis ben. Toen ik bij het station aan kwam heb ik weer een kaartje gekocht. Deze koste nu 6,75 met een gereserveerde plek rijtuig 2 stoel 90.

Om je een indruk te geven kijk eens naar het bovenste filmpje.
Ook fijn want het was al veel drukker dan op de heen weg. De terugreis verliep ook snel en goed en nadat ik uitgestapt was ben ik de stad weer ingelopen en heb ik boodschappen gedaan in de supermarkt.
Vervolgens mij geïnstalleerd op de kamer om dit blog te schrijven.
Mensen het was een mooie dag, maar ik zou ook blij zijn als ik weer naar huis kan. Wordt ook doodziek van al die pelgrims die zo nodig zeer opvallend elkaar om de hals moeten vliegen en hun verhaal kwijt moeten hoe zwaar en moeilijk ze het wel niet gehad hebben. Nou ik denk maar zo, je hebt het zelf gewild dus waar zeur je over.
Mijn terugreis is geregeld en dan ga ik wel met een hogesnelheidslijn.

Op zondag stap ik om 14.47 in de trein en vertrekt hij naar Medina del Campo dat is een rit van ongeveer 442 km richting Madrid. Daar stap ik in een andere trein voor een korte reis naar Valladolid een tocht van ongeveer 54 km  dan stap ik in een nachttrein naar Parijs een rit van ongeveer 1152 km in Parijs stap ik dan in de metro en na een klein half uur kom ik dan aan bij het station waar de trein vertrekt naar Schiphol dat is een rit van 507 km en daar stap ik weer op de trein naar Haren voor een 198 km totaal dus ongeveer 2300 km  en daar doe ik dan ruim 27 uur over. Met een lekker bed en een frisse douche een diner en ontbijt, moet dit wel lukken. Ik verheug me op het weerzien van iedereen. Ik groet jullie en zal morgen een laatste verslag doen van mijn belevenissen in Santiago.

Het is nodig dat een ander je ontmoet,
wil je jezelf worden.
De dag dat je de genade
van de echte genegenheid ontvangt,
zul je veranderd zijn,
omgevormd tot in het diepste
van jezelf.

Jean Lafrance

25 mei

Het was gisteren weer een mooie dag, het weer was prachtig ongeveer 25 graden en weinig tot geen bewolking. In de zon was het op een bepaald moment 35 graden, maar een koel briesje zorgde snel voor verkoeling. Na het ontbijt maar eens even de oude stad weer ingegaan waar de kathedraal toch dominant aanwezig is.
Dus het museum wat er bij hoort maar eens bekeken. Nou wat een schatten liggen en staan daar. Mooie beeldhouwwerken van steen, hout, ivoor enz. Prachtige collectie wandkleden. Alles mooi tentoongesteld en ook mooi dat je buiten op de façade mocht komen en van daaruit mooie foto's kon maken van het plein voor de kathedraal. Vervolgens om de kathedraal gelopen allerlei winkeltjes bekeken en door allerlei straatjes gelopen. Een lekker luier dagje.
Dit is volgens mij het duurste hotel van Santiago
Is het nou niet prachtig om van een berg Santiago zo te zien liggen.
Nog wat flitsen van de stad en de kathedraal met name.
Tegen het einde van de middag even gaan rusten in het hotel en vervolgens naar de Kathedraal gelopen voor de mis, want ik vermoede dat het wierookvat weer werd gebruikt, want die hing er ´s morgens niet en vanmiddag weer wel. Het was een mooie dienst, maar het vat bleef rustig hangen. Voor vandaag zal hij wel Heen en weer gezwiept worden. Er zal wel weer 300 euro bij elkaar gesprokkeld zijn. Nou ik ga vandaag treinen. De hogesnelheidstrein alvast uitproberen. Een uur rijden naar Pontevedra. Deze stad ligt aan de pelgrimsroute vanuit Portugal. Heb al vele mensen gesproken die deze route hebben gelopen en dol enthousiast zijn omdat hij zo heerlijk rustig is en prachtig langs de kust gaat. Nou na mijn bezoek aan Finisterre kan ik me daar alles bij voorstellen.
Er schijnen veel bruggen te zijn en het ligt aan zee.
Morgen laat ik weten of het klopt. Groetjes

Oog hebben voor de kwetsbaarheid
van de ander als begaafdheid.
Dat is spiritualiteit!
Geraakt, ontroerd en bewogen worden.
Niet bewogen blijven bij de ander
die mij aanziet en raakt.
Deze goddelijke zwakte is
onze hoogste begaafdheid:
een hart dat zacht wordt,
zich ontfermt

Kees Waayman

24 mei

Wat een fantastische dag. Het weer zat mee en alles liep als een trein. Vanaf 8.30 uur ontbijt. Maar ik moest dan al op het station zijn en dat was ruim 20 minuten lopen en nog een kaartje kopen en voor je dan bij de bus bent in dat ondergrondse station met allerlei roltrappen dat duurt ook even. Dus ik opgestaan om 7 uur snel gedoucht en vervolgens aangekleed en naar beneden. De dame van de receptie wist dat ik op tijd weg moest en wat dacht je wat alles was klaar en ik kon zo aanvallen. Leuk om zo in de watten gelegd te worden. Ze wenste me nog een fijne dag en hoopte dat ik haar de volgende dag mooie dingen kon vertellen. Nou dat zal zeker gebeuren. Want nadat ik een kaartje had gekocht en met verbaasde waar al die mensen met hun rugzakken toch in moesten kwam er een grote dubbeldeksbus aan rijden. Ik had plaats 68 dus ik denk dat er wel 80 mensen ingingen. Maar dat zal wel erg veel zijn. En daar ging het voor een rit van 3 uur over een afstand van 100 km. Nou dat heb ik dan ook geweten. Door allerlei dorpjes en dan stonden er mensen bij de bushalte hij stopte en nam eventueel 1 persoon mee en de rest droop weer af, wachtende op de volgende bus....gelegenheid. Even later stopte hij en ik dacht wat gaat er nu gebeuren. Nou hij stapte uit en rookte rustig een sigaret. Stapt weer in en daar ging het weer. Weer een poos later weer een stop, de motor blijft steeds draaien en de chauffeur stapt weer uit. Wat dacht je wat een chauffeurs wissel. De tachograaf moest er uit en de hele rim ram werd meegenomen de andere chauffeur alles weer installeren en daar ging het weer. Bergen op en bergen af en langs de kust, prachtige vergezichten en na ruim 2 uur kwam Finisterre in zicht. Ik had het al gezien op internet en in de boeken en herkende het meteen. Maar dan moet je nog een baai helemaal rond en dat duurt toch zeker drie kwartier. Dus rond 12 uur kwam ik aan in Finisterre. Liep richting de haven en vond een leuk terrasje. Daar heb ik koffie gedronken en later jakobsschelpen gegeten. En wat was dat lekker. Ik heb de schelpen zelf meegenomen want dat waren mijn eersten en de jakobsschelp staat symbool voor de Jacobsweg...Camino. Vroeger gingen de mensen naar Finisterre om daar hun kleren te verbranden en dat doen ze nog en jakobsschelpen te zoeken om die als bewijs mee naar huis te nemen. Nou ik heb mijn kleren niet verbrand, maar de jakobsschelpen dus meegenomen. Als hoofdgerecht had ik vis en wat dacht je komt de serveerster er aan met een grote vishaak waarmee de vis was gevangen zei ze. Of ik die wilde, want dat bracht geluk. Natuurlijk wil ik die want geluk kan een mens altijd gebruiken.


 He wat weer een meevaller, maar toen kwam de tegenvaller....hoewel met al die kilometers in de benen stelt 3 kilometer bergopwaarts natuurlijk niets voor. En dus de pas er in. Prachtige vergezichten, bijzondere mensen en aan het einde het echte einde van de Camino.






De vuurtoren.


Daar heb ik wel een uur op een steen gezeten te genieten van het uitzicht en de dingen die gebeurden.


Inderdaad dacht ik eerst wat een flauwekul al die stookplaatsen, waarom moet dat nou. Maar toen ging het dagen, nee dat was het ritueel om de kleren te verbranden. Er lagen allerlei resten en plotseling komt er een vrouw aan met een paar sokken en ik dacht wat doet die nou en ja hoor de fik er in. Ja mensen er gebeuren bijzondere dingen op de Camino. Mensen die huilende voor een kruisbeeld neer knielen en haast niet meer bijkomen. Mensen die ondanks een gebroken enkel toch naar boven strompelen enz.. Nou ik brak bijna mijn nek, maar dankzij de vishaak ging dat ook weer goed. Vervolgens weer naar beneden gelopen en op een terrasje nog een kopje koffie genomen en een salade met een ijsje en toen de terugreis weer ondernomen met de bus van 19 uur lekker rustig en rond 22.30 uur was ik weer in het hotel. Ook nog iets kunnen proeven van het nachtleven van Santiago. Het is nog warm en veel mensen zitten nog buiten te eten.
De komende dagen zal het weer verslechteren. Nou dat zal dan zo zijn, deze dag pakken ze me niet meer af.
Die heb ik weer gehad. Als het gaat regenen, ga ik musea bekijken want er zijn nog een paar die ik graag wil zien. Eerst lekker uitslapen morgen en dan zien we wel weer. Groetjes

De waarheid heeft zich niet aan mij geopenbaard.
Als een bries in de nacht
heeft zij mij subtiel gestreeld.
Terwijl ik sliep wekte zij in mij een vermoeden,
een duiding van iets groots en zo intens.
Niets anders kan ik meer zoeken
dan naar haar oorsprong.
Tegen de stroom in kom ik uit bij de bron.
Waarheen dat leidt, ik weet het niet.
Haar adem heb ik herkend,
het is een geur van thuis.
Nergens zie ik een duidelijk houvast,
geen zeker kompas.
Enkel een zuchtje van een bries,
zij waait in mij.
Leef jij! En jij komt thuis.
Ga! Ga naar het land dat de wind jou wijst.

Naar Leo van Vegchel