vrijdag 10 januari
Zo worden kinderen bezig gehouden met een poppenkast.
Gistermiddag hebben wij ons bezig gehouden met een poppenkast in Den Haag voor de TV.
Onze koning in een koets erg ongemakkelijk op weg naar een vertoning op het plein.1813 waar de koninklijke landmacht het startsein gaf voor hun 200 jarig bestaan. Wat een vertoon en een pracht en praal.
Maar ook wat een vertoning. Onze minister van defensie die daar stond en duidelijk liet blijken weer eens geen bikkel te zijn maar helemaal weg stond te kwijnen en dan onze koning die daar staat als een eenzaam figuur die ook maar doet wat van hem gevraagd wordt. Alles wel in zijn hoofd heeft maar nog niet in de vingers. Het was af en toe erg lachwekkend en zo moet je het ook maar bekijken. En wat was ik weer blij dat ik niet in de militaire dienst ben geweest. Dat geschreeuw en dan als hondjes doen wat er geblaft wordt.
Afschuwelijk. Er werd nog eventjes fijntjes vertelt welke troepen naar Mali gaan en waarschijnlijk zullen sneuvelen. Het is toch ook verschrikkelijk. Een land in vrede....de hoge heren en dames vieren feest en het klootjesvolk mag zich laten afschieten. Nee ik was en ben daar niet geschikt voor. Ik wil zelf nog een beetje kunnen beslissen hoe ik in de wereld wil staan en wat ik wel en niet wil doen.
Hier kreeg de koning een sabel en hij gaf een munt.
Die sabel kon hij niet aan krijgen en de munt kon hij niet vinden in zijn zak met de handschoenen aan.
Het was lachwekkend en dat gebeurde dan ook.
Diep verscholen in zijn pet bracht hij de groet.
En de soldaatjes liepen maar langs 1300 in totaal. In het gelid en helemaal in ceremonieel kostuum.
en zij stond er bij en keek er naar en dacht was ik hier maar weer weg.....ik heb het zo koud. Mijn lippen......en het zijn me een paar lippen worden zo blauw......ja dacht ik had je maar een kleurtje in de botox moeten doen. Of meer lippenstift op, maar laat je niet zo kennen. Laat zien dat je een bikkel bent.
Na de groet van het vaandel en het Wilhelmus was het feest weer afgelopen. De koning weer in de koets en de minister bij de warme kachel en zo ging het leven weer zijn gang.
De Willem Friso kapel heeft uitstekend werk verricht en die kon ook weer inrukken.
Wij gaan ons vandaag even onderdompelen in het bronnenbad en dan boodschappen doen in Duitsland.
Een fijne dag allemaal.
Zo worden kinderen bezig gehouden met een poppenkast.
Gistermiddag hebben wij ons bezig gehouden met een poppenkast in Den Haag voor de TV.
Onze koning in een koets erg ongemakkelijk op weg naar een vertoning op het plein.1813 waar de koninklijke landmacht het startsein gaf voor hun 200 jarig bestaan. Wat een vertoon en een pracht en praal.
Maar ook wat een vertoning. Onze minister van defensie die daar stond en duidelijk liet blijken weer eens geen bikkel te zijn maar helemaal weg stond te kwijnen en dan onze koning die daar staat als een eenzaam figuur die ook maar doet wat van hem gevraagd wordt. Alles wel in zijn hoofd heeft maar nog niet in de vingers. Het was af en toe erg lachwekkend en zo moet je het ook maar bekijken. En wat was ik weer blij dat ik niet in de militaire dienst ben geweest. Dat geschreeuw en dan als hondjes doen wat er geblaft wordt.
Afschuwelijk. Er werd nog eventjes fijntjes vertelt welke troepen naar Mali gaan en waarschijnlijk zullen sneuvelen. Het is toch ook verschrikkelijk. Een land in vrede....de hoge heren en dames vieren feest en het klootjesvolk mag zich laten afschieten. Nee ik was en ben daar niet geschikt voor. Ik wil zelf nog een beetje kunnen beslissen hoe ik in de wereld wil staan en wat ik wel en niet wil doen.
Hier kreeg de koning een sabel en hij gaf een munt.
Die sabel kon hij niet aan krijgen en de munt kon hij niet vinden in zijn zak met de handschoenen aan.
Het was lachwekkend en dat gebeurde dan ook.
Diep verscholen in zijn pet bracht hij de groet.
En de soldaatjes liepen maar langs 1300 in totaal. In het gelid en helemaal in ceremonieel kostuum.
en zij stond er bij en keek er naar en dacht was ik hier maar weer weg.....ik heb het zo koud. Mijn lippen......en het zijn me een paar lippen worden zo blauw......ja dacht ik had je maar een kleurtje in de botox moeten doen. Of meer lippenstift op, maar laat je niet zo kennen. Laat zien dat je een bikkel bent.
Na de groet van het vaandel en het Wilhelmus was het feest weer afgelopen. De koning weer in de koets en de minister bij de warme kachel en zo ging het leven weer zijn gang.
De Willem Friso kapel heeft uitstekend werk verricht en die kon ook weer inrukken.
Een fijne dag allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten