vrijdag 22 november
Vandaag staat op de voorpagina van het dagblad van het noorden een mooie foto van een man van 89 jaar die rolletjes en kniepertjes aan het bakken is. Wat toch geweldig dat een man op die leeftijd aan het bakken is voor vrienden en familieleden. Tot aan een week voor kerst bakt hij dagelijks twee uur lang om alles klaar te krijgen. Volgens de krant doet hij dit uit pure nostalgie en om het gebruik in ere te houden.
Waarom dan knieperjes en rolletjes.
Het is vooral hier in het noorden een gebruik dat je dit aanbiedt bij de jaar wisseling.
Het knieperje presenteer je in december als teken dat het jaar zich ontvouwen heeft en het rolletje presenteer je met nieuw jaar als teken dat het jaar zich nog moet gaan tonen.
Hij moet zich als het ware nog ontvouwen.
Dit is toch een mooie gedachte. Mijn ouders zaten ook dagen te bakken met het ijzer op tafel.
De hele familie kreeg ook van hun een zakje of doosje vol van deze lekkernijen.
Het recept heb ik nog steeds in een kookboek liggen en de ijzers staan nog in de kast met de stokjes om de rolletjes op te rollen.
Heb het zelf ook wel eens gedaan en voel nu ik dit schrijf de hitte van het oprollen weer in mijn handen.
Maar je eet er te veel van en daar moet je op letten, want het spreek woord zegt.
Ieder pondje gaat door het mondje. Dus gaan we nu maar niet bakken en laten de oude man van 89 jaar Rient Straat lekker bakken. Geweldig vind ik het dat zo'n man die doet en nog steeds kan.
Hij is oud bakker geweest in Tynaarlo en ziet er erg tevreden uit achter de tafel.
Ik ga straks naar de dokter om mijn oren uit te laten spuiten, heb een paar dagen lang olie in de oren laten lopen dus het zal wel allemaal soepel zijn en er zo uit floepen.
Wie weet hoor ik dan weer veel beter.
Gisterochtend voor het eerst bij iemand op huisbezoek geweest als uitvaartwensenconsulent en dat was een hele ervaring. Een mevrouw van 93 heel kras en bij de tijd. Het was een enorm leuke ervaring.
Vanavond uit eten met de broer van Max en zijn vrouw, dit ter ere van Fokke zijn verjaardag, hij is 62 jaar geworden. Wij zijn nu even oud. Dit is toch weer een mooi moment om even bij stil te staan.
Eten is toch zo doodgewoon en alle daags, maar uit eten is weer heel bijzonder en gezellig.
De dagkalender voor vandaag geeft het volgende mee:
Doodgewone handelingen zorgen vaak voor een sterke verbintenis tussen mensen.
En dat klopt.
We laten ons het smaken vanavond.
Gistermiddag zijn we nog op bezoek geweest bij mijn Tante en Oom in Nieuw Buinen.
Dat was ook erg gezellig en doen we binnenkort weer eens over.
Zo zie je maar weer.....het leven is een feest, maar hang wel zelf de slingers op.
Maak er ook een feestdag van en de groetjes allemaal.
Ik gooi Robert Leroy nog even op de platenspeler met het lied:
Het is weer vrijdag.
Vandaag staat op de voorpagina van het dagblad van het noorden een mooie foto van een man van 89 jaar die rolletjes en kniepertjes aan het bakken is. Wat toch geweldig dat een man op die leeftijd aan het bakken is voor vrienden en familieleden. Tot aan een week voor kerst bakt hij dagelijks twee uur lang om alles klaar te krijgen. Volgens de krant doet hij dit uit pure nostalgie en om het gebruik in ere te houden.
Waarom dan knieperjes en rolletjes.
Het is vooral hier in het noorden een gebruik dat je dit aanbiedt bij de jaar wisseling.
Het knieperje presenteer je in december als teken dat het jaar zich ontvouwen heeft en het rolletje presenteer je met nieuw jaar als teken dat het jaar zich nog moet gaan tonen.
Hij moet zich als het ware nog ontvouwen.
Dit is toch een mooie gedachte. Mijn ouders zaten ook dagen te bakken met het ijzer op tafel.
De hele familie kreeg ook van hun een zakje of doosje vol van deze lekkernijen.
Het recept heb ik nog steeds in een kookboek liggen en de ijzers staan nog in de kast met de stokjes om de rolletjes op te rollen.
Heb het zelf ook wel eens gedaan en voel nu ik dit schrijf de hitte van het oprollen weer in mijn handen.
Maar je eet er te veel van en daar moet je op letten, want het spreek woord zegt.
Ieder pondje gaat door het mondje. Dus gaan we nu maar niet bakken en laten de oude man van 89 jaar Rient Straat lekker bakken. Geweldig vind ik het dat zo'n man die doet en nog steeds kan.
Hij is oud bakker geweest in Tynaarlo en ziet er erg tevreden uit achter de tafel.
Ik ga straks naar de dokter om mijn oren uit te laten spuiten, heb een paar dagen lang olie in de oren laten lopen dus het zal wel allemaal soepel zijn en er zo uit floepen.
Wie weet hoor ik dan weer veel beter.
Gisterochtend voor het eerst bij iemand op huisbezoek geweest als uitvaartwensenconsulent en dat was een hele ervaring. Een mevrouw van 93 heel kras en bij de tijd. Het was een enorm leuke ervaring.
Vanavond uit eten met de broer van Max en zijn vrouw, dit ter ere van Fokke zijn verjaardag, hij is 62 jaar geworden. Wij zijn nu even oud. Dit is toch weer een mooi moment om even bij stil te staan.
Eten is toch zo doodgewoon en alle daags, maar uit eten is weer heel bijzonder en gezellig.
De dagkalender voor vandaag geeft het volgende mee:
Doodgewone handelingen zorgen vaak voor een sterke verbintenis tussen mensen.
En dat klopt.
We laten ons het smaken vanavond.
Gistermiddag zijn we nog op bezoek geweest bij mijn Tante en Oom in Nieuw Buinen.
Dat was ook erg gezellig en doen we binnenkort weer eens over.
Zo zie je maar weer.....het leven is een feest, maar hang wel zelf de slingers op.
Maak er ook een feestdag van en de groetjes allemaal.
Ik gooi Robert Leroy nog even op de platenspeler met het lied:
Het is weer vrijdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten