Dementie

woensdag 13 november 
Het was gisteren een dag van confrontaties.
Mensen die denken dat ze vergeetachtig zijn en mensen die het echt zijn.
Dit zet je aan het denken........wat als ik zelf zo wordt.....waar moet ik aan denken .....wat wil ik en wat kan ik nu regelen nu ik nog goed van lijf en leden ben.



Dementie....Alzheimer.....

Dementie - Vergeetachtigheid als signaal

Ongeveer 250.000 mensen hebben in Nederland één of andere vorm van dementie. 10.000 à 15.000 van hen zijn jonger dan 65 jaar.

Iedereen is weleens wat kwijt, bijvoorbeeld de huissleutels of zijn bril. En dat iemand zich even niet kan herinneren waarvan hij die persoon toch kent, is ook gewone vergeetachtigheid. Het wordt zorgelijker wanneer iemand niet meer weet dát hij een ander ergens van kent. Geheugenverlies dat verder gaat dan gewone vergeetachtigheid kan een signaal zijn van dementie.

Hersenen onherstelbaar aangetast

Dementie is een proces waarbij de hersenfuncties achteruitgaan. Het wordt veroorzaakt door onherstelbare aantasting van de hersenen. Kenmerkend zijn een voortschrijdend verlies van het geheugen en van het denk- en oordeelsvermogen. 

Als je mensen ziet die voor twintig jaar geleden overal nog naar toe gingen en nog volop in het leven stonden en nu vrijwel niet meer kunnen lopen en waarmee je vrijwel geen gesprek meer meer kunt voeren, dan doet dit je pijn. 

Ik heb dan nog een lange tijd te gaan en hopelijk wordt ik gevrijwaard van deze ziekte. 

Als je het krijgt dan hoop ik dat er iemand is die mijn zaken kan behartigen en het beste met me voor heeft. 

Aan Max heb ik zo iemand....maar wat als hij me voor gaat?

Ik wil er nog even niet aan denken....we willen er nog even van genieten. 

In het dagblad van het Noorden stond dit weekeinde een heel artikel van een vrouw die als mantelzorgster voor haar vader optrad. Hoe zij dat deed en hoe ze hem voor die tijd aantrof in een verpleeghuis. Geen drinken genoeg en dus uitgedroogd. Zij zorgde er voor dat hij toch voldoende drinken en voedsel naar binnen kreeg en hij knapte op. 

Waarop de zorg haar vroeg: of haar vader misschien niet dood mocht. Zij heeft hem er weg gehaald en dat is maar goed ook. Wat is het lot wat je te wachten staat met de afbrokkelende zorg in Nederland?

Ik vraag het me af. Ik zie veel schrijnende gevallen om me heen en vraag me steeds meer af hoe onze zorgstaat er over 5 jaar uit ziet. Maar ik wil er niet wakker van liggen, maar het toch aan dit blog toevertrouwen om er over een poosje nog eens op terug te kunnen kijken. 

 

Dit bovenstaande vond ik op de site over Alzheimer. Ik vond het wel mooi om hiermee mijn overdenkingen te eindigen. Tot morgen.