witte donderdag

Witte donderdag was altijd een bijzondere dag in mijn jeugd en begint nu weer een bijzondere dag te worden, alleen nu wel op een heel andere manier. Nu ik veel meer nadenk over de dingen in het leven en stil kan blijven staan bij zaken, raakt de ceremonie me minder en is de innerlijke beleving veel intenser.

Zo heb ik het laatste avondmaal boven mijn eetkamer tafel hangen.
Een erfenis van mijn ouders. Ze waren er zo trots op en ik ben er nu trots op.
Op deze dag roept het kijken naar deze afbeelding van alles bij me op.
Judith Sportel zingt nog al eens voor de EO. Met haar prachtige stem weet zij bij mij de juiste snaar te raken.

Ik ben de rol die ik moet spelen, 
ik ben de reis die ik moet gaan. 
Al wat ik ben moet ik verdragen, 
de lasten van mijn jaren torsen, 
van goed en kwaad en tijd en plaats.
Alles wat mogelijk is moet zijn, 
eer dat de harmonie vervuld kan zijn 
van vreugdekreet en jammerklacht der aarde. 
Kathleen Raine