22 april

Het is vandaag al weer een week geleden dat de mijn dierbare uitzwaaiers op het station van Haren stonden en zo vroeg op de zondagmorgen voor mij naar daar zijn gekomen. Max die mij helemaal begeleidt heeft naar Schiphol en daar na een kopje koffie afscheid van me heeft genomen. Hij weer naar Haren en ik door naar Lourdes. En dan nu een week later de belevenissen van een pelgrim.


Wat een belevenis. We zijn gisterochtend gestart in Zubiri waar we bewust vrijdag waren gestopt omdat de dag te lang werd. We wisten nog niet hoe de weg was maar dat hebben we gisteren dus geweten. Wat staat aangegeven als vlak is echt wel beregie op en beregie af. Nu is dat nog niet zo erg, maar als het dan in de nacht ook nog zo heeft geregend dat je door de modder moet ploegen en op moet passen dat je niet naar beneden glijdt in plaat van loopt en nog erger op je gat valt dan is het wel zwaar om 24 kilometer te lopen. We hebben mensen gezien die bijna niet meer vooruit komen. Die last hebben van blaren en andere ongemakken. Marleen en ik hebben gelukkig nagenoeg niets. Marleen heeft een paar kleine blaren onder haar kleine teentjes en ik wat pijnscheuten in mijn linker enkel. Maar dat heeft veel te maken met de onwennigheid en de ongemakken van het heuvels lopen. We nemen een stop vandaag om de stad goed te bekijken en ook in de kathedraal een stempel te halen om 12 uur. We denken er over om maandag een stukje met de trein te gaan. Want we moeten weer een berg over van 770 meter met de auto is dat niets maar met de benenwagen is dat een hele klim. Dus nemen we waarschijnlijk de bus en gaan dat morgen ook uitzoeken.
We willen Puente la Reina zien, maar dat is we 24 km lopen en veel heuvels...En het weer ziet er niet goed uit voor maandag. Ja het is voor mijn wel bijzonder dat ik zo makkelijk kan inloggen en alles kan doen wat ik thuis ook kan doen. Nou ja alles.......het invoegen van een foto lukt nog niet. Ben heel blij met mijn wandelmaat Marleen. We voelen elkaar heel goed aan en delen veel samen. 
Als ik alleen een hotelkamer moet nemen betaal je net zoveel als nu met ons tweeën. Dus het bespaart ons allebij kosten en het is fijn om samen je indrukken te kunnen delen. We hebben wel tegen elkaar gezegd als we weer onze eigen weg willen gaan dat we dat ook direkt zullen aangeven en dan ook onze eigen weg weer gaan, maar voorlopig zit dat er nog niet aan te komen. 
Gisteravond hebben we lekker gegeten. Niet volgens de spaanse traditie rond acht uur maar volgens de hollandse gewoonte en daar kijken die spanjaarden toch raar van op. Wat? Nou Marleen een Hamburgesa Yold en ik Nuggets de pollo patatas fritas Y 3 salsas. Als toetje Chocolate con churros. Het was heerlijk. 
Zo en toen vroeg op bed we waren bek af. Morgen gezond weer op zou Sonja vroeger gezegd hebben. 




Wat de reis zo belangrijk maakt, 
dat zijn de vragen die op je afkomen, 
die je blijven achtervolgen en 
waar je pas een antwoord op kunt geven
als je onderweg op bepaalde plekken komt, 
bepaalde mensen ontmoet. 
Vrij naar Frédéric Ozanam