30 april

Van harte gefeliciteerd het is Koninginnedag, we vieren het hier ook maar een beetje. Hoewel ver weg toch even aan jullie gedacht. Feestend Nederland. Maak het gezellig en lang leve de koningin.
Wij hebben gisteren de kathedraal bekeken zeer indrukwekkend. Het is een machtig gebouw zowel buiten als binnen. Met al zijn torens is het een baken in de omgeving. Binnenin is het gezegend met veel kapelletjes......nou zeg maar gerust kerken in de kathedraal.
Jammer dat ik nog steeds geen foto's kan plaatsen. Maar goed dat maak ik goed als ik thuis kom. Het is nu zelf zo dat ook mijn spellingscontrole is uitgevallen en dat ik moet proberen zo foutloos mogelijk te typen.
Vroeger betraden de pelgrims de kathedraal door een speciale deur deze is nog steeds aanwezig, maar wordt niet meer gebruikt.
Er is een gouden trap een statie trap in de kerk. Daar naast stond een soort koets van zilver ik heb er een rijtuig van gemaakt waarmee iets in een processie kan worden voortgetrokken. Er hangt een schilderij van een leerling van Leonardo da Vinci een afbeelding van Magdalena......het is net de Mona Lisa in Parijs. Mooi geschilderd. Verder allerlei kunstwerken gezien, eigenlijk te veel om op te noemen. We zijn daarna wat gaan eten en vervolgens een berg op geklommen en hebben de stad nog eens van bovenaf bekeken toen weer naar beneden en rond een kerk gelopen die gewijd is aan San Nicolas uit Bari. Dat is ook een kunstwerk het altaar bestaat uit 465 figuren en is vervaardigd in 1505 door Francisco de Colonia een neef van de bouwmeester van de westelijke toren van de kathedraal Hans van Keulen. De kathedraal heeft drie schepen en 12 kapellen. Het is teveel om op te noemen wat daar allemaal te zien is. De hele stad bestaat uit prachtige parken en lanen met mooie in vorm gesnoeide platanen en taxis. Geweldig hoeveel beelden en fonteinen er ook zijn. Het bruist, het is een echte stad. s avond loopt iedereen door de stad te flaneren en is het heel druk. De verlichting wordt heel mooi ingezet om alle gebouwen aan te lichten het is net een sprookje.
Vandaag gaan we weer vertrekken naar Hornillos del Camino. Morgen meer van onze belevenissen,


De kracht die me voortdrijft,
de kracht die me trekt,
die ken ik zelf niet
en die kan ik ook niet uitleggen.
Alleen Hij daarboven weet het!

Dit is een tekst op een schutting langs de Camino Frances

29 april

De kathedraal van Santo Domingo de la Calzada was zeer bijzonder en indrukwekkend. Het is deels romaans en gotisch en er zitten elementen van de barok in. De apsis van het koor is romaans de kooromgang en het noordelijke dwarsschip zijn voorzien van prachtige kapitelen en het renaissancehoogaltaar is bijzonder. De vrijstaande barokke klokkentoren stamt uit de 18e eeuw Er is een mausoleum van de heilig onder de vloer van de kerk en die kun je via een trap bereiken. Waarom die haan en die kip daar gehouden worden? Nou dat zit zo;
Het is net een sprookje; Er was eens een echtpaar uit duitsland met hun zoon op weg naar Santiago. Toen zij overnachten wilde de dienstmeid iets met hun zoon beginnen, maar die was daar niet van gediend. Toen heeft die meid een zilveren beker in zijn bagage gestopt uit wraak en toen ze wilden vertrekken heeft die meid alarm geslagen. Vervolgens is de zoon veroordeeld wegens diefstal en opgehangen. Zijn ouders zijn toch doorgereisd naar Santiago en zijn daar hun nood gaan klagen bij de apostel. Toen ze op de terugweg weer door Santo Domingo kwamen zagen ze tot hun grote vreugde dat hun zoon nog leefde; de apostel had hem al die tijd enkele weken lang ondersteund, zodat hij niet kon stikken. Nadat de jongeman was bevrijd, snelde iemand naar de bisschop om hem van het wonder in kennis te stellen. Deze wilde juist beginnen te eten, de maaltijd bestond uit een gebraden haan en een kip. Hij hoorde het verhaal ongelovig aan en riep: Dit beest hier zal nog eerder vleugels krijgen dan dat zoiets waar kan zijn. En onmiddellijk kregen de haan en de kip vleugels; de haan kraaide en de twee vlogen van de borden af. Nou en sinds dien worden er een kip en een haan in de kerk gehouden. Is dit nu geen mooi verhaal? We zijn nog op de toren geklommen en hebben even over de stad gekeken.

Het weer werd alsmaar slechter en het regende en bleef maar regenen. We hebben alles eens goed bestudeerd en zijn tot de conclusie gekomen dat we met de bus door gingen naar Burgos. Dit werd ons ook ingegeven door een voorval. Toen we in Najera in de bus stapten stond er een jonge vrouw uit duitsland bij de bus en zij moest stoppen. Ze had ontstoken benen en kon niet verder. Wij zijn nog steeds ongeschonden en willen dat ook zo houden. de vrouw moest huilen toen wij in Santo domingo uit stapten. Maar ze zag iemand anders weer instappen en die hadden wij ook al ontmoet, maar die kon haast helemaal niet meer lopen. Nou als je zo een pelgrimstocht wil volbrengen dan is het echt een lijdens weg. Vooral de tocht naar Burgos gaat over wegen die direkt langs de snelweg gaan
en dan met regen het is een barre tocht. Dus wij in de bus naar Burgos een indrukwekkende stad, dat konden we al zien vanuit de bus.
Burgos is in de vroege middeleeuwen gesticht. Het was een koningsstad, een centrum van handel en de zetel van de Mesta, de machtige vereniging van wolhandelaren, die koninklijke privilleges genoot. De stad heeft een belangrijke rol gespeeld in het leven van El Cid Campeador, de mythische nationale held van Spanje, Hij en zijn echtgenote zijn bijgezet in de kathedraal. Het is een stad met hoge huizen, waarvan de balkons zijn voorzien van glas (miradores) wij zouden zeggen erkers. De poorten, pleintjes en steegjes, de doorkijkjes naar de rivier, waar de hoge torens van de gotische kathedraal bovenuit steken. Toen we uit de bus stapten regende het nog steeds en zijn we eerst maar eens op zoek gegaan naar een onderkomen. Die hebben we snel gevonden midden in het historische centrum. Het was net op tijd want er was veel vraag naar kamers omdat het maar 5 graden was willen de pelgrims graag een warm onderkomen en zoeken ze in plaats van een Refugio een hotel. Nou dit hotel hebben wij maar gelijk voor 2 nachten vastgelegd. Nog even wat afgedongen en klaar was Kees voor 118 euro. Vervolgens zijn we met een touristentreintje een uur door de stad gereden en hebben onderweg uitleg gekregen over de bijzonderheden. We zijn nog even in de kathedraal geweest, maar daar moet je de tijd voor nemen en dat doen we dan ook morgen. Tot zover maar weer.

Wat zich gaande voltrekt
in de ziel van de pelgrim is
niet een toenemend verlangen
naar het bereiken van zijn reisdoel,
niet het vinden van het heilige
aan het einde van zijn bedevaart,
maar zijn overgave aan de ruimte,
aan de kiezels op zijn pad,
zijn besef van niet-weten,
zijn afdalen in de leegte

Catharina Visser

28 april

Het was gisteren een indrukwekkende dag. Het weer was goed en de wandeling was prachtig. Mooi landschap en bijzondere ervaringen.
Het begon om ongeveer 7.45 met het vertrek uit het hotel, Op naar een gelegenheid om een ontbijt te scoren en dat lukte. Rond 8.15 uur zijn we gaan lopen. Door de stad en vervolgens door parken, langs een soort stuwmeer en door een prachtig landschap. Een berg op en dat naar Navarrete, Daar iets gegeten en een kerk bezichtigd. Wij raken niet uitgekeken zo mooi en indrukwekkend. Vervolgens de bus genomen naar Najera. Daar aangekomen bleek men bezig met de stad feest klaar te maken. Alles was versiert en er werden podia geplaatst en ingericht tevens allerlei mensen op staat in feestkleding. Op het moment als ik dit schrijf is het 19.30 uur en wordt er vuurwerk afgestoken, om de paar minuten zijn er heftige knallen. We hebben na wat zoeken een goed onderkomen gevonden. Marleen was deze keer aan de beurt om een onderdak te vinden. Ja onze taken zijn goed verdeeld. Het is een hostel geworden. Keurig voor 46 euro een nacht met weer een eigen toilet en douche. Vanmiddag kwamen we een dame tegen die in een refugio was geweest en onder de bulten zat, ze was aangevallen door een horde vlooien geloof ik. Iemand anders vertelde dat hij niet had geslapen ze sliepen met 20 mensen op een zaal en snurken dat ze deden en dan ook nog met 1 toilet en douche, daar moet je toch niet aan denken. Deze zuidcoreaan dus ook niet en die zocht ook een hotel. Maar i.v.m. het feest is vrijwel alles vol. Dus we hebben nog geluk gehad dat we een slaap plek hebben gevonden.
We zijn na het installeren op de kamer naar een klooster geweest. Wat een prachtig gebouw tegen een rotswand aan. Er kleefde een verhaal aan. Deze luidt als volgt;
Monasteria de Santa Maria la Real. Is gesticht in 1052 door koning Garcia el de Najerra van Nevarra. Deze man was op patrijzen jacht.
Dat deed hij met valken toen op een bepaald moment een patrijs met een valk een grot in vlogen ging hij er achter aan en wat hij toen zag leek wel een wonder. De valk en de patrijs zaten vreedzaam naast elkaar voor een madonnabeeld. Na dit wonder heeft de koning dit klooster gesticht. De muziek die gedraaid werd en het hele bouwwerk plus de grot waren te bezichtigen. Met dit verhaal er bij maakt het een onvergetelijke indruk.
We hebben plannen gemaakt voor vandaag.
We gaan met de bus naar Santo Domingo de la Calzada. Want de etappe is niet zo bijzonder. Dan zorgen we voor een vroege rit en gaan de kathedraal daar bekijken. Waarom? omdat het een kerk is met een echte haan en een kip in een hok. Volgens de gegevens de enige kerk in de wereld met een kippenhok. Waarom? dat vertel ik morgen. Als we dat gezien hebben dan gaan we lopen naar Belorado. Dat is 23 km en duurt ongeveer 6 uur. Als het allemaal lukt dan gaan we de hele route lopen. Maar het weer moet wel mee zitten.

Wanneer wij de dingen gaan ervaren
wandelen we pas echt.
Herman Andriessen

27 april.

Gisterochtend op tijd opgestaan. 6.30 uur even een doekje om de kop tanden gepoetst en aangekleed. Vervolgens om 7 uur de deur uit van het hotel en dat naar het busstation want de bus vertrok om 7.45 uur. In de stationsrestauratie snel een kop koffie en een broodje gescoord, want dat doen de Spanjaarden. In het hotel kost een ontbijt 11 euro en nu waren we weer klaar voor 6 euro voor ons beide. toen in de bus richting Torres del Rio het is prachtig te zien hoe de pelgrims dan al door het landschap ploegen. Wij kwamen aan rond 8.30 uur  en zijn gelijk van start gegaan. Het ging gelijk stijl berg op en ik was dus gelijk al helemaal doorweekt. Zweten  en zweten maar als je maar doorloopt is er niets aan de hand. Stil staan is koud worden. Het is een etappe van ruim 20 km met mooie landschappen veel wijngaarden en amandelbomen. Veel klaprozen weer in bloei maar ook goudsbloemen en wilde tijm in bloei. Rond 12 uur kwamen we aan in Viana een mooie plaats daar koffie gedronken met een stuk tortilla en toen de kerk in. Daar een stempel gehaald en helemaal overdonderd door de pracht en praal en mooie muziek wat hier gespeeld werd. Ik ben er emotioneel van geworden en heb even zitten janken in mezelf. Gelukkig had ik nog zakdoekjes. Het was zo mooi dat is niet te beschrijven. Heb als dank een aantal kaarsjes opgestoken, echte....... want over het algemeen hebben ze hier in de kerken elektrische kaarsjes je gooit er een munt in en het kaarsje brand een aantal minuten en dan is hij weer uit. Maar nu waren het eens weer echte kaarsjes. Als je de kerk goed wil bekijken gooi je ook een euro in een automaat en wordt alles vol verlicht voor een aantal minuten. Ik heb door de moderne middelen contact met Nederland en dat vind ik heel fijn. Onderweg kwamen we een nederlandse mevrouw tegen die ook even eenzaam was en met ons mee is gelopen. Maar als ik dan even een mail krijg van Max die ik erg mis of van Vera die mij de groeten doet van Lidy en Wilma dan is mijn dag weer helemaal goed en voel ik me weer lekker. Die mevrouw is helemaal met ons meegelopen naar Logrono en wij hebben haar de weg gewezen naar de refugio. Zij heeft als streven dat ze elke dag 20 euro uit mag geven. Dat is zeer karig moet ik zeggen. Maar goed een overnachting in een refugio kost dan ook rond de 8 euro de rest van de dag heb je dan nog 12 euro te besteden en dat vind ik niet veel een pelgrimsmenu kost rond de 10 euro en de rest wordt dan water. Sommige pelgrims kopen een blik bonen en eten die op. Nou Marleen en ik eten er flink van, we willen dan ook niet van de honger omkomen. We liepen vanmiddag langs het crematorium en het kerkhof maar we zijn nog niet van plan er gebruik van te maken.
Logrono is de hoofdstad van de provincie Rioja. In de wijngaarden op de hellingen worden de druiven voor de Riojawijnen verbouwd en dat hebben we gezien en zullen we zien.
Het is werkelijk geweldig hoe de route wordt aangegeven en hoe er ook voor gebouwd is we zijn weer over mooie bruggen gekomen en door verscheidene tunneltjes speciaal voor de Camino aangelegd en overal zie je de pelgrims lopen als mieren over het pad. Overal zijn punten waar je water kunt tappen en waar je wel even kunt rusten op een bankje.
In Logrono zijn prachtige parken en mooie straten met een veelheid aan kerken de een nog mooier dan de ander maar als pelgrim moet je de Santiago kerk gezien hebben met voor in het portaal een beeld van de Apostel Jacobus afgebeeld als Matomores.....Koppensneller. Zou daar het spreekwoord vandaan komen ; ik zal je mores leren.
Het is een groot beeld met Jacobus op een paard met overal hoofden van ....moren denk ik.
Luguber net als iedere avond als je zit te eten een grote tv met stieren vechten en leuk dat die spanjaarden dan vinden. De ene stier na de ander wordt neegestoken. Er vloeit heel veel bloed hier.Maar goed het zal wel de kultuur zijn en wij nuchtere hollander verbazen ons.
Vandaag gaan we richting Najera een tocht van 31 km staat als zwaar aangegeven. klimmen van 385 meter naar 715 meter nou mij niet gezien. Marleen is naar het busstation om te vragen wanneer er bussen vertrekken. Ons plan is om 13 of 21 km te lopen en de rest met de bus. We zullen zien hoe het gaat en morgen laat ik dan weten hoe het verlopen is.
Groetjes


Pelgrim wordt een mens gaandeweg
de tijd moet druppelen
om zekerheden los te weken,
om harten open te breken,
om solidariteit te voeden en
deemoed te laten groeien.

Jeroen Gooskens

26 april

Een mens neemt soms wijze besluiten. Zo ook wij. Vanochtend tijdens het ontbijt hebben we besloten om de bus te nemen naar Logrono. Had gelezen dat die stad heel mooi moet zijn en er goede hotels zijn. Dus eens geprobeerd via internet en gelijk een hotel geboekt voor 130 euro voor 2 nachten. Kijken of dat ook gaat met 50% korting in de historische binnen stad.
Na een busrit van een uur door een prachtige omgeving  kwamen we aan in Logrono. Bij de informatie gevraagd hoe we het beste konden lopen en met een plattegrond in de hand op stap gegaan. Wat mooie straten en pleinen en alles staat zo mooi in bloei. Het is warm 20 graden. Het hotel zag er niet uit aan de buitenkant oud en met erkers. Maaaaaaaar toen we binnen kwamen zag het er perfect uit. Geweldige mooie entre en kamer. belangstelling kijk dan even, www.hotelmarquesdevallejo.com
Bij binnenkomst vroeg de receptioniste gelijk of ik Bert was en toen ik dat bevestigde was de inschrijving zo geschied. Na de bagage te hebben afgegeven zijn we door de stad gaan lopen. Prachtig, we zitten midden in de historische centrum en het is niet te beschrijven wat je hier ziet. Ook weer hordes pelgrims met de tong op de schoenen die blij zijn dat ze de etappe weer hebben afgelegd. Een mevrouw uit Oostenrijk had zich ook nog verlopen en was helemaal op. We hebben haar naar de Refugio gebracht en zij vond ons 2 engelbewaarders. Nou dat kan. We zorgen goed voor elkaar. De mensen zijn zo vriendelijk dat is in 1 woord geweldig. Alleen zijn we nog niet aan het ritme gewend. Ontbijt rond 8 uur lunch rond 13 uur en warm eten rond 21 uur en dan ben je vroeg. Maar goed met een tussendoortje moet het lukken.
Vandaag gaan we met de bus terug naar Torres del Rio om vandaar weer terug te lopen naar Logrono, maar dan zonder bagage. Het is 20 km maar door prachtige bossen en met mooie gebouwen. We zullen zien.


Wees de stok die het vallen verhindert
en de haven die de drenkelingen opvangt, 
opdat, geleid door U, wij met zekerheid 
ons doel bereiken
en gezond en wel thuiskomen.
Stokkenpraat


Nou ik kreeg het advies om 2 stokken mee te nemen en vond dat onzin, maar wat heb ik er een plezier van. Met dank voor het advies 

25 april

We hebben gisteren de hele route gelopen Puente la Reina naar Lizarra/Estella.
In het routeboekje staat dan een makkelijke route van 22 km waarover je ongeveer 5 en een half uur doet. We zaten op een hoogte van 345 en moesten naar een hoogte van 426, maar er zaten toch een paar verschrikkelijke klimmen in, het hart klopt je door het hele lichaam. Maar het motortje doet het nog goed gelukkig. Het uitzicht was dan ook geweldig. In de verte de besneeuwde toppen en bepaalde bergen lijken wel krijt rotsen en dan die prachtige bloeiende koolzaadvelden. De seringen bloeien evenals de brem. Het is een kleurenpracht dat moet je zien. De steden zijn heel bijzonder. Dicht op elkaar gebouwd en veel balkons. De pelgrims zijn heel bijzonder. In Nederland vroeg ik me steeds af of ik er niet te bezopen bij liep, maar hier val ik helemaal niet op. Mensen strompelen soms voort. Er was vanochtend iemand die op teenslippers liep.....ze had waarschijnlijk zere voeten en had haar loopschoenen op de rugzak gebonden. Ik dacht nou die komt ook niet ver, maar toen we even stopten om wat te eten, kwam zij ook aangesloft , Wat een doorzettingsvermogen. We hoorden nog van iemand dat de Koreanen er een potje van maken, die lopen een paar kilometer en bellen dan een taxi om hun naar de volgende plek te brengen. Of het klopt weet ik niet, want ik heb het nog niet gezien. Krijg wel bijna zelf spleetogen van al die mensen. Ze zijn heel vriendelijk en hebben mij al diverse keren op de foto gezet met mijn kar. Ik wordt vast nog een reclame man......poster in Korea voor de wheelie. Mensen moeten er af en toe erg om lachen en roepen ook dat het geweldig is. Heb vanmiddag de schroeven even aangedraaid want hij begon wat te rammelen. Was ook nodig en hij zit nu weer stevig in elkaar. Er loopt ook een Hollander, hij is vanuit Frankrijk gelopen en gaat hier en daar zitten en neemt een biertje. Volgens mij heeft hij zijn rugzak er mee vol. Roept dan dat het de vitaminen voor hem zijn. Nou hij doet maar. De natuur is hier geweldig. De seringen bloeien, even als de brem, de klaprozen en heb zelfs irissen zien bloeien. Heel veel koolzaadvelden die bloeien. Dat geeft een geweldig pallet aan kleur. We hebben weer heerlijk gegeten een drie gangen menu. Ik heb vissoep gegeten en Marleen had een roerei met boontjes. Als hoofdgerecht hebben we een steak genomen en als nagerecht had in yoguhrt en Marleen schapenkaas met honing en walnoten. We hebben besloten om vandaag rustig aan te doen en met de bus naar Los Arcos te gaan. Het is een route van 22 km maar met een paar klimmen er in van een paar honderd meter. Het begint gelijk al van 426 naar 675 en op de tekening staat het als heel stijl en dan denk ik al aan een touwladder.Maar dat zal het ook wel niet worden. We maken er morgen een rustige dag van. rond 11 uur met de bus en dan na aankomst rustig een hotel zoeken om vervolgens zonder bagage nog even naar een klooster in de buurt te lopen Ermita de San Sebastian. We zien wel. Op dit moment van schrijven 24 april rond 21  uur zijn we met de was bezig. Helaas een verkeerd knopje in gedruk en nu gaat hij een tweede ronde doen, wordt het in ieder geval goed schoon.
Een hele fijne dag en tot morgen.

Zo de weg delen, 
niets meer verhelen van het dringend verlangen
dat drijft naar de verte,
waar een heiligdom wacht dat ons bindt
en dezelfde wegen doet gaan,
hoe ook verschillend.
Frans Frijns

24 april

Het was gisteren een bijzondere dag. Met de bus naar het volgende punt. Want zoals ik al schreef is het erg stijgen en daar moeten die Hollandse benen toch wel erg aan wennen. Je ziet dan ook veel mensen die helemaal kapot zijn. Dan denk ik wat doe je je zelf aan. Pees ontsteking is schering en inslag. Veel heel veel blaren dus ook. Mensen hebben helemaal hun voeten kapot gelopen. Nee dat is niets voor mij en ook niet voor Marleen. Wij willen er rustig in komen en ook de hele route uitlopen/reizen. Dus vanochtend eerst een ontbijt gescoord. In het hotel kost dat ruim 10 euro per persoon en nu waren we voor 5 euro klaar voor ons beide. Ja een pelgrim moet ook op de kleintjes letten.
Vervolgens gingen we op zoek naar postzegels dat moet je net weten waar je die haalt maar dat is ook gelukt. Dus mensen er zijn wat kaartjes onderweg met veel stieren er op. Toen naar het busstation gegaan. Werkelijk ongelooflijk zon groot ondergronds gebeuren. We moesten wachten op een sein omdat de computer nog geen kaartjes uit kon geven. En wat dacht je wat. De reis koste 2,50 euro voor 25 minuten. Daar loop je dus 6 uur over, omdat het zo omhoog en naar beneden gaat. We kwamen om 11.45 uur aan en zijn op zoek gegaan naar een hotel en die hebben we gevonden. We mochten ook al naar binnen en onze bagage op de kamer zetten. Wat dacht je wat. voor 60 euro is het gelukt een 2 persoons kamer met ontbijt en een diner. Nou dat is dus 30 euro p.p. We gingen even later lunchen en dat koste alleen al 12 euro. Dus wij zien de dag van morgen tegemoet en zijn dan van plan om te gaan lopen.
Het is een vrij vlakke route........stel je maar Limburg voor of de duinen bij Vlissingen. Dus we zullen onze kuiten wel weer vernemen morgenavond. Maar goed een lekker warme douche
doet wonderen. In de middag hebben we van alle kanten het dorp....stadje bekeken. Geweldig ik heb heel wat foto's gemaakt, maar het lukt me helaas nog niet om die in te voegen. Ik blijf het proberen, maar ga niet de hele tijd achter de computer zitten. Vindt het al geweldig dat het zo maar kan. Zit op dit moment van schrijven in een bar waar ze een beveiligd netwerk hebben en dat werkt toch beter. Veel minder storingen. Maar met dat invoegen dat weet ik niet of dat nu wil. Moet ik kabeltjes voor hebben en die liggen op de hotelkamer.
Wat is dit een ervaring. Mensen die helemaal kapot gaan, ruzie krijgen, geen nachtrust krijgen omdat er zo gesneurkt wordt. Nou ik heb nergens last van. Geen blaren, geen spierontstekingen, geen snurkers......nou ja af en toe snurkt Marleen wel een beetje, maar dat zal ik ook wel doen. Wij hebben beide geen last van elkaar. Zat vanmiddag een poosje in een prachtige kerk.......het is allemaal goud wat er blinkt. Maar wel heel bijzonder. Als je bij de ingang een euro donneert dan gaat het licht voor een poosje aan en kun je alles goed bekijken. Beginnen er plotseling twee dames heel mooi te zingen. Zeer ontroerend, heb gelijk maar zakdoekjes gekocht in de super. Nou dit was mijn verhaal voor de maandag. Morgen belevenissen van dinsdag en ik hoop dan weer op een goede verbinding. Heb een fijne dag en de groetjes van Pelgrim Albert en Marleen.

Wie ik tegen kwam op het pad omhoog?
Ik was het zelf,
de chaos die in mij gistte,
mijn woede, ontgoocheling,
ontluistering, verdriet.

Wat ik tegen kwam op dat pad,
-steeds steiler, mijn hart hamerde in me,
steeds ouder werd ik-
dat was mijn menselijk tekort
en dat van anderen.

De pelgrimsweg is klimmen omhoog,
de uitputting verdragen
goed en kwaad als gezellen,
hun wel en wee doorgronden,
aangekomen tussen hemel en aarde,
ruimer ademhalen,
het uitzicht wijder.
Catharina Visser




Nou dit klopt precies. Zo zijn de ervaringen ook.

23 april

Gisteren de hele dag Pamplona verkend. Wat een stad. Een ondergronds perron voor de bus met alle toeters en bellen zoiets heb ik nog niet vaak gezien. Vandaag veel pelgrims ontmoet die kapot zijn. Een vrouw uit Ierland die had geslapen in een Refugio en moest er uit dat is de regel. Ze was kapot, maar langer blijven is geen optie of je moet al half dood zijn. Nou dat was ze gelukkig niet, maar ze zag er niet goed uit. Ze wilde wat privacy en zocht een hotel. Maar niet te duur. Er zijn hier veel mensen op de been. Alle bewoners lijken wel even de straat op te gaan en praten en drinken wat met elkaar op een terras. Die zitten dan ook helemaal vol. Marleen en ik hebben afgesproken dat we morgen met de bus gaan. De route is 24 km maar er zitten een paar klimpartijen in 1 tot 770 meter en eergisteren hebben wat te veel geklommen, We hebben allebei last van de kuiten. Met de bus is het een half uur en dan zien we dinsdag wel weer. Dan gaan we naar Estella een tocht van 22 km die als makkelijk staat aangegeven. Loopt vrij vlak en dat geeft de burger......pelgrim moed. Jammer dat het me niet lukt om foto's te uploaden. Op deze manier kan ik geen plaatjes invoegen en wordt het een verhaal. Maar ik ga het goed maken t.z.t. Marleen en ik gaan straks naar de kerk en  hopen daar een stempel te krijgen voor ons paspoort. Nou dit was het,,,,de belevenissen van de zondag. Op naar  de maandag. Daarover morgen meer. 



Lopend over een eeuwenoud pad 
stenen door duizenden voeten platgetrapt
holle wegen 
uitgestrekte velden 
eenzaamheid 
een helderblauwe lucht 
alleen het schelle geluid van de leeuwerik
hoog boven mij 
de wind die over het koren waait 
geen telefoon 
geen computer 
geen afspraken in mijn agenda 
niets 
alleen ik op weg. 
Wie ben ik dat ik hier lopen mag?
Wie ben ik dat ik hier lopen kan?
In de verte een kerktoren
een dorpje, Saint Pére
Wie is deze man?
Mijmerend en pratend in mijzelf
probeer ik antwoorden te vinden
Waarom volg ik dit pad?
Zoek ik mijzelf in de ander?
Laat mij Jou dan vinden.
Frans Forisse


Het is wel heel bijzonder een jaar geleden heb  ik dit geschreven ter gelegenheid  van mijn afscheid.

22 april

Het is vandaag al weer een week geleden dat de mijn dierbare uitzwaaiers op het station van Haren stonden en zo vroeg op de zondagmorgen voor mij naar daar zijn gekomen. Max die mij helemaal begeleidt heeft naar Schiphol en daar na een kopje koffie afscheid van me heeft genomen. Hij weer naar Haren en ik door naar Lourdes. En dan nu een week later de belevenissen van een pelgrim.


Wat een belevenis. We zijn gisterochtend gestart in Zubiri waar we bewust vrijdag waren gestopt omdat de dag te lang werd. We wisten nog niet hoe de weg was maar dat hebben we gisteren dus geweten. Wat staat aangegeven als vlak is echt wel beregie op en beregie af. Nu is dat nog niet zo erg, maar als het dan in de nacht ook nog zo heeft geregend dat je door de modder moet ploegen en op moet passen dat je niet naar beneden glijdt in plaat van loopt en nog erger op je gat valt dan is het wel zwaar om 24 kilometer te lopen. We hebben mensen gezien die bijna niet meer vooruit komen. Die last hebben van blaren en andere ongemakken. Marleen en ik hebben gelukkig nagenoeg niets. Marleen heeft een paar kleine blaren onder haar kleine teentjes en ik wat pijnscheuten in mijn linker enkel. Maar dat heeft veel te maken met de onwennigheid en de ongemakken van het heuvels lopen. We nemen een stop vandaag om de stad goed te bekijken en ook in de kathedraal een stempel te halen om 12 uur. We denken er over om maandag een stukje met de trein te gaan. Want we moeten weer een berg over van 770 meter met de auto is dat niets maar met de benenwagen is dat een hele klim. Dus nemen we waarschijnlijk de bus en gaan dat morgen ook uitzoeken.
We willen Puente la Reina zien, maar dat is we 24 km lopen en veel heuvels...En het weer ziet er niet goed uit voor maandag. Ja het is voor mijn wel bijzonder dat ik zo makkelijk kan inloggen en alles kan doen wat ik thuis ook kan doen. Nou ja alles.......het invoegen van een foto lukt nog niet. Ben heel blij met mijn wandelmaat Marleen. We voelen elkaar heel goed aan en delen veel samen. 
Als ik alleen een hotelkamer moet nemen betaal je net zoveel als nu met ons tweeën. Dus het bespaart ons allebij kosten en het is fijn om samen je indrukken te kunnen delen. We hebben wel tegen elkaar gezegd als we weer onze eigen weg willen gaan dat we dat ook direkt zullen aangeven en dan ook onze eigen weg weer gaan, maar voorlopig zit dat er nog niet aan te komen. 
Gisteravond hebben we lekker gegeten. Niet volgens de spaanse traditie rond acht uur maar volgens de hollandse gewoonte en daar kijken die spanjaarden toch raar van op. Wat? Nou Marleen een Hamburgesa Yold en ik Nuggets de pollo patatas fritas Y 3 salsas. Als toetje Chocolate con churros. Het was heerlijk. 
Zo en toen vroeg op bed we waren bek af. Morgen gezond weer op zou Sonja vroeger gezegd hebben. 




Wat de reis zo belangrijk maakt, 
dat zijn de vragen die op je afkomen, 
die je blijven achtervolgen en 
waar je pas een antwoord op kunt geven
als je onderweg op bepaalde plekken komt, 
bepaalde mensen ontmoet. 
Vrij naar Frédéric Ozanam

21 april

Eerst een verslag van de belevenissen van gisteren.
In Roncesvalles hadden Marleen en ik een kamer genomen en we hebben s avonds een pelgrimsmenu genomen. Dat is voor pelgrims en voor 8 euro. Zit je met elkaar rond de tafel en krijg je een 3 gangen menu. Was heerlijk, maar ik denk dat ik ook wel alles wil eten.
Het was macaroni als voorgerecht en een forel met patat als hoofdgerecht en een toetje met banaan. Vervolgens naar de pelgrimsmis geweest. Ook heel bijzonder. Even gekeken naar de refugio en er liepen heel wat mensen kreupel met blaren en allerlei andere mankementen en had met 30 mensen 2 douches en een wc nou wat was ik blij met ons eigen. We hebben heerlijk geslapen en besloten de volgende dag ook samen te gaan lopen. Nu dat lopen zou tot Larrasoana gaan maar we hebben het ingekort tot 22 km met hellingen wat je teniet wil weten. Bah en een modder mijn schoenen zijn helemaal bemodderd........nieuw woord geloof ik.
We kwamen over hellingen tot 922 meter en als je dan dacht we zijn er ging je weer een stuk naar beneden en dan weer omhoog naar 909 meter. We zijn veel mensen tegen gekomen. Japanners, Zuidafrikanen, heel veel Iren en engelsen maar natuurlijk ook spanjaaren en fransen. In de kerk werden ze allemaal omgeroepen en je staat verstelt waar mensen allemaal vandaan komen maar vooral hoe ze er uit zien. Het vriest bijna en dan lopen er mensen in een lederhoze zonder iets dus met een korte broek. De sneeuw vloog ons af en  rond de oren en ik kreeg kippenvel toen ik het zag. Vandaag zal het beter worden en dat hoop ik. Marleen en ik hebben gisteren weer een leuk en goed hotel gezocht en genieten geweldig ondanks de ontberingen. We hebben vaak het zelfde idee en ook het zelfde loop thempo. Daarom zijn we ook eerder gestopt en nemen morgen de 6 kilometer er bij. Die is 16,5 en vrij vlak. Maar dat beloven ze wel meer. Hopelijk geen modder wegen. De was draait en we kunnen morgen weer schoon aan de bak.
Vergeef me als er af en toe wat taalfouten in staan want het is een niet al te goede verbinding. Zubiri is een plaats met een paar huizen en pensions....refugios en hostels die hebben wij genomen. Gezellig en leuk. Morgen na het ontbijt op naar Pamplona
 De stad van het stierenrennen.
Hoop niet dat ik dolle stieren tegen kom.

Een kort bericht: opgestaan 
boven het dal diep nog 
op dit uur als het gat in de morgen 
waardoor de gedachten van overal 
vanuit de nacht komen 
en verloren gaan. 
Rutger Kopland

20 april

Het was me het dagje wel gisteren. In de herberg te St Jean-Pied-de-Port was het helemaal vol. Het was heerlijk eten en zeer toegewijde mensen die je met alles wel wilden helpen. Maarhet was mij een beetje te klef. Elkaar voorstellen en alles met elkaar delen ik denk niet dat ik dit wil. We sliepen met 8 personen op 1 kamertje en moesten 1 wc met een wasbak delen met heel veel meer. Bah. Ik kan dat niet. In de morgen de boel bij elkaar gepakt en een metgezel gevonden Marleen uit Middelburg. We kunnen veel met elkaar delen en voelen elkaar goed aan. We zijn gaan lopen .....eerst droog maar later begon het te regenen. Halverwege hebben we besloten een taxi te nemen en die bracht ons graag naar Rondevalles.
Daar aangekomen hebben we besloten een kamer te nemen in een hotel en de kosten te delen. Hebben we tenminste een eigen toilet e.d. Daar in de Bar wat bijgekomen bij de openhaard. Heerlijk even zitten internetten en genoten van een mevrouw uit zuidafrika. Wat is dit toch bijzonder al deze mensen die allemaal het zelfde doel hebben. Naar Santiago. In Nederland staan borden langs de weg van overstekende koeien, maar hier zie je heel veel borden van overstekende pelgrims. Het is volgens mij ook een heel bedrijf. Iedereen profiteerd er van en heeft er inkomsten van. Nou ik kijk hopelij goed uit en laat me niet bij de poot nemen.

De tocht naar Larrasoaina.
Hier past wel muziek van Vivaldi bij.
Wat dacht je van het Concerto in do magg per mandoline, archi e cembalo.

Ik Loop deze weg, omdat het De Weg is. 
Dat berust op een strikt persoonlijk, 
zelfs voor mij persoonlijk onverklaarbaar gevoel. 
Mijn verwachting was, dat deze weg "iets" had. 
Dat bleek ook zo te zijn. 
Maar wat dat "iets"is weet ik niet. 
Wel weet ik zeker dat het er is. 
Frans Frijns

19 april

Vandaag door de Pyreneeën naar Roncesvalles.

Zicht op de Pyreneeën en de kapel van Roncesvalles.





De meest kenmerkende ervaring van de mens 
is dus een onvoltooidheid, 
een niet volledig bij zichzelf thuis zijn
en dus een onderweg-zijn, 
een voortdurend in wording zijn.
De zin van het menselijk bestaan 
schuilt juist in het wordingsproces zelf. 
Joke J. Hermsen

18 april

Gisteren afscheid genomen van Lourdes. In de morgen een rondleiding gehad en de mis bijgewoond. Heel veel humor van de priester. Het is wel bijzonder dat ik 1 van de 6 miljoen mensen ben geweest die hier dit jaar komen. Vanochtend werd ik wakker van geraas ja ja 5.30 uur. Bleek dat het geluid te zijn van wieltjes van koffers. 10.000 jeugdigen kwamen aan om een aantal dagen hier te pelgimeren. Geweldig. zingen en alle routes volgen. Ze zijn soms heel bijzonder uitgedost. Ik ben in de middag maar naar een kabelbaan gedaan en heb daar een tocht naar boven gemaakt en heb Lourdes en de omgeving maar eens op de foto gezet. Prachtig dit besneeuwde toppen en de stad van boven te bekijken. Dit was ook een goed afscheid. En dan nu op naar de trein want om 9 uur staat de trein klaar die me naar St. Jean Pied de Por brengt.


t. 


Overnachting geboekt in L'Esprit du Chemin Dit is de eerste Refugio en er zullen vele volgen.
Maar dit is wel de eerste en de laatste in Frankrijk, want morgen gaat het op naar Roncesvalles in Spanje.

Van hieruit vertrek ik naar Spanje.

Lopen langs het Jacobspad

biedt de pelgrim de kans 

ervaringen op te doen die diep ingrijpen.

En deze hebben te maken met de manier 

waarop de pelgrim onderweg 

de tijd en ruimte beleeft. 

Ze hebben te maken met 

het immense gevoel van rust 

dat het landschap hem schenkt, 

met het feit ook dat hij onderweg 

de tijd op een andere manier beleeft 

dan hij gewend is. 

In het dagelijks leven is de tijd 

niets meer dan een maat. 

Als we echter langdurig onderweg zijn 

is de tijd in de eerste plaats 

een bron van mogelijkheden, 

van kansen tot zelfontplooiing. 

Daaruit ontstaat 

een diep gevoel van vrijheid. 

Vrij naar Dirk Aerts

17 april

Lourdes
Vanochtend al vroeg wakker geworden van de pelgrims om 5.30 lopen ze door de straat naar de heiligdommen in grote groepen met van alles en nog wat. Het is hier toch heel bijzonder. Hier hoort het Lourdes lied bij, maar dat kan ik niet voor elkaar krijgen. Komt nog wel eens. Maar zo lukt er wel meer niet. Volgens mij is het Ave Maria van gisteren ook niet te beluisteren. Ik kan het in ieder geval niet. Maar kan het live mee krijgen, het schalmt hier zeer vaak door de stad en het klokkenspel speelt het ook ieder uur. Kan er wel van gaan dromen.
Even wat later als beloofd. Maar goed alles loopt wel eens anders als je denkt. Daar zal ik de komende tijd rekening mee moeten houden. De reis naar Lourdes is voortreffelijk verlopen. Wat een verrassing dat daar in de vroege ochtend, Jans, Jantje de honden en Vera met Daniella en Jenny stonden om mij uit te zwaaien. Ik wil jullie heel heel hartelijk bedanken en ik heb onderweg erg genoten van de Knapzak en al het lekkers. Maar het moment vergeet ik nooit weer. De foto's probeer ik nog te plaatsen als dat gaat lukken. Anders komen die later.
De reis is heel goed verlopen alleen dat was al een belevenis van hier tot ginder. Die trein en dan die stad Parijs met die ondergrondse dat Parijse volk zeer apart. Heb heel veel Edith Piaffjes gezien. Het hotel is geweldig...heel eenvoudig maar dat hoort ook voor een Pelgrim. Het ontbijt is zeer Frans maar daarvoor ben je ook in Frankrijk.
Heb gisteren de heiligdommen bekeken en je raakt niet uit gekeken.  In de middag onder begeleiding van een Nederlandse gids een rondleiding gehad door Lourdes "In de voetstappen van Bernadette " was heel mooi. de gids vertelde ook veel over de omgeving. Duurde ruim 2 uur. Heb een goede indruk gekregen van Lourdes. Gisteravond nog de lichtprocessie meegemaakt, heel veel mensen liepen met kaarsen achter een Mariabeeld aan eerst de zwaar gehandicapten op bedden en in rolstoelen en vervolgens de gewone stervelingen. Het was bere koud dus ik ben eerder weg gegaan en heb het blog bijgewerkt en mijn volgende overnachtingsplaats een bevestiging gestuurd. Vandaag nog wat dingen bekijken en mee maken en dan is het morgen al weer vertrekken.



Het is een fysiek gebeuren 
of een periode 
die je de gelegenheid biedt 
jezelf nieuw te maken, 
jezelf proberen te begrijpen
en ten slotte ook, en waarom ook niet, 
je te laten bevangen door het mysterie. 
Bij de aankomst in Compostela 
zal iedereen veranderd zijn. 
Castro Miramontes

lourdes

16 april 2012 Lourdes.

Lourdes helemaal onder in Frankrijk, de grot en Bernadette Soubirous.
Het is vandaag haar Naamdag. Ze is geboren in 1844 en overleden in 1879 ze is maar 35 jaar geworden.
Maar is inmiddels wel heilig verklaard. In 1933 verklaarde paus Pius de elfde haar heilig. Op elf februari 1858 was ze aan het hout sprokkelen en toen zo wil het verhaal hoorde ze de wind ruisen, maar zag geen takken bewegen. Meteen daarna zou er een in het wit geklede vrouw met een rozenkrans zijn verschenen die zich voorgesteld zou hebben als "Ik ben de onbevlekte ontvangenis" Dat alles in de grot van Massabielle in de buurt van Lourdes. Nou dit wil ik zien en meemaken. Hoe het hier is en wat er vandaag allemaal te doen is rond deze dag.

Wordt wie je bent. 

Julius Spier

15 april

Het is zondag 15 april. Alles is gepakt en het is tijd om afscheid te nemen.
Nog snel een paar mailtjes versturen en wat ontving ik een mail van nu mijn mede pelgrim Hennie.
Ze hoopt dinsdag Vézelay te bereiken en heeft er inmiddels al 1000 km op zitten.
Ze herhaalde nog eens onze pelgrimszegen uit Uithuizen en die luide:
God voor je, God achter je, God overal waar je gaat. Hij komt je te hulp en draagt je in zijn arm. Ga met God pelgrim Bert.
Bedankt Hennie dat je hem nogmaals herhaalde. Ik wens jou verder een Bon Camino en we houden contact.
Nu ga ik op stap.

Max brengt me naar Haren om daar in de trein te stappen. Hij reist nog met me naar Schiphol.
Woensdag zat ik in de trein vanuit Hoogeveen en begaf hij het onderweg bij Beilen. 10 minuten vertraging en veel geschok en gedoe. Maar ik kwam nog aan in Haren. Maar het kan nog erger en dat moeten we niet hebben.

Het zal allemaal wel los lopen en morgen laat ik weten hoe de reis is verlopen.
Na een overstap in Schiphol en Parijs kom ik aan in Lourdes en logeer ik de komende dagen in hotel:


Aan de 61 Boulevard de la Grotte

De weersverwachting voor Lourdes de komende 5 dagen

	vandaag	morgen	zaterdag	zondag	maandag
	ochtend middag avond	ochtend middag avond	ochtend middag avond	ochtend middag avond	ochtend middag avond
Min (°C)	4°	3°	3°	6°	3°
Max (°C)	11°	11°	13°	11°	6°
Wind Bft	2 /	2 /	2 /	2 /	2 /
Neersl. (%)	95%	75%	50%	90%	80%
Neersl. (mm)	5,5 mm	3,5 mm	3 mm	7 mm	5,5 mm
Weercijfer

De weersverwachting van 12 t/m 16 april  heb ik hier afgedrukt. Kijken of het ook regenachtig is. Dat laat ik morgen weten.
Een weg is een pad waarlangs je voortgaat
terwijl je elke dag 'n beetje groeit. 
Andrée Chédid



















Groetjes