Het was druk in Nijmegen. Een mens hoeft bijna niet meer na te denken.
Uit de trein wordt je wel naar de tribunes geperst. Het is dat mijn broer aankwam en ik hem samen met Max in wilde halen, maar anders was ik weer gevlucht. Zoals ik al eerder schreef het is aan mij niet besteed.
Ik heb het dan gisteren gezien en vooral gehoord. Mensen worden door drommen mensen geperst en ze lopen aan je voorbij alsof ze onder invloed van drugs zijn. Kijken amper om, een enkeling uitgezonderd en hebben volgens mij maar 1 ding voor ogen en dat is de finish. Krijgen ze daar als beloning ook nog een piep klein dingetje. Je moet bijna een vergrootglas hebben om hem te zien. Als je voor het eerst gaat krijg je een kruis, maar de jaren er na is het een super klein dingetje. Nou er is in ieder geval 1 tak van de handel beter van geworden en dat is de gladiolen verkoper. O wat een gladiolen. Heb Henk ook een bosje gekocht, want al wil je ook niet je komt er niet aan voorbij. Hij was er blij mee en vond het ook weer een geweldige belevenis. Nou kan hij er weer een jaar tegen. Op naar 2012 het is hem gegund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten