Mensen zijn ziek van veveling.
Levensmoe.
Het huis staat vol.
De tafel is rijk gedekt.
Er komt geen 'nieuwe' dag.
Alles is alle dagen hetzelfde.
De muren zijn dik, altijd even koud.
Nooit komt er nieuw leven in.
Mensen zijn ziek van verveling.
Ze zien de bloemen niet meer,
de vogels niet meer.
Hun papagaai en hun geklede hond
zijn al even dood als zij zelf.
Mensen gaan 's avonds uit tot in de morgen,
om te slapen als de zon schijnt.
Ze gaan naar de dokter, naar de zenuwarts,
naar de psychiater.
Ze voelen zich nooit echt goed!
Nou beste lezers en volgers, hier pas ik wel voor op.
Kan gelukkig volop genieten omdanks het verdriet van de laatste tijd.
Mijn moeder zou ook niet gewild hebben dat ik bij de pakken neer ging zitten of mij overgaf aan de drank of andere zaken. Nee het leven gaat door en je moet de dag plukken.
Levengenieter is mijn motto en die hou ik er in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten