nostalgie tour

zaterdag 14 september
Onze vakantie zit er op, het was mooi.
De auto helemaal na laten kijken en er mankeert niets aan.
Sta nog verstelt van het feit dat er niets aan mankeert.
We zijn zondag 1 september vertrokken en kwamen aan in Bühl en hebben daar een kamer geboekt bij de zusters in het Klooster. Een non stond heftig te gebaren in een poortgebouw dat we bij haar moesten zijn.
Zij dacht dat we gereserveerd hadden, maar dat bleek dus niet het geval.
Gebeld en er was waarschijnlijk wel een kamer moest maar doorrijden naar een ander gebouw en me daar vervoegen bij de receptie.
Wat een indrukken en wat een mooi gebouw....geen non te zien verder.
Wij kregen een kamer toegewezen en we stonden verbaasd hoe mooi en geriefelijk. Dit beloofd wat zeiden we tegen elkaar. De volgende ochtend een geweldig ontbijt en wij daarna aan de wandel. Door de stad en vervolgens na het middag maal de bergen in.
Prachtig wat een mooie wandeling en wat zie je dan daar aan de kant staan? Juist een pelgrim in steen.

Dit zet je dan even terug in je avontuur van het vorig jaar. Het zet je aan het denken. 

Wie de weg gaat is altijd op zoek naar een bron. 

Een bron om je te verfrissen en - als ''t even kan - wat te drinken.

Maar in je hart weet je, dat het stille gaan over die oude wegen een zoektocht is naar het "Onnoembare", naar de "Bron". 

In wezen is het een speuren naar de zin van het bestaan. 

Wie zich verfrist aan een bron kan welgemoed verder gaan. 

Wie iets meer ontdekt over de - Bron - van - ons - bestaan gaat rijker verder en kan ervan delen.

Ach dat zijn dan van die spinsels die door mijn hoofd gaan. 

Tijdens deze wandeling kwam ook het idee naar boven om nog een keer naar Hinterzarten te gaan waar we een aantal jaren geleden eens op vakantie geweest waren. 

We vroegen of we nog een nacht bij konden boeken en dat lukte dus wij de volgende dag naar Hinterzarten.

Een pracht plek. 

Heerlijk rond gelopen onder het genot van prachtig weer en mooie terrassen. 

De volgende dag nog eens gekeken op de plek in Bühl waar mijn vader is overleden en dat was een plek om even stil van te worden. Alles ging even weer door me heen en ook de vraag weer "hoe zou mijn moeder zich toch gevoeld hebben" de ene dag samen hier naar toe reizen en de volgende dag ben je helemaal alleen. 

We moesten ons melden bij de receptie. Ik zag me weer staan dat Henk en ik daar aankwamen met een taxi. Nu vroeg ik of ik even mocht kijken omdat mijn vader er was overleden. De vrouw achter de receptie zei o ja dat gebeurt ieder jaar wel een keer en zei ga je gang loop maar door. 

Na een wandeling over de camping zijn we op stap gegaan richting Pfunds in Oostenrijk. 

Dat verliep allemaal voortvarend, hoewel er wel overal aan de weg getimmerd wordt. Maar we hadden geen noemenswaardig oponthoud. 

In Pfunds aangekomen zijn we naar het VVV gestapt en hebben via hun direct een mooi appartement gekregen. 

Ons ingekwartierd en vervolgens wat boodschappen gedaan en toen zat de dag er op. 

Over de verdere reis verhaal ik morgen meer. 

En denk er om:

Moderne mensen spreken niet van wonder, maar van toeval. 

Toch blijven toevalligheden soms heel wonderlijk. 

Een fijne zaterdag toegewenst.