zondag 18 augustus
Gisteren stond er een heel leuk verhaal in het Dagblad van het Noorden over Eendenkooien.
Op Ameland heb je ook een Eendenkooi zelfs twee heb ik me laten vertellen.
De kooiker van de eendenkooi geeft uitleg en rondleidingen met zijn hondjes.
De kooiker hondjes.
Het is dan ook leuk om rustig een stuk te lezen over de geschiedenis van eendenkooien.
Volgens mij kunnen ze nu beter ganzenkooien oprichten om de ganzen goed te kunnen vangen want we hebben grote overschotten. Maar ganzen zullen zich wel niet zo laten vangen.
Nederland had heel veel eendenkooien in het verleden. Nu nog een groot aantal waarvan er vele aan een flinke opknapbeurt toe zijn. Dat was ook de intentie van het artikel. Men wilde geld los zien te krijgen bij het waddenfonds om ze op te kunnen knappen.
In Groningen is nog één eendenkooi die nog in gebruik is. De eenden worden gebruikt voor consumptie.
De eendenkooi heet "de Manneplaats" en is sinds 1916 eigendom van drie boerenfamilies Zijlma, Mansholt en Louwes. Het is geen vetpot zegt Rijpko Mansholt. (een boer klaagt altijd denk ik dan) Vroeger in de topjaren vingen we vier tot zesduizend eenden per jaar. Nu tussen de vijfhonderd en duizend.
Het gaat om Kooieenden, pijlstaarten, smienten, talingen en watersnippen.
Het stikte in de vroegere jaren van (trek)vogels en die werden op allerlei manieren gevangen. Eenden werden geschoten, maar door de hagel is het niet aantrekkelijk ze te eten, dus wordt een andere manier verzonnen om ze op tafel te krijg. Daaruit is de eendenkooi ontstaan.
Een eendenkooi bestaat uit een plas met op vier of meer plaatsen grote, licht gebogen sloten die op de plas uitlopen, vangarmen of pijpen genoemd. Rondom de plas staan bomen en struiken. In de plas komen tientallen tot honderden makke eenden, lok- of staleenden. Zij vliegen 's avonds uit om te foerageren en komen 's morgens terug met hopelijk zoveel mogelijk wilde eenden in hun gevolg die neerdalen in de plas. De kooiker lokt ze met voer de vangarmen in. Als de eenden eenmaal in de met netten of gaas overdekte armen zitten, jaagt de kooiker - eventueel met behulp van een hondje - ze verder de arm of de pijn in. De makke eenden kennen de truc en zwemmen terug, de wilde gaan letterlijk de pijp uit: ze komen in een bak, de kooiker vangt ze, draait ze de nek om en haalt de darmen er uit, de organen die de meeste kans op bederf geven. Dan te bedenken dat er in Nederland vroeger wel duizend van die kooien waren.
Het was leuk om te lezen en even terug te denken aan het verhaal van de Kooiker uit Ameland.
Met zijn mooie hondje.
Vandaag gaan we het huis nog even langs en de tuin. Dan de tassen inpakken want we gaan een paar dagen weg. Naar het Sauerland in Duitsland. Even genieten van een andere omgeving.
Het is daar een mooie omgeving en we zullen de mooie plekjes wel ontdekken daar.
We hebben een hotel en alles is al betaald, wat wil een mens nog meer.
Een stukje gregoriaans natuurlijk want het is zondag.
Het Deum Verum.
Gisteren stond er een heel leuk verhaal in het Dagblad van het Noorden over Eendenkooien.
Op Ameland heb je ook een Eendenkooi zelfs twee heb ik me laten vertellen.
De kooiker van de eendenkooi geeft uitleg en rondleidingen met zijn hondjes.
De kooiker hondjes.
Het is dan ook leuk om rustig een stuk te lezen over de geschiedenis van eendenkooien.
Volgens mij kunnen ze nu beter ganzenkooien oprichten om de ganzen goed te kunnen vangen want we hebben grote overschotten. Maar ganzen zullen zich wel niet zo laten vangen.
Nederland had heel veel eendenkooien in het verleden. Nu nog een groot aantal waarvan er vele aan een flinke opknapbeurt toe zijn. Dat was ook de intentie van het artikel. Men wilde geld los zien te krijgen bij het waddenfonds om ze op te kunnen knappen.
In Groningen is nog één eendenkooi die nog in gebruik is. De eenden worden gebruikt voor consumptie.
De eendenkooi heet "de Manneplaats" en is sinds 1916 eigendom van drie boerenfamilies Zijlma, Mansholt en Louwes. Het is geen vetpot zegt Rijpko Mansholt. (een boer klaagt altijd denk ik dan) Vroeger in de topjaren vingen we vier tot zesduizend eenden per jaar. Nu tussen de vijfhonderd en duizend.
Het gaat om Kooieenden, pijlstaarten, smienten, talingen en watersnippen.
Het stikte in de vroegere jaren van (trek)vogels en die werden op allerlei manieren gevangen. Eenden werden geschoten, maar door de hagel is het niet aantrekkelijk ze te eten, dus wordt een andere manier verzonnen om ze op tafel te krijg. Daaruit is de eendenkooi ontstaan.
Een eendenkooi bestaat uit een plas met op vier of meer plaatsen grote, licht gebogen sloten die op de plas uitlopen, vangarmen of pijpen genoemd. Rondom de plas staan bomen en struiken. In de plas komen tientallen tot honderden makke eenden, lok- of staleenden. Zij vliegen 's avonds uit om te foerageren en komen 's morgens terug met hopelijk zoveel mogelijk wilde eenden in hun gevolg die neerdalen in de plas. De kooiker lokt ze met voer de vangarmen in. Als de eenden eenmaal in de met netten of gaas overdekte armen zitten, jaagt de kooiker - eventueel met behulp van een hondje - ze verder de arm of de pijn in. De makke eenden kennen de truc en zwemmen terug, de wilde gaan letterlijk de pijp uit: ze komen in een bak, de kooiker vangt ze, draait ze de nek om en haalt de darmen er uit, de organen die de meeste kans op bederf geven. Dan te bedenken dat er in Nederland vroeger wel duizend van die kooien waren.
Het was leuk om te lezen en even terug te denken aan het verhaal van de Kooiker uit Ameland.
Met zijn mooie hondje.Vandaag gaan we het huis nog even langs en de tuin. Dan de tassen inpakken want we gaan een paar dagen weg. Naar het Sauerland in Duitsland. Even genieten van een andere omgeving.
Het is daar een mooie omgeving en we zullen de mooie plekjes wel ontdekken daar.We hebben een hotel en alles is al betaald, wat wil een mens nog meer.
Een stukje gregoriaans natuurlijk want het is zondag.
Het Deum Verum.
Een fijne zondag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten