Het Jabikspaad

Jammer dat ik het af heb moeten breken, de tijd begon te dringen. Na een goede nachtrust ben ik gisteren rustig naar het station gelopen, nadat ik eerst een Sint Jacobsappelboom heb gefotografeerd. Deze bomen staan overal langs de route, vind ik een mooi symbool. Ze staan zelfs op de routekaartjes aangegeven.

Ik ben in de trein gestapt en doorgereden naar Zwolle en vandaar met de bus naar Hasselt gereden. 

Hasselt raakte in 1216 betrokken in een merkwaardig geschil. De vuistrechter van Hasselt valt in ongenade bij de Bisschop van Utrecht omdat hij een priester hosties uit de handen heeft geslagen. Tijdens dit voorval springen er sterretjes van de hosties die op de grond vielen. Als gevolg van deze schending van het Heilige Sacrament wordt de Vuistrechter gedwongen op straffe van de Banvloek met de plaatselijke priester ter kruisvaart te gaan. Tijdens de slag om Damiate in 1218 komen beiden om het leven. Als genoegdoening voor hun vermeende misdaden en ter voorkoming van natuurrampen (overstromingen) wordt op de plaats van de woning van de Vuisrechter een Heiliggrafkerk gebouwd. Deze Heiliggrafkerk of Heilige Stede was in de Middeleeuwen een alom bekende bedevaartsplaats. Tot 1590 stond deze typische ronde kerk, waarvan slechts de fundering bewaard is gebleven, op de plaats van de huidige R.K.-kerk aan het Eiland (verbastering van Heiligland). Op de tweede zondag na Pinksteren vindt de Hasselterbedevaart nog altijd plaats ook wel De Hasselteraflaat genoemd. 

Bedevaart van Hasselt

Vaak wordt de Heilige Stede van Hasselt
op de grens van het 'Vierde Friese Zeeland'
in verband gebracht met een beroemde
legende uit de Friese geschiedenis:

Een dronken Friese zwaardvechter
vertrapt het Heilig Sacrament
Op voorspraak van Maria wordt een
verschrikkelijke overstroming
van de Friese Landen afgewend.
En toen naar Café de zon gelopen om daar mijn stempel te halen. Niet voor het Jabikspaad, maar voor het Jacobspad van Uithuizen naar Hasselt die ik wel heb gelopen en volgens ingewijden moet het een mooi stempel zijn.
Heerlijke tomatensoep gegeten met een broodje beenham. Gemoedelijke sfeer, alleen de man wist niet waarom of er toch steeds mensen kwamen vragen om een stempel. Waar dat nou toch wel voor was. Ik heb het uitgelegd en een stempel gekregen, maar dat geven van een stempel is nog niet zo eenvoudig. Hij stond er weer half op net als die van gisteren in Akkrum. Stempelkussen uitgedroogd, ja dat heb je als je vroeg in het seizoen langskomt. Voor een ieder die een stempel wil eerst op een blanco stukje papier proberen zou ik zeggen. Dus Hennie je bent gewaarschuwd.
Moest plotseling denken aan Frodo het hondje van Hennie bij deze afbeelding die in de zaak hing.

Hennie ik vond Frodo veel mooier hoor maar wel grappig. 

Vervolgens ben ik huiswaarts gekeerd met de belofte aan mezelf dat ik na de Camino het Jabikspaad helemaal ga lopen. Een pelgrim moet vast afkicken. 

Pelgrims lopen om los te laten

en zo zoeken zij wat uiteindelijk onmisbaar is, 

bij elke stap ervaren zij dieper hun kleinheid, 

in het wonder van de stilte 

komen zij het geheim van het leven op het spoor.

Jeroen Gooskens