Maandag
Vandaag de oud buurman van Max helpen verhuizen. Het is toch wat in deze tijd.
Zit de man al een paar jaar naar volle tevredenheid in een verzorgingshuis in Haren en moet hij weg omdat het huis wordt afgebroken. Nog geen plaats ergens anders in Haren, dan maar naar een andere plaats alsof het een meubelstuk is.
Jammer meneer maar we hebben een plekje voor u gevonden in Eelde. Hij woonde in Haren en wilde daar graag blijven. Nou dit huis gaat per 1 december dicht dus u moet dan maar even naar Eelde.
Zijn dochter en haar man hebben alles op alles gezet en nu gaat hij vandaag dan eindelijk weer terug naar Haren. Ik ga helpen met het verhuizen van de persoonlijke spullen. Het is afschuwelijk wat ze oudere mensen tegenwoordig aan doen. Zijn hele sociaal netwerk lag volledig over hoop. In Haren had hij een aantal bekenden die hem regelmatig even kwamen bezoeken. In Eelde had hij niemand meer en kwam er ook vrijwel niemand langs. Hopelijk verandert dat snel in Haren. Hij is in Eelde zienderogen achteruit gegaan.
Op zijn 95e jaar en dan dit allemaal mee moeten maken. Bah waar zijn we toch mee bezig in Nederland.
Vond een leuk gedicht in de ANBO krant en die wil ik hierbij aan de oud buurman opdragen.
Hulde aan mijn rollator.
O, rollator, mijn steun en toeverlaat.
Heerlijke wagen, die steeds naast mij staat.
Waar ik loop of waar ik ga, jij bent in mijn buurt
of het nu lang of kort of maar eventjes duurt
Rollator, jij helpt mij in mijn onzekerheid
in jou heb ik vertrouwen, altijd.
Rollator, mijn onvermoeibaar apparaat
jij bent mijn hulp vroeg of laat
Zonder jou zat ik op een stoel
en miste ik een heleboel.
Voor velen ben je een sta-in-de weg
maar voor mij ben je onmisbaar zeg
Ik leun, ik steun, ik zit op jou
jij bent degene die ik 't meeste vertrouw.
Een standbeeld wil ik vragen
voor de uitvinder van deze wagen
die in stilte werkend achter de schermen
zich over wat moeilijk lopende wist te ontfermen
Rollator, blijf nog heel lang in mijn leven
blijf mij steeds een steuntje geven
Jij ben mijn allerliefste, mijn schattebout
en hopelijk worden wij samen stokoud!
van Oosting ligt al lang op bed en voelt ook geen inspiratie meer om er uit te komen. Zijn rollator en rolstoel staan op zijn kamer en worden in zijn nieuwe woonomgeving hopelijk wel weer gebruikt.
Vandaag de oud buurman van Max helpen verhuizen. Het is toch wat in deze tijd.
Zit de man al een paar jaar naar volle tevredenheid in een verzorgingshuis in Haren en moet hij weg omdat het huis wordt afgebroken. Nog geen plaats ergens anders in Haren, dan maar naar een andere plaats alsof het een meubelstuk is.
Jammer meneer maar we hebben een plekje voor u gevonden in Eelde. Hij woonde in Haren en wilde daar graag blijven. Nou dit huis gaat per 1 december dicht dus u moet dan maar even naar Eelde.
Zijn dochter en haar man hebben alles op alles gezet en nu gaat hij vandaag dan eindelijk weer terug naar Haren. Ik ga helpen met het verhuizen van de persoonlijke spullen. Het is afschuwelijk wat ze oudere mensen tegenwoordig aan doen. Zijn hele sociaal netwerk lag volledig over hoop. In Haren had hij een aantal bekenden die hem regelmatig even kwamen bezoeken. In Eelde had hij niemand meer en kwam er ook vrijwel niemand langs. Hopelijk verandert dat snel in Haren. Hij is in Eelde zienderogen achteruit gegaan.
Op zijn 95e jaar en dan dit allemaal mee moeten maken. Bah waar zijn we toch mee bezig in Nederland.
Vond een leuk gedicht in de ANBO krant en die wil ik hierbij aan de oud buurman opdragen.
Hulde aan mijn rollator.
O, rollator, mijn steun en toeverlaat.
Heerlijke wagen, die steeds naast mij staat.
Waar ik loop of waar ik ga, jij bent in mijn buurt
of het nu lang of kort of maar eventjes duurt
Rollator, jij helpt mij in mijn onzekerheid
in jou heb ik vertrouwen, altijd.
Rollator, mijn onvermoeibaar apparaat
jij bent mijn hulp vroeg of laat
Zonder jou zat ik op een stoel
en miste ik een heleboel.
Voor velen ben je een sta-in-de weg
maar voor mij ben je onmisbaar zeg
Ik leun, ik steun, ik zit op jou
jij bent degene die ik 't meeste vertrouw.
Een standbeeld wil ik vragen
voor de uitvinder van deze wagen
die in stilte werkend achter de schermen
zich over wat moeilijk lopende wist te ontfermen
Rollator, blijf nog heel lang in mijn leven
blijf mij steeds een steuntje geven
Jij ben mijn allerliefste, mijn schattebout
en hopelijk worden wij samen stokoud!
van Oosting ligt al lang op bed en voelt ook geen inspiratie meer om er uit te komen. Zijn rollator en rolstoel staan op zijn kamer en worden in zijn nieuwe woonomgeving hopelijk wel weer gebruikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten