7 juni

Volgens het dagboek nu 19 april.
Het begin van de Camino. 
Marleen wilde wel met me lopen en ik wel met Marleen. We gingen samen op stap nadat er eerst een paar foto's werden gemaakt. Iemand vanuit de Refugio vond het zo bijzonder dat we op stap gingen en ik met de kar dat hij spontaan aanbood de foto's te maken. 

Op advies van de mensen die stempels gaven hebben we niet de hoge route genomen in verband met de slechte weersomstandigheden. Het miezerde wat, maar het viel op zich nog mee met de regen toen we van start gingen.

Later begon het te regenen en trok Marleen haar oranje cape aan en zijn we verder gelopen. 

Tot we over de grens met Spanje kwamen en de regen maar aanhield, toen hebben we besloten een taxi te nemen en die heeft ons naar Roncesvalles gebracht. De taxichauffeur deed zijn best om ons uit te leggen waar het Refugio was, maar Marleen en ik hadden al besloten niet in een Refugio te gaan maar in een hotel. 

We kwamen allereerst bovenstaand bord tegen, wat gemeengoed zou worden op het 800 km lange pad. Overstekende pelgrims en de schelp met gele pijl die ons de weg zou wijzen. 

In het hotel was een mooie kamer voor ons en beneden brande de open haard heerlijk. In verband met de kou hadden ze de haard flink opgestookt en veel mensen kwamen dan ook zich heerlijk warmen aan het vuurtje. We hebben er lekker gegeten en zijn toen toch even naar de Refugio gelopen voor een stempel. Deze Refugio wordt door het Nederlandse genootschap beheerd en een mevrouw die Nederlands sprak heeft een stempel gegeven. Er waren 180 slaapplaatsen en het zag er netjes uit. Maar al wel veel stompelende mensen. Nou wij hadden een lekker bed en het was er warm. Nog even naar de pelgrimsmis en de zegen halen en vervolgens in dat warme bedje. Voor we naar bed gingen nog even naar buiten gekeken en wat schetst onze verbazing het was koud maar nu begon het te sneeuwen. Nog dieper onder de dekens.