19 en 20 mei Azua naar Santiago
Veel bos van Eucalyptus bomen en dik en hoog dat die waren.
Een mooie schone refugio die ook overdag open was en een lunch serveerde
Het vliegveld van Santiago
De startbaan
De Monxoi of te wel de berg van de vreugde hier gooien pelgrims vaak hun hoofddeksels de lucht in van vreugde omdat ze Santiago zien en de kathedraal. Hier staat een heel groot futuristische monument ter ere van een pausbezoek die hier even geweest is ter ere van een heilig jaar. Ik las in een boek "Smakeloos pretentieus, het gedenkteken vloekt in alle opzichten met de geest van de camino, het past meer bij clericale pogingen om de religie te verkopen. Dat streven is tot mislukken gedoemd zolang de eigentijdse pauselijke mobiliteit zo schizofreen samengaat met diens uiterst behoudende ideeën over kerk en wereld. Een gezag dat mensen klein houdt en zelfs in hun slaapkamers niet met rust laat verspeelt alle krediet."
Hier zaten kleine openingen en een mandje en de pelgrims proppen er van alles in en hangen er van alles aan.
En dan kom je in Santiago aan.
En zo is de pelgrimage een metafoor van het leven zelf, de avontuurlijke weg door een wisselvallige wereld naar de sterren van de eeuwigheid. Een oud refrein uit de Codex houdt me ritmisch op gang:
Herru Sanctiagu Heer Jacobus
Gut Sanctiagu Goede Jacobus
e eltreia, e suseia Vooruit, komaan
Deus aia nos! God helpe ons.
Veel bos van Eucalyptus bomen en dik en hoog dat die waren.
En dan kom je in Santiago aan.
En zo is de pelgrimage een metafoor van het leven zelf, de avontuurlijke weg door een wisselvallige wereld naar de sterren van de eeuwigheid. Een oud refrein uit de Codex houdt me ritmisch op gang:
Herru Sanctiagu Heer Jacobus
Gut Sanctiagu Goede Jacobus
e eltreia, e suseia Vooruit, komaan
Deus aia nos! God helpe ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten