28 juni

reisverslag 18 mei Palas de Rei 
Mooie paden en vergezichten met een laag hangende bewolking die als een mist in het dal zat. 

Onderweg op de Camino zie je veel herinneringstekens, gedenkstenen en monumentjes ter nagedachtenis aan mensen die tijdens de wandeling overleden zijn. Op dit stuk van het pad heb ik daar vaak even bij stil gestaan ook omdat het met mij gelukkig zo goed ging maar ook om te kijken wat pelgrims daar allemaal niet neerleggen. Van alles en nog wat wordt er opgehangen en neergelegd. Veel steentjes, maar ook foto's en schelpen. 

En dan probeert iemand je zijn waar aan te prijzen. Inktvis. Zo uit de pan. Kom je de hoek om en houdt hij dit voor je neus. Heb ooit inktvis gegeten en altijd nog het gevoel van die zuignapjes in mijn mond. Nee dank u ik neem wel een karbonade. Maar volgens velen moest het heel smakelijk zijn en heel bijzonder. Dat laatste geloof ik ook wel dat eerste kan ik niet beamen. Hij nam een grote schaar, knipte alle tentakels af in stukken van ongeveer een centimeter, deed er wat olie over en zout en peper en een stuk brood en zo werd het opgediend. Nou voor de foto vond ik het leuk en hij wilde wel even staan blijven. In de ketel dreven nog een 10 tal en hij pikte ze er zo uit met een haak. Ik vond het niks en heb geen spijt van het feit dat ik ze niet genomen heb. 

En dan komt daar plotseling een pension op je weg. Eindelijk een bed. 

 Nog 50 km.