Ben niet zo'n lezer en voor ik een boek door ben duurt het even.
Maar dit boek ben ik mee begonnen en in een mum van tijd zat ik op pagina 120. Hij heeft 250 dus al bijna op de helft. Robert van der Wolk beschrijft zijn voorbereidingen en zijn tocht om een bijzonder inspirerende manier. Kan er veel van leren. Hij geeft ook handige tips. Bijkomend voordeel hij heeft hem recent gelopen.
Dit maakt dat er veel wordt omschreven dat er nu ook is of inmiddels gerealiseerd is. Ook zaken waar je vooral niet moet zijn. Wat me wel opvalt is dat alle mensen die de CAMINO lopen 's morgen om 6 uur opstaan en rond 7 uur gaan lopen om de hitte voor te zijn en rond 14 uur een plek voor de nacht zoeken.
Dat is een hele goede tip en die komt me ook heel goed uit als ochtendmens.
Deze jonge man van midden 20 heeft allerlei problemen. Hij is HBO student en is diabeet en daardoor bijna nierpatient en slechtziend. Hij heeft ook nog gebrek aan geld........zou bijna zeggen wie niet.
Hij schrijft een stukje over zijn motivatie en dat luidt als volgt:
Nu weet ik het. Het was de overtuiging dat ik, ondanks alle problemen- fysiek, mentaal, emotioneel, spiritueel - er toch goed aan doe om mijn dromen te leven. Laat het niet alleen bij een droom blijven, maar durf toe te staan om die droom te realiseren. En dat daar soms een andere route voor gelopen moet worden om tot je doel te komen, ach ja, so be it. Het leven volgt zelden exact en een van te voren opgestelde planning. Het kiest zijn eigen weg. De clou zit erin, dat jij de kapitein bent van jou schip, en dat jij de orders geeft waar je heen wilt.
Zo had ik als kapitein van mijn schip bedacht dat ik rond april 2010 mijn grote persoonlijke uitdaging aan zou gaan: het lopen van El Camino: 800 kilometer over de Pyreneeën, over vlakke, warme wegen, heuvelachtige weggetjes in het prachtige groen van Galicië om uiteindelijk te eindigen in de befaamde stad waar de discipel Jacobus begraven ligt, Santiage de Compostella.
Het plan alleen werd bruut verstoord door ontwikkelingen die ik niet had voorzien. Mijn fysieke toestand verslechterde. Als gevolg van de jarenlange onstabiele diabetes is mijn nierfunctie achteruit gegaan. Ze werken nog maar voor slechts 15 procent. Bij tien procent is dialyse noodzakelijk. Mijn internist liet me onlangs al weten dat in een worst case scenario ik nog maar één jaar te leven heb. Dat wil zeggen, als er niets gedaan wordt aan deze situatie.
En zo gaat het nog even door. Om o.a. deze redenen besluit hij een half jaar eerder te gaan.
Het is prachtig om dan te lezen wat er allemaal gebeurt.
Wat ook een moed om met zoveel problemen deze tocht te maken. Ik ga snel verder lezen.
Dit zijn zo wat impressies van de tocht. Zal nog wel eens wat laten zien. Dit hoort ook bij de voorbereidingen. Weten wat je onderweg tegen komt. Is het niet geweldig.
Zo pak gauw weer het boek. Ben in deze streken die hier boven getoond worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten