Het zat er aan te komen hij was erg ziek, maar toch komt het onverwacht. De dood overvalt je altijd.
Zijn vrouw heeft hem tot het laatst liefdevol verzorgd. Ik zal zijn humor en optimistische kijk op het leven missen. Hoe ziek ook hij bleef altijd wel weer kijken naar een lichtpuntje. Heb heel wat momenten met hem en zijn vrouw mogen beleven. Ik zal ze koesteren in mijn herinnering en heb al onze mailwisselingen een eigen plekje gegeven in het archief van mijn computer. Bedankt Bert en Lini voor de fijne momenten.
Ik steek een kaarsje voor jullie op en schrijf maar een gedichtje. De reis
In het westen kruist mijn pad een dierbare
die mij weer vele dingen leert om verder te gaan
op de weg die ik volg.
De weg draait naar het zuiden
het zuiden met de zon en warmte
die ik bij me draag als een geschenk van mijn dierbare
Zelf weet ik nog niet hoe de weg zal gaan
Wat ik wel weet, ik reis niet meer alleen op de weg
die ik nu zal volgen, met een rugzakje vol herinneringen vervolg ik
mijn reis die het leven mij zal geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten