Was de afgelopen dagen nog al eens bij avond op stap en wat is het dan toch prachtig om de volle maan te bekijken. Gelukkig was het meestal onbewolkt dit in tegenstelling tot overdag. Nou geniet je dan niet van de zon, dan maar van de maan. Ik kan er van genieten zo hij daar aan de hemel staat.
Je kunt er door gegrepen worden het kan je aanzetten tot een gedicht.
De sterren en de maan
Er fonkelen sterren in de nacht,en de krekels zingen zacht.
Het is een gezellige boel,
en het geeft een rustgevend gevoel.
Tussen de sterren zie ik de maan,
ik vraag me af of ik er naar toe zal gaan.
Hij is zo helder en wit,
ik wil erheen, al is het maar 1 rit.
De krekels fluiten een mooie melodie,
en dat terwijl ik ze nergens zie.
Muggen komen af op mijn bijschijnende licht,
maar al snel is de maan weer uit het zicht.
Wolken zijn ervoor gaan staan,
maar zullen ook snel weer gaan.
Het maanlicht schijnt als een zaklamp op me neer,
het licht doet aan mijn ogen een beetje zeer.
Mijn lampje flikkert en gaat dan uit,
het is alsof ik me in het donker sluit.
De maan maakt weer feller licht,
en amuseert zich met dit gedicht.
Alle sterren staan er vredig bij,
maar zie jij de zelfde sterren als mij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten