Flesje wijn er bij en allerlei hapjes. Geheel in de traditie hoe Inneke dit zou hebben gedaan.
We hebben op het bankje gezeten en net voor het onweer een uurtje bijgepraat onder het genot van al dat lekkers. Samen hebben we geconstateerd dat het een mooi waardig plekje is en we er hopelijk nog vaak zullen komen. Goed gedaan familie.
Denk aan hen
Ons samenleven is hard.
Onze taal dikwijls vol dreiging en geweld.
Protesteren, Contesteren, Vechten!
Waarvoor? Voor een menselijke samenleving?
We ontmenselijken ons samenleven door
het verliezen van alle respect
en alle fijngevoeligheid
in onze menselijke verhoudingen.
We geloven nog altijd in macht.
We willen gelijk hebben en proberen
op alle mogelijke manieren de sterkste te zijn.
Ons gevoelsleven is verschraald en verarmd.
We hebben meer dan ooit behoefte
aan zachtmoedigheid, aan tederheid.
Zachtmoedig word je, als je weet hoe breekbaar
alle dingen zijn en hoe eenzaam de mensen.
Denk aan de vele, vele mensen, die door ziekte,
gebrek, armoe, tegenslag langzaam uit het leven
worden weggeschoven. Ze hunkeren naar een
glimlach, wachten op een goed woord,
verlangen naar vriendschap en medeleven.
Denk aan de zieken, de bejaarden,
de gehandicapten, die zelden of nooit een warme
hand voelen, die geen omhelzing meer kennen,
die in hun eigen eenzaamheid begraven zijn.
Bekleed je met tederheid en zachtmoedigheid
voor alle mensen om je heen
en laat niemand meer in de kou staan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten