Nadat we van de boot kwamen moesten we flink omhoog en kwamen we bij de ingang van de grotten. Daar gingen we met een gids de grotten door....eigenlijk zijn het geen grotten, maar mijnen want hier werd het bouwmateriaal gewonnen. De mergel en nog steeds de kalk. Er is een gangenstelsel ontstaan van totaal ruim 200 kilometer. Door de afgravingen van de ENCI is er nog ongeveer 80 kilometer van over. We zijn een uur door de gangen gedwaald wat een ervaring en wat hoog soms wel 30 meter hoog zijn dit gangen.
Het is geweldig om te horen en te zien wat zich hier in deze gangen allemaal heeft afgespeeld. Alle kunstschatten van Nederland zijn hier tijdens de oorlog bewaard inclusief de Nachtwacht. Kunstenaars hebben zich er uitgeleefd en er was een stuk ingericht voor de bevolking dat dan diende als schuilkelder. Wat een ervaring. Na een uur zijn we gaan wandelen op de Sint Pietersberg. We moesten toch zien wat er nu allemaal wordt afgegraven en toch nog even weer naar het einde van het Pieterpad. 
Van Pieterburen te voet of omgekeerd als 't moet wit-rood lopen is goed. Voor de mensen die het niet weten. Langeafstandsroutes worden gemarkeerd door een stikker op plekken waar van richting wordt veranderd met een wit rode stikker. Vandaar wit-rood. He het begon weer te kribbelen. Max en ik stonden daar en lieten even weer de herinnering spreken. Toen we na al die dagen lopen hier kwamen was het zo plotseling afgelopen. Hier heb ik het idee opgepakt om naar Santiago te gaan lopen. Nu eerst maar eens over de Sint Pietersberg lopen.
Met het forst Sint Pieter en zijn mooie plekjes en vergezichten. Het was een wandeling van zeker 2 uur en de hele tijd genieten. Gesproken met mensen die wandelden naar Nice en ook mensen die het Pieterpad hadden voltooid.
Na deze wandeling weer aan boord van de boot om nog wat verder stroom opwaarts te gaan richting Belgie en dan voor de sluizen weer terug naar Maastricht en naar het hotel gelopen.
Prachtige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten