Niemand is gekomen
Stafke is doodgevallen in de straat.
Veel nieuwsgierigen.
Een opstopping van verkeer.
De 100 raapt hem op
en legt hem in het dodenhuisje.
Men wacht op een familielid, een vriend
of een kennis, drie dagen lang.
Niemand is gekomen.
Dan legt men hem in een speciale ijskast.
Wat 'n symbool.
Men heeft een ijskast voor mensen, die men vergeet.
Men wacht 14 dagen lang.
Nog is niemand gekomen.
Dan heeft men hem op een namiddag
in een bestelauto naar Schoonselhof gebracht
en begraven als een verloren voorwerp.
Stafke was een mens, een mens alleen in de stad,
door die andere mensen allang begraven.
Bah moet er toch niet aan denken, om zo vergeten te worden.
Gelukkig heb ik tijd om aandacht aan mensen te besteden die in eenzaamheid vertoeven.
Dat is wel het miste wat je voor een naaste kunt betekenen.
de eenzaamheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten