Vrijdag
16 november was de verjaardag van opa Twickler.
Albertus, Martinus, Gerhardus. Geboren in 1886 en overleden in 1973 op 86 jarige leeftijd.
Ik zie opa nog altijd aan komen rijden op zijn solex en het eerste wat hij deed was een pepermunt geven aan mij en mijn broer.
Het was traditie om iedere zondagochtend na de kerkdienst naar opa te gaan om daar een broodje te eten.
In de vroegere jaren moest je nuchter ter communie......wat zijn de tijden veranderd.
Toen zat de kerk vol en nu wordt er over gedacht om de kerken van de gehele kanaalstreek onder te brengen in één parochie.
Opa ligt rustig op het kerkhof achter de RK-Kerk te Stadskanaal naast zijn vrouw ....mijn oma die ik nooit gekend heb. Gebina Vos waarmee hij getrouwd is op 4 januari 1908.
Wat gaat die tijd snel. Nu liggen mijn ouders er ook al weer.....wie weet wanneer wie volgt.
Rouwen is
loslaten wat was
accepteren wat is
en vertrouwen op wat komt.
Rouwen is buiten, weer opstaan
en zoeken naar kracht
om door te gaan.
Rouwen is
gemis, pijn, en verdriet
delen en helen
duister transformeren in licht
Rouwen is hard werken
om te kunnen verwerken
en innerlijk groeien
Rouwen is
vertrouwen en overgave
in de zoektocht
naar aanvaarding.
Ik durf te zeggen dat ik het allemaal heb meegemaakt en ook snap wat bedoeld wordt met aanvaarding.
Ik noem het altijd een plekje geven.
Ik leg een digitaal bloemetje neer voor opa en alle anderen.
Groetjes tot morgen.
16 november was de verjaardag van opa Twickler.
Albertus, Martinus, Gerhardus. Geboren in 1886 en overleden in 1973 op 86 jarige leeftijd.
Ik zie opa nog altijd aan komen rijden op zijn solex en het eerste wat hij deed was een pepermunt geven aan mij en mijn broer.
Het was traditie om iedere zondagochtend na de kerkdienst naar opa te gaan om daar een broodje te eten.
In de vroegere jaren moest je nuchter ter communie......wat zijn de tijden veranderd.
Toen zat de kerk vol en nu wordt er over gedacht om de kerken van de gehele kanaalstreek onder te brengen in één parochie.
Opa ligt rustig op het kerkhof achter de RK-Kerk te Stadskanaal naast zijn vrouw ....mijn oma die ik nooit gekend heb. Gebina Vos waarmee hij getrouwd is op 4 januari 1908.
Wat gaat die tijd snel. Nu liggen mijn ouders er ook al weer.....wie weet wanneer wie volgt.
Rouwen is
loslaten wat was
accepteren wat is
en vertrouwen op wat komt.
Rouwen is buiten, weer opstaan
en zoeken naar kracht
om door te gaan.
Rouwen is
gemis, pijn, en verdriet
delen en helen
duister transformeren in licht
Rouwen is hard werken
om te kunnen verwerken
en innerlijk groeien
Rouwen is
vertrouwen en overgave
in de zoektocht
naar aanvaarding.
Ik durf te zeggen dat ik het allemaal heb meegemaakt en ook snap wat bedoeld wordt met aanvaarding.
Ik noem het altijd een plekje geven.
Ik leg een digitaal bloemetje neer voor opa en alle anderen.
Groetjes tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten