dit was leuk

Dinsdag op bezoek bij mijn "zus". Jantje is een vrouw die dicht bij mijn ouderlijk huis woont. Zij kwam veel bij mijn ouders en heeft mijn moeder tot het laatst bezocht. Ze was vorige week jarig en toen ik haar telefonisch feliciteerde hebben we een afspraak gemaakt dat ik op bezoek zou komen. Dinsdagmiddag was het zover.
Voor die tijd ben ik over Alteveer gereden en heb alle oude herinneringen de revue laten passeren.
Waar ik mijn eerste rijles heb gekregen. Waar ik met mijn vader kwam bij de melkboeren en waar mijn ouders hun 25 jarig huwelijksfeest hebben gevierd.
Vervolgens naar Onstwedde gereden, waar we vroeger de huisarts hadden wonen en onze boodschappen deden. Onstwedde met de toren 1 van de 2 juffertorens die Groningen rijk is.
Dit is hem.
Vanuit de achtertuin bij ons huis konden we hem vroeger zien staan. Een baken.
Het is weer bijna oud en nieuw, dus wie kent ze niet de spekken-dikken
De onstweddergaarvn demonstreren het op oude markten hoe ze gebakken moeten worden. Ik heb daar ook ooit les gehad in het stoelenmatten. Thuis bakten we ook wel spekken-dikken, mijn vader was er gek op.
En dan naar Veenhuizen de plaats waar ik ruim 25 jaar gewoond heb. Hier liggen heel wat herinneringen en die heb ik heerlijk op kunnen halen met Jantje.
Het was heel gezellig en we hebben elkaar beloofd dit snel nog een keer te doen.
Als je dan eens even gaat zoeken op google kom je zo waar Veenhuizen tegen en een stukje geschiedenis. We hebben vaak gespeeld in dat natuurgebied en wisten ook wel dat daar vroeger iets gebakken was, maar dit was voor mij toch wel heel bijzonder om te lezen. Heb het maar eens even gekopieerd en hieronder afgedrukt.

De Tichelberg

Het in Veenhuizen teruggevonden doopvont

Bij Veenhuizen ligt een klein natuurgebied, De Tichelberg. Deze verhoging in het land bestond deels uit keileem, waarvan in de middeleeuwenstenen werden gebakken. Dekloostermoppen waarmee de kerk van Onstwedde is gebouwd komen hier vandaan. In het gebied zijn de restanten van een middeleeuwse veldoventeruggevonden.

[bewerken]Doopvont

Veenhuizen is ook nog op een andere manier verbonden met de kerk van Onstwedde. Na de reformatie moest ook in deze kerk alles worden verwijderd dat herinnerde aan het katholicisme. Een van de schatten van de kerk was een natuurstenen doopvont vermoedelijk uit 1524. De datering is omstreden; in de plaatselijke geschiedschrijving worden de jaartallen 1124 en 1324 genoemd.^[1] De gotische stijl en het gebruik van de volkstaal zijn daarmee echter in tegenspraak. Een kerkganger uit Veenhuizen vond het zonde om het vont te slopen en nam het daarom mee naar zijn boerderij. Daar heeft het eeuwenlang dienst gedaan als drinkbak voor het vee. In 1990 is de doopvont teruggekeerd naar de kerk.