zondag 16 februari
Mijn 1001e blog. Zoals ik me had voorgenomen komt hier dan mijn wekelijkse blog.
Maar ben je nog niet gestopt met het schrijven van mijn dagelijkse blog of je krijgt de schrik van je leven. Wat gebeurt er?
Afgelopen vrijdag stond ik op en was ik volledig de weg kwijt. Ik wist niet meer wat ik gedaan had en ook niet meer wat ik zou gaan doen. Max maakte zich ongerust en stelde me wat vragen en ik kon er niet meer op komen. Op de automatische piloot heb ik dingen gedaan en toen er later naar gevraagd werd wist ik mijn niets meer te herinneren. Eigenlijk was ik van 7 tot 9 helemaal psychisch van de wereld.
Max heeft een afspraak gemaakt bij de huisarts en toen ik daar aankwam was de conclusie, naar het ziekenhuis met een ambulance.
Daar lig je dan.......na te denken hoe alles zal gaan en hoe alles moet.
Dacht zelf eerst aan een hersenbloeding, maar ik had geen pijn in mijn hoofd.
In het ziekenhuis aangekomen allerlei onderzoeken en gesprekken. De cardioloog, de neuroloog alles kwam langs. Mijn hartslag gemeten en voortdurend een hartfilm. Want dat heeft de huisarts ook nog gezegd, ik had last van hartritme stoornissen.
Rond de klok van 13 uur werd ik weer vrijgegeven. Alle onderzoeken waren goed en ik zou er weer tegen kunnen. Wij naar huis en daar maar eens even uitrusten en bijkomen van de schrik.
Ik hoop niet dat dit nog eens voor komt. Maar ja je wordt ouder en de gebreken komen met het komen de jaren zegt men. Dus we wachten maar af. Eerst maandag of dinsdag maar eens langs de huisarts om even te evalueren.....wat dit nu geweest is.
Verder hebben we het heel rustig aangedaan de afgelopen week. De komende week zal het druk worden we hebben diverse afspraken staan en allerlei activiteiten op ons programma.
Tussen door even genieten van de olympische spelen waar onze sporters het toch maar even heel goed doen.
De Groninger gedichten.
Dij noar zee gaait, mout nait baang veur waggels wezen.
Rie nait haarder as dien beschaarmengel vlaigen kin
Hou mooier krougholderske, hou duurder wien
Wotter het gain baalken
Dit waren ze weer.
Achter op een van de kalenderbladen stond nog een mooi gedicht:
feberwoariemoand
Oavendlucht trekt n rode droad
deur nevel en nacht
As n toezeboudel
spouken gedachten deur kop
de mörn wordt wakker.
Ik vond hem leuk en toepasselijk. Bij mij ging de afgelopen week ook de boudel in toeze.
Maar gelukkig het is weer goed.
We maken er weer een leuke week van.
Ter afsluiting een stukje kerkmuziek.
De Royal chappel of Spain brengt Sacred Baroque.
Als je wil en je vindt het leuk kun je er ruim een uur naar luisteren.
Het brengt mij weer in Spaanse sferen.
Een fijne zondag en een goede komende week wens ik jullie allemaal toe.
Mijn 1001e blog. Zoals ik me had voorgenomen komt hier dan mijn wekelijkse blog.
Maar ben je nog niet gestopt met het schrijven van mijn dagelijkse blog of je krijgt de schrik van je leven. Wat gebeurt er?
Afgelopen vrijdag stond ik op en was ik volledig de weg kwijt. Ik wist niet meer wat ik gedaan had en ook niet meer wat ik zou gaan doen. Max maakte zich ongerust en stelde me wat vragen en ik kon er niet meer op komen. Op de automatische piloot heb ik dingen gedaan en toen er later naar gevraagd werd wist ik mijn niets meer te herinneren. Eigenlijk was ik van 7 tot 9 helemaal psychisch van de wereld.
Max heeft een afspraak gemaakt bij de huisarts en toen ik daar aankwam was de conclusie, naar het ziekenhuis met een ambulance.
Daar lig je dan.......na te denken hoe alles zal gaan en hoe alles moet.
Dacht zelf eerst aan een hersenbloeding, maar ik had geen pijn in mijn hoofd.
In het ziekenhuis aangekomen allerlei onderzoeken en gesprekken. De cardioloog, de neuroloog alles kwam langs. Mijn hartslag gemeten en voortdurend een hartfilm. Want dat heeft de huisarts ook nog gezegd, ik had last van hartritme stoornissen.
Rond de klok van 13 uur werd ik weer vrijgegeven. Alle onderzoeken waren goed en ik zou er weer tegen kunnen. Wij naar huis en daar maar eens even uitrusten en bijkomen van de schrik.
Ik hoop niet dat dit nog eens voor komt. Maar ja je wordt ouder en de gebreken komen met het komen de jaren zegt men. Dus we wachten maar af. Eerst maandag of dinsdag maar eens langs de huisarts om even te evalueren.....wat dit nu geweest is.
Verder hebben we het heel rustig aangedaan de afgelopen week. De komende week zal het druk worden we hebben diverse afspraken staan en allerlei activiteiten op ons programma.
Tussen door even genieten van de olympische spelen waar onze sporters het toch maar even heel goed doen.
De Groninger gedichten.
Dij noar zee gaait, mout nait baang veur waggels wezen.
Rie nait haarder as dien beschaarmengel vlaigen kin
Hou mooier krougholderske, hou duurder wien
Wotter het gain baalken
Dit waren ze weer.
Achter op een van de kalenderbladen stond nog een mooi gedicht:
feberwoariemoand
Oavendlucht trekt n rode droad
deur nevel en nacht
As n toezeboudel
spouken gedachten deur kop
de mörn wordt wakker.
Ik vond hem leuk en toepasselijk. Bij mij ging de afgelopen week ook de boudel in toeze.
Maar gelukkig het is weer goed.
We maken er weer een leuke week van.
Ter afsluiting een stukje kerkmuziek.
De Royal chappel of Spain brengt Sacred Baroque.
Als je wil en je vindt het leuk kun je er ruim een uur naar luisteren.
Het brengt mij weer in Spaanse sferen.
Een fijne zondag en een goede komende week wens ik jullie allemaal toe.
3 opmerkingen:
Dat is schrikken geweest. Ik hoop dat je positieve berichten krijgt van de huisarts. Groetjes Phil
Hoi Phil, Ben voortdurend in onderzoek en de uitslagen worden gebundeld en zullen begin maart worden doorgenomen. Voel me verder weer goed en hoop dat het eenmalig is geweest. Bedankt voor je bericht en de groetjes
jeetje Bert, nu geen gekke dingen gaan doen.... sterkte hoor
Een reactie posten