vrijdag
De verjaardag van de moeder van Max.
In dierbare herinnering hierbij een kaarsje aangestoken.
Vanmiddag gaan we naar haar graf en nemen vervolgens een kopje koffie met een gebakje.
Dit alles als herinnering aan haar.
De verjaardag van de moeder van Max.
In dierbare herinnering hierbij een kaarsje aangestoken.
Vanmiddag gaan we naar haar graf en nemen vervolgens een kopje koffie met een gebakje.
Dit alles als herinnering aan haar.
Moederliefde
Het geheugen werkt vaak fotografisch
Een beeld van vroeger is er plots weer.
Niets beweegt erin, alsof de tijd besliste
om even een korte rustpauze te houden.
De moeder zit nog steeds op dezelfde stoel.
Een beeld van vroeger is er plots weer.
Niets beweegt erin, alsof de tijd besliste
om even een korte rustpauze te houden.
De moeder zit nog steeds op dezelfde stoel.
Haar gezicht kun je dichterbij halen.
Dan zie je hoe over haar ogen
een dun laagje vocht ligt en trilt,
nog geen echte tranen, maar toch,
iets als een pril begin van verdriet.
Dan zie je hoe over haar ogen
een dun laagje vocht ligt en trilt,
nog geen echte tranen, maar toch,
iets als een pril begin van verdriet.
Haar handen liggen in haar schoot,
lichtbruin, als gevallen bladeren,
wegzakkend in een wolk van weemoed.
En ik, nog een kind, leg het hoofd
met de rode schram over de wang
op de harde rondingen van haar knieën.
Jaren later laat zij mij los en leer ik
de eenzaamheid van de volwassenen.
lichtbruin, als gevallen bladeren,
wegzakkend in een wolk van weemoed.
En ik, nog een kind, leg het hoofd
met de rode schram over de wang
op de harde rondingen van haar knieën.
Jaren later laat zij mij los en leer ik
de eenzaamheid van de volwassenen.
Uit: Het nut van de poëzie, 2003
Willem Roggeman
En dan een indrukwekkende dag gisteren. Het afscheid van Max zijn werk.
Geweldig wat een goed georganiseerde receptie en wat een belangstelling.
We maken een inschatting maar we denken dat er toch rond de 150 mensen geweest zijn.
Vanochtend nog niet eens tijd gehad voor het maken van het blog. Eerst alles maar eens uitgepakt en bekeken. Wat een geweldige mensen en aardige bijzondere woorden.
Heb gelijk maar wat foto's gemaakt van de bloemen en alle andere zaken.
Max kan lezen, eten, zijn wandelschoenen kopen en een wijntje drinken.
Het is werkelijk onvoorstelbaar wat hij niet allemaal heeft gekregen.
Max kan nog weken vooruit met alles te bekijken en ook vooral mensen te bedanken en nog jaren teren op deze mooie herinneringen.
Kunstwerken zaten er bij. Hoe kunnen mensen zo creatief zijn met een biljet van 20 euro in een enveloppe.
Geweldig.
Helemaal onderste boven van al die mooie gaven en prachtige woorden.
De laatste is een bustocht met Arriva. Max kan zijn hart ophalen met dit kado.
Hij mag graag met de bus rijden en geniet hier vast van.
Verder ruikt het heerlijk in de kamer naar al die mooie bloemen en zijn ze op deze manier ook mooi vast gelegd voor de toekomst.
Laat morgen nog wel even weer wat zien. Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten