emotie

 zondag 22 januari 2023 

Emotie dat brengt soms iets te weeg. Zo nam ik j.l. maandag in een vergadering van het bloementeam afscheid van het team en haar deelnemers. Werd bedankt voor mijn bijdrage en kreeg een mooi bos bloemen. 

Zo ging ik woensdagmiddag naar de borg om voor de laatste keer te schikken met Nanni hebben we samen de klus geklaard. 

Maar tussendoor kreeg ik een brief van de commissie schade afhandeling mijnbouw. 

Hier heb ik me zo boos over gemaakt dat de emoties hoog opliepen. Direct heb ik een bezwaarschrift ingediend. Wat wil het geval je krijgt een afwijzing en wordt geacht binnen 6 weken een bezwaar in te dienen. De commissie zelf stuurt een brief en beroept zich op de algemeen bestuur artikel 7-10 derde lid. 

Daarmee kunnen ze de termijn verlengen tot eind februari. Nou het zal denk ik dan. Nu krijg ik een brief dat ze het niet voor elkaar krijgen en meer tijd nodig zijn. Het kan wel 14 augustus worden. Zonder zich te beroepen op welk artikel ook. Hier kan ik dus zo boos over worden dat ik gelijk een mail heb gestuurd. Welk recht zij zich toe eigenen en wat wij voor recht hebben. Nadat ik wat tot mezelf ben gekomen kreeg ik verschrikkelijke hartkloppingen daar heb ik de laatste weken wel meer last van en dan krijg ik erge duizelingen. Maar goed zal de ouderdom wel zijn denk ik dan. De emoties begonnen weer toen ik belde met de afdeling mijnbouwschade met de vraag waar de ontvangstbevestiging bleef. Nou dat zouden ze uitzoeken. Want ik denk dan, straks hebben ze niets ontvangen en ik geen bewijs dat ik het heb ingezonden. Tijdens het telefoongesprek kreeg ik te horen dat ze onvoldoende juristen kunnen vinden die deze bezwaren willen en kunnen afhandelen. Het was overweldigend zoveel bezwaren ze krijgen. Ik denk dan ja jullie denken wederom dat het klootjesvolk het er wel bij laat zitten. Zie het voorbeeld van de 10.000 euro.  Nou gelukkig niet.  Ik vraag me af hoezo juristen. Het gaat over emotionele schade. Vervolgens kreeg ik een brief waarin stond dat ik mijn bezwaar toe kon lichten in een commissie als ik daar behoeft aan had. Dat had ik al aangegeven in mijn bezwaarschrift dat ik dat wel wilde. Dus dat heb ik nogmaals bevestigd. Maar dat moeten zij maar bepalen of ik niet duidelijk genoeg geweest ben. Ik wacht af maar moet bijna kotsten van deze regeling. Heb dus ook gelijk een mail gestuurd naar die Vijlbrief en jaar de 2e kamer. Schandalig zoals ze ons weer proberen af te schepen. Het lijkt wel een willekeur zoals ik om me heen hoor. En veel mensen die een afwijzing krijgen laten het dan maar rusten. Nou ik niet. Ik ga door tot het gaatje en dat wordt hopelijk niet de ingang van de oven bij het crematorium. Zoals de bedoeling is over een poos, maar nu nog niet.  

En mijn hartkloppingen bleven maar aanhouden. Dus de huisarts gebeld en daar kon ik gelijk terecht. De huisarts heeft  een  ECG gemaakt en overleg gehad met de cardioloog. Voor volgende week een bloedonderzoek en een holter 

Hier mee lopen tot volgende week donderdag. 

Heb het al eens eerder gehad dus ik weet wat het is. 

Maar dit gevoel wat ik de laatste weken heb is me nog nooit overkomen. 

De vraag is nu komt dit door de emoties of is er een andere oorzaak. 

Zal me maar rustig houden de komende dagen. 

De huisarts zei wel, u moet niet alles onder ouderdom schuiven, er is nog veel te doen met medicatie en dergelijke. Vond ik wel een opsteker. 

Nou dit waren de belevenissen van mijn emotionele week. 

Hopelijk gaat het beter de volgende week. 

Ik sluit af met een mooie lied in een nog mooiere omgeving. 

René Schuurmans met Laat de zon in je hart

Een fijne week allemaal.