indrukwekkend

zondag 5 februari 2017 
Het was indrukwekkend wat we gedaan hebben de afgelopen week.
We zouden naar Amsterdam en daar zou ik over verhalen.
Maar we hebben eerst de verjaardag van Max zijn moeder gevierd met een bezoek aan het graf en dan ergens zitten om gezellig iets te nuttigen. En dat hebben we zo gedaan en zullen we hopelijk nog jaren doen. De verjaardag van je ouders vergeet je niet en op deze manier blijft het altijd even weer ophalen van herinneringen.
Dinsdag zijn we naar het Groninger museum geweest daar is momenteel een tentoonstelling over de kunstwerken van RODIN. Geweldig wat een indrukwekkende tentoonstelling en zo mooi opgezet. Was ook veel belangstelling.

Veel gelezen over hoe hij tot zijn werken kwam en hoe hij zijn modellen koos. Het was volgens mij een eigenzinnig man en dat kun je ook aan zijn werken zien.
de Poort van de Hel.
Daar werd veel uitgelicht en toegelicht.
Geweldig zoals ze ook een afbeelding hadden geplaatst op een muur. Het leek net echt.
Op donderdag zijn we dan een dagje naar Amsterdam geweest. Vorige week was de herdenking van Auschwitz op tv vanuit het Wertheim Park daar wilden we een kijkje nemen. Het is voor ons een andere kant van Amsterdam en het was goed te lopen. Heel indrukwekkend, alleen konden we het monument niet goed bekijken want die lag helemaal vol met kransen en bloemen nog van zondag.
Het spiegelmonument is wel mooi weergegeven wat er is gebeurt in die afschuwelijke tijd.

Zo hebben wij het niet gezien, maar ja daar helpt Google wel mee.
Vervolgens zijn we naar het Nationaal Holocaust museum gegaan aan de Plantage Middenlaan.
Die is pas opgericht en men wil er in drie jaar tijd een museum van maken die naam heeft.
Volgens mij gaat hun dat wel lukken. Alleen is het verschrikkelijk dat je er niet zo maar in kan.
Je moet door poortjes en je wordt in een sluit eerst bekeken door een politieagent of het wel kan.
Eenmaal binnen is alles de vriendelijkheid zelf. Je zit hier ook in het midden van de vroegere joodse wijk. Het Joods Cultureel kwartier wordt het nu genoemd. We hebben een kaart gekocht (museumjaarkaart gebruikt) en dat was dan voor vier locaties. Op straat staan diverse mobiele politie uitkijkposten. Je krijgt hier meteen weer door hoe de wereld momenteel in elkaar steekt.
De Hollandsche schouwburg was ook de moeite waard om te bekijken. Hier heb ik geluisterd naar een verhaal van een man die vertelde dat hij als kind met zijn vader door deze wijk reed op de fiets en dat er allemaal huizen stonden die geen kozijnen meer hadden, Al het hout was er uit gesloopt.
Op de vraag van hem wat hier toch aan de hand was, was het antwoord we hebben geen brandhout en we moeten ons toch warmen. Alles was leeg zei hij en er was vrijwel geen verkeer. Alle joden waren weg en er was dus een lege wijk ontstaan. Verschrikkelijk als je dat dan hoort en weer in beelden ziet.
Maar wel goed dat er dergelijke musea zijn om het steeds weer onder de aandacht te brengen.
Er waren ook veel bezoekers van allerlei nationaliteiten.

Hierna zijn we naar de Portugese Synagoge gegaan en daar heb ik werkelijk mijn ogen uitgekeken.
Een geweldig ontvangst, we kregen een keppeltje met het verzoek deze te dragen en een audio die ons door het complex loodste en wat voor een complex. Geweldig en het is tijdens de oorlog ongemoeid gelaten. Er is wel het een en ander gestolen door de Duitsers maar verder is het nog geheel in takt. Er is geen elektrisch en verwarming en dat was te merken ook. Maar door alles wat er te zien was en een warme jas was dit geen probleem.


Het moet geweldig zijn als dit bij avond in kaarslicht is. De man die dit regelt is er 2,5 uur mee bezig. Bij hoog bezoek gebeurt dit en bij bijzondere gelegenheden.
Hier is Google ook weer geweldig bij.

De schatkamers heb ik niet helemaal meer goed kunnen bekijken want daar was de tijd te kort voor.

Hier toch een blik naar binnen. Hier ga ik vast nog een keer naar toe. Waar we ook niet meer aan toe gekomen zijn is Het Joods Historisch Museum en daar gaan we ook nog een keer naar toe.
Na deze indrukken hebben we elkaar beloofd dat we naar Auschwitz gaan , wanneer is nog niet bekend. Maar we wachten hier vast niet te lang meer mee. En zo kwam er aan ons bezoek aan Amsterdam weer een einde en zijn we weer op huis aan gegaan. De rest van de week allerlei klusjes gedaan en nagedacht en gepraat over de indrukken die we hebben opgedaan.
En zo staat er een nieuwe week voor de deur met een protest actie op 7 februari waar we naar toegaan. Op de Vismarkt verzamelen we ons en gaan vol gas naar de grote markt met fakkels en dat alles tegen de gaswinning en de schade die hierdoor ontstaat. Hier in het dorp is vrijdag een boerderij helemaal ingezakt bij stil weer. De bodem is flink in beweging. Maar helaas de NAM zegt van niet.
Wij willen onze stem ook laten horen. De vlag gaat mee........

Die gaat om en we moeten ons veel meer laten horen en zien. Annemarie doet hierin zeer goed werk.
De film die van haar en haar gezin is gemaakt komt binnenkort op TV-Noord en op NPO2.
Het zal wel weer worden afgedaan als een stelletje oproerkraaiers en onruststokers. Maar ze kunnen me wat. Ik trek ten strijde.
Daarom sluit ik nu af met een album met strijdliederen. Vroeger werd er ten strijde getrokken onder het zingen van allerlei liederen.
Ik wens jullie allemaal een fijne week toe en als je zin hebt trek ten strijde.
Tot volgende week.