Zondag 15 mei 2016
Facebook is de titel van dit blog....waarom? Omdat ik het zo fijn vindt om Facebook te hebben.
Voor mij heeft het twee punten die het voor mij mooi maken.
1. Omdat ik er veel vrienden en vriendinnen door heb die ik anders uit het oog was verloren.
Oud collegae, familieleden, en bekenden van een bepaalde gebeurtenis.
2. Omdat er steeds herinneringen in beeld verschijnen die je in loop der tijd hebt meegemaakt zolang ik Facebook gebruik.
Af en toe wordt ik 's morgens geconfronteerd met mooie foto's en onderschriften van mijn
pelgrimstocht en beginnen herinneringen weer naar boven te komen.
Er zitten ook wel minder mooie dingen aan maar die wegen niet op tegen de positieve.
Ik vind ze af en toe wel erg dwingend, maar ik kan steeds weerstand bieden en dus gaat het goed.
Maar de reacties die ik mag ontvangen op foto's die ik plaats of reacties die ik geef vind ik super.
Ik geniet iedere dag van berichten op Facebook en zal het hopelijk nog lang gebruiken.
Max en ik zijn kapot, we hebben ons een beetje verkeken op het vele werk wat het is om het terras voor te bereiden op de straatmakers die dinsdag a.s. komen om het terras er in te leggen.
De afspraak was dat wij de stenen en de graszoden zouden verwijderen.
Het is gelukt maar we kunnen haast niet meer uit de stoel van de spierpijn en alles doet zeer.
Maar we zullen maar denken het knapt wel weer op door rustig aan te doen.
Die stenen wegen 5 kilogram per stuk en ze moesten uit de grond op een kruiwagen van de kruiwagen op een aanhangwagen. Want het geluk kwam ons tegemoet toen iemand vroeg of de stenen nog af te halen waren. Had ze op marktplaats gezet en kreeg maar geen reactie. Tot woensdagavond, we hadden al bags gehaald en daar zouden we ze in doen opdat ze vrijdag dan door de straatmaker weg gehaald zouden worden. Deze man wilde ze donderdag wel halen en kwam dan ook rond 16 uur en om 20 uur hadden we alle stenen verstouwd........maar als je dat werk niet gewend bent is het wel een aanslag op je lichaam. Maar goed het is gelukt en dinsdag kunnen we toekijken hoe de straatmakers de tegels leggen.
Op dit moment ziet het er zo uit.
Facebook is de titel van dit blog....waarom? Omdat ik het zo fijn vindt om Facebook te hebben.
Voor mij heeft het twee punten die het voor mij mooi maken.
1. Omdat ik er veel vrienden en vriendinnen door heb die ik anders uit het oog was verloren.
Oud collegae, familieleden, en bekenden van een bepaalde gebeurtenis.
2. Omdat er steeds herinneringen in beeld verschijnen die je in loop der tijd hebt meegemaakt zolang ik Facebook gebruik.
Af en toe wordt ik 's morgens geconfronteerd met mooie foto's en onderschriften van mijn
pelgrimstocht en beginnen herinneringen weer naar boven te komen.
Er zitten ook wel minder mooie dingen aan maar die wegen niet op tegen de positieve.
Ik vind ze af en toe wel erg dwingend, maar ik kan steeds weerstand bieden en dus gaat het goed.
Maar de reacties die ik mag ontvangen op foto's die ik plaats of reacties die ik geef vind ik super.
Ik geniet iedere dag van berichten op Facebook en zal het hopelijk nog lang gebruiken.
Max en ik zijn kapot, we hebben ons een beetje verkeken op het vele werk wat het is om het terras voor te bereiden op de straatmakers die dinsdag a.s. komen om het terras er in te leggen.
De afspraak was dat wij de stenen en de graszoden zouden verwijderen.
Het is gelukt maar we kunnen haast niet meer uit de stoel van de spierpijn en alles doet zeer.
Maar we zullen maar denken het knapt wel weer op door rustig aan te doen.
Die stenen wegen 5 kilogram per stuk en ze moesten uit de grond op een kruiwagen van de kruiwagen op een aanhangwagen. Want het geluk kwam ons tegemoet toen iemand vroeg of de stenen nog af te halen waren. Had ze op marktplaats gezet en kreeg maar geen reactie. Tot woensdagavond, we hadden al bags gehaald en daar zouden we ze in doen opdat ze vrijdag dan door de straatmaker weg gehaald zouden worden. Deze man wilde ze donderdag wel halen en kwam dan ook rond 16 uur en om 20 uur hadden we alle stenen verstouwd........maar als je dat werk niet gewend bent is het wel een aanslag op je lichaam. Maar goed het is gelukt en dinsdag kunnen we toekijken hoe de straatmakers de tegels leggen.
Op dit moment ziet het er zo uit.
We kunnen nu nog een zandkasteel bouwen, maar daar ontbreekt ons de moed voor.
Dus gaan we maar even rusten en nadenken hoe we de boel straks gaan inrichten.
Ben begonnen over Facebook, maar wat kun je een computer toch missen. Max en ik zitten gemiddeld toch wel elke dag een half uur tot soms wel 2 uur achter de computer en wat gebeurt er vrijdag? Ja hij deed het niet.....de muis werd niet herkend en ja dan kun je niets beginnen.
Blijkt dat Windows 10 af en toe kuren heeft. Maar goed de computerwinkel heeft het snel opgelost en we kunnen weer gebruik maken van de computer.
Wat we met de Pinksteren gaan doen is nog niet bekend, Wellicht even naar het Groninger museum daar hebben we een paar kaarten voor. Tweede Pinksterdag wellicht even naar Delfzijl daar zijn de Pinksterfeesten en dat heb ik nog nooit meegemaakt. Maar als ons lichaam nog te moe is dan gaan we wellicht ook wel niets doen en rusten uit van alle vermoeienissen.
De Camino...........4 jaar geleden was dit de plek waar Marleen me vertelde dat ze niet verder kon en na een diner 's avonds hebben we na twee en een halve week afscheid van elkaar moeten nemen.
De volgende dag Marleen naar de bus gebracht en zelf even een pas op de plaats gemaakt.
Jammer maar fijn om op die twee en een halve week terug te kijken.
Op dit moment heb ik in het Dagblad van het Noorden de verslagen gelezen van een aantal mensen die de tocht op dit moment maken. Ze lopen de laatste 200 kilometer en zijn al in Santiago.
Op de TV komen ook weer een aantal reportages en die ga ik zeker zien.
Het is en blijft een belevenis die je nooit meer vergeet.
Ik wens jullie allemaal weer een fijne week toe en maak er wat van.
Het is mei....Maria maand
Dus sluit ik af met een Gregoriaans lied.....Salve Regina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten