zondag 25 februari 2018
Soms wordt een mens met de neus op de feiten bedrukt. Dan voel je dat je ouder wordt. Veel familie en kennissen worden met de dood geconfronteerd en daardoor jij ook. Veel mensen vallen weg en dan woon je een begrafenis of crematie bij, Ook dan vraag ik me altijd af. Wil ik als ik dood ga dit zo of wil ik het anders. Dan denk je dat wil ik en schrijf ik dat op, Maar gelukkig duurt het nog even en de tijd tikt door en de wereld veranderd. Dus stel je de wensen ook weer bij en wacht je weer af.
Denk nu niet als lezer is het al zover met Bert want zoals het er nu voorstaat denk ik dat het nog wel even duurt. Gelukkig staan Max en ik er heel realistisch in en willen we ook op de hoogte blijven van ontwikkelingen. Dus als er iets te bezichtigen is dan maken we daar gebruik van. In de stad Groningen is een rare ontwikkeling gaande vind ik. In een stad van die omvang twee en binnenkort zelfs drie crematoria, ik vraag me af of dit niet wat al te veel is. Het oude crematorium was te weinig want daar was het vaak een komen en gaan. Maar nu met een tweede en straks met een derde wordt de spoeling volgens mij dun. Een feit is dat ik gecremeerd wil worden als het zover is en dat idee is al ontstaan bij de begrafenis van mijn opa. Tot op de dag van vandaag is dat idee gebleven en wordt eigenlijk alleen maar versterkt. Dit door alle crematies en begrafenissen die ik heb meegemaakt. Een ander punt is dat het onderhoud van een graf ook het nodige vergt en omdat ik verder geen nabestaanden heb die dat zouden doen is het beter om dan ook maar niets achter te laten.
A.s. dinsdag is de verjaardag van mijn vader, hij overleed in het zwarte woud "zuid Duitsland" en zijn wens was gelukkig bekend, hij wilde begraven worden en dat is ook gebeurt. Als hij nog geleefd had zou hij 90 jaar geworden zijn en nu gaan we even naar het graf en steken daar een kaarsje op.
Dat is alles wat we kunnen doen en ik sta er meestal maar even, een blik om te kijken of alles er nog netjes bijlicht en verder het kaarsje aan en weer weg. Als dat graf er niet zou zijn kan ik dat kaarsje ook thuis aan steken en ook daar even stil staan bij hem, zijn verjaardag en alle herinneringen even de revue laten passeren. Dus weer een reden er bij om me te laten cremeren. Altijd had ik de wens dat dit moet gebeuren in Appingedam, omdat ik dat een prachtig crematorium vind. Maar nu zijn we naar een open dag geweest in Groningen en begin ik te twijfelen. Zoals ik al eerder aangaf hoop en denk ik dat het nog lang duurt en dat is ook nodig omdat de omgeving nog niet klaar is. De aanplant moet groeien en alles moet er beter aangekleed uitzien. Maar het gebouw is prachtig en voorzien van de modernste snufjes.
Dit mooie uitzicht gun ik een ieder die op mijn crematie komt. Maar het moet nog een beetje meer vol groeien.
De toekomst zal het leren, hier niet zo ver vandaan wordt nog een crematorium gebouwd en die gaat van het gas af en is volledig elektrisch als die klaar is gaan we die ook bekijken en wie weer wordt het die, maar dat zal de tijd leren. Zo nu genoeg over cremeren. Ben de afgelopen week wat grieperig geweest daardoor heb ik mijn bloemschikavond moeten opgeven, maar mijn clubgenoten hebben met dik verwend met een mooi bloemstuk. Verder ben ik met mijn oud collegae op bezoek geweest in Baflo en zijn we door Jantje en haar man flink in de watten gelegd en van allerlei lekkere dingen voorzien. We zijn bijna 's avonds weer rollend naar huis gegaan.
Zaterdagmiddag hebben we de verjaardag van mijn nicht Merel gevierd want die is eigenlijk vandaag jarig maar die is bang om 30 te worden. Ik zal haar vandaag even plagen, en denk zelf wees blij dat je het gehaald hebt. Vanmiddag ga ik werken in en om de borg en dan staat er een nieuwe week voor de deur met als hoogtepunt koffie drinken bij de oud buurvrouw van Max. Daarmee komt Max voor het eerst sinds lange tijd bij zijn oude woonhuis. en zo hobbelen wij wel de week weer door.
Dinsdag vieren we dus ook de verjaardag van mijn vader.
En dan vrijdag voor de VVE aan de slag om te bekijken naar een bouwkundig probleem en hoe we die het beste kunnen oplossen.
Zo zie je maar er is altijd wel werk aan de winkel.
Ik wens jullie allemaal een fijne week toe en als je vakantie hebt geniet er van.
Groetjes.
Mieke Telkamp voer ik maar even op naar aanleiding van al het voorgaande.
Soms wordt een mens met de neus op de feiten bedrukt. Dan voel je dat je ouder wordt. Veel familie en kennissen worden met de dood geconfronteerd en daardoor jij ook. Veel mensen vallen weg en dan woon je een begrafenis of crematie bij, Ook dan vraag ik me altijd af. Wil ik als ik dood ga dit zo of wil ik het anders. Dan denk je dat wil ik en schrijf ik dat op, Maar gelukkig duurt het nog even en de tijd tikt door en de wereld veranderd. Dus stel je de wensen ook weer bij en wacht je weer af.
Denk nu niet als lezer is het al zover met Bert want zoals het er nu voorstaat denk ik dat het nog wel even duurt. Gelukkig staan Max en ik er heel realistisch in en willen we ook op de hoogte blijven van ontwikkelingen. Dus als er iets te bezichtigen is dan maken we daar gebruik van. In de stad Groningen is een rare ontwikkeling gaande vind ik. In een stad van die omvang twee en binnenkort zelfs drie crematoria, ik vraag me af of dit niet wat al te veel is. Het oude crematorium was te weinig want daar was het vaak een komen en gaan. Maar nu met een tweede en straks met een derde wordt de spoeling volgens mij dun. Een feit is dat ik gecremeerd wil worden als het zover is en dat idee is al ontstaan bij de begrafenis van mijn opa. Tot op de dag van vandaag is dat idee gebleven en wordt eigenlijk alleen maar versterkt. Dit door alle crematies en begrafenissen die ik heb meegemaakt. Een ander punt is dat het onderhoud van een graf ook het nodige vergt en omdat ik verder geen nabestaanden heb die dat zouden doen is het beter om dan ook maar niets achter te laten.
A.s. dinsdag is de verjaardag van mijn vader, hij overleed in het zwarte woud "zuid Duitsland" en zijn wens was gelukkig bekend, hij wilde begraven worden en dat is ook gebeurt. Als hij nog geleefd had zou hij 90 jaar geworden zijn en nu gaan we even naar het graf en steken daar een kaarsje op.
Dat is alles wat we kunnen doen en ik sta er meestal maar even, een blik om te kijken of alles er nog netjes bijlicht en verder het kaarsje aan en weer weg. Als dat graf er niet zou zijn kan ik dat kaarsje ook thuis aan steken en ook daar even stil staan bij hem, zijn verjaardag en alle herinneringen even de revue laten passeren. Dus weer een reden er bij om me te laten cremeren. Altijd had ik de wens dat dit moet gebeuren in Appingedam, omdat ik dat een prachtig crematorium vind. Maar nu zijn we naar een open dag geweest in Groningen en begin ik te twijfelen. Zoals ik al eerder aangaf hoop en denk ik dat het nog lang duurt en dat is ook nodig omdat de omgeving nog niet klaar is. De aanplant moet groeien en alles moet er beter aangekleed uitzien. Maar het gebouw is prachtig en voorzien van de modernste snufjes.
Dit mooie uitzicht gun ik een ieder die op mijn crematie komt. Maar het moet nog een beetje meer vol groeien.
De toekomst zal het leren, hier niet zo ver vandaan wordt nog een crematorium gebouwd en die gaat van het gas af en is volledig elektrisch als die klaar is gaan we die ook bekijken en wie weer wordt het die, maar dat zal de tijd leren. Zo nu genoeg over cremeren. Ben de afgelopen week wat grieperig geweest daardoor heb ik mijn bloemschikavond moeten opgeven, maar mijn clubgenoten hebben met dik verwend met een mooi bloemstuk. Verder ben ik met mijn oud collegae op bezoek geweest in Baflo en zijn we door Jantje en haar man flink in de watten gelegd en van allerlei lekkere dingen voorzien. We zijn bijna 's avonds weer rollend naar huis gegaan.
Zaterdagmiddag hebben we de verjaardag van mijn nicht Merel gevierd want die is eigenlijk vandaag jarig maar die is bang om 30 te worden. Ik zal haar vandaag even plagen, en denk zelf wees blij dat je het gehaald hebt. Vanmiddag ga ik werken in en om de borg en dan staat er een nieuwe week voor de deur met als hoogtepunt koffie drinken bij de oud buurvrouw van Max. Daarmee komt Max voor het eerst sinds lange tijd bij zijn oude woonhuis. en zo hobbelen wij wel de week weer door.
Dinsdag vieren we dus ook de verjaardag van mijn vader.
En dan vrijdag voor de VVE aan de slag om te bekijken naar een bouwkundig probleem en hoe we die het beste kunnen oplossen.
Zo zie je maar er is altijd wel werk aan de winkel.
Ik wens jullie allemaal een fijne week toe en als je vakantie hebt geniet er van.
Groetjes.
Mieke Telkamp voer ik maar even op naar aanleiding van al het voorgaande.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten