zondag 20 september 2015
Waar moet dit heen? Is de titel van deze week. Heb er lang over moeten nadenken.
Vandaar dat het blog ook later klaar is. Meestal maak ik hem op zaterdagavond en zet ik hem in de wacht maar deze keer kon ik het niet voor elkaar krijgen. En nu denk ik waarom ook niet heb het over de verschrikkelijke toestanden met de vluchtelingen en het gebeuren er om heen.
Zit je in een afschuwelijke positie.....je huis kapot geschoten.....familieleden verloren en je denkt ik ga......wat een stap........langs allerlei wegen heb je ontdekt hoe je in een veiliger oord kunt komen....kom je mensen tegen die je willen helpen......met goede bedoelingen? of om je het weinige wat je nog hebt afhandig te maken. En helaas dat laatste gebeurt.....zo las ik in de krant een verhaal van een aantal vluchtelingen die hier in Nederland al een verblijfsvergunning hadden die nu hun landgenoten voor veel geld hier heen halen. Wat is het toch verschrikkelijk als je zelf alles hebt meegemaakt en dan dit doen. bedragen van 20000 euro in de week verdienen ze er mee.
Gelukkig zijn ze nu opgepakt en ik ben van mening gelijk wegsturen en nooit meer het land in.
Zo hoorde ik ook een verhaal van iemand die een groep vluchtelingen vriendelijk groette in het Engels en vervolgens in het Nederland terug werd gegroet. Op de vraag hoe dat kon kreeg hij als antwoord dat ze al jaren in Nederland waren en hun verblijfsvergunning was afgelopen en ze terug moesten maar nu het weer probeerden. Op de vraag of ze dan in Ter Apel ook Nederlands konden spreken was het antwoord nee natuurlijk niet.
Dan kom ik weer op de vraag ......waar moet dit heen? Er zitten zoveel mensen tussen die radeloos zijn maar ook o zoveel mensen die geen al te beste bedoelingen hebben.
Ik wens de mensen van het COA heel veel sterkte toe met het selecteren en het in goede banen leiden van deze stroom vluchtelingen. Het lijkt mij geen eenvoudige opgave.
Hieronder een gedicht die ik las.
Waar moet dit heen? Is de titel van deze week. Heb er lang over moeten nadenken.
Vandaar dat het blog ook later klaar is. Meestal maak ik hem op zaterdagavond en zet ik hem in de wacht maar deze keer kon ik het niet voor elkaar krijgen. En nu denk ik waarom ook niet heb het over de verschrikkelijke toestanden met de vluchtelingen en het gebeuren er om heen.
Zit je in een afschuwelijke positie.....je huis kapot geschoten.....familieleden verloren en je denkt ik ga......wat een stap........langs allerlei wegen heb je ontdekt hoe je in een veiliger oord kunt komen....kom je mensen tegen die je willen helpen......met goede bedoelingen? of om je het weinige wat je nog hebt afhandig te maken. En helaas dat laatste gebeurt.....zo las ik in de krant een verhaal van een aantal vluchtelingen die hier in Nederland al een verblijfsvergunning hadden die nu hun landgenoten voor veel geld hier heen halen. Wat is het toch verschrikkelijk als je zelf alles hebt meegemaakt en dan dit doen. bedragen van 20000 euro in de week verdienen ze er mee.
Gelukkig zijn ze nu opgepakt en ik ben van mening gelijk wegsturen en nooit meer het land in.
Zo hoorde ik ook een verhaal van iemand die een groep vluchtelingen vriendelijk groette in het Engels en vervolgens in het Nederland terug werd gegroet. Op de vraag hoe dat kon kreeg hij als antwoord dat ze al jaren in Nederland waren en hun verblijfsvergunning was afgelopen en ze terug moesten maar nu het weer probeerden. Op de vraag of ze dan in Ter Apel ook Nederlands konden spreken was het antwoord nee natuurlijk niet.
Dan kom ik weer op de vraag ......waar moet dit heen? Er zitten zoveel mensen tussen die radeloos zijn maar ook o zoveel mensen die geen al te beste bedoelingen hebben.
Ik wens de mensen van het COA heel veel sterkte toe met het selecteren en het in goede banen leiden van deze stroom vluchtelingen. Het lijkt mij geen eenvoudige opgave.
Hieronder een gedicht die ik las.
Exodus
Mag ik dan bij jou?
klinkt het in mijn oren
Ik zie dat ze het meent
Ik denk een lied te horen
Als plots mijn hart versteent
Ze is mooi in haar verdriet,
heeft de woorden slechts geleend
De rest aan tekst versta ik niet
Mag ik dan bij jou?
klinkt het nog een keer
maar nu uit een andere mond
ik hoor de vragen telkens weer
Ik denk aan andere dingen
De onrust in mijn huis voortaan
want geloof me: ‘al die vluchtelingen,
zullen nooit meer bij me weggaan’
Jaren later…
Mag ik dan nu bij jou?
Ze hebben me uit mijn huis gejaagd
Vreemdeling, hoor jij mij eigenlijk wel?
nu iemand jou hetzelfde vraagt?
klinkt het in mijn oren
Ik zie dat ze het meent
Ik denk een lied te horen
Als plots mijn hart versteent
Ze is mooi in haar verdriet,
heeft de woorden slechts geleend
De rest aan tekst versta ik niet
Mag ik dan bij jou?
klinkt het nog een keer
maar nu uit een andere mond
ik hoor de vragen telkens weer
Ik denk aan andere dingen
De onrust in mijn huis voortaan
want geloof me: ‘al die vluchtelingen,
zullen nooit meer bij me weggaan’
Jaren later…
Mag ik dan nu bij jou?
Ze hebben me uit mijn huis gejaagd
Vreemdeling, hoor jij mij eigenlijk wel?
nu iemand jou hetzelfde vraagt?
Wij gaan verder met het klaar maken van ons huis. Er moeten nog wat kleine dingen worden aangepast, opgehangen en uitgepakt. We moeten ook nog veel afvoeren. Max zei alles wat er nu nog staat kan ongezien weg omdat we het al twee maand niet nodig geweest zijn. Maar daar ben ik het niet mee eens. Eerst alles nog even nakijken en dan is het goed. Even een paar uur voor uittrekken. We gaan de komende week eerst maar wat visite ontvangen en er zelf een aantal keren op uit. En werken rustig door. Ik wens jullie allemaal ook een hele rustige week en veel succes met alles wat je aan gaat pakken .
Ik sluit af met het lied mag ik dan bij jou van Claudia de Breij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten