zondag 16 november
We zitten op Ameland en het is vandaag de verjaardag van mijn opa.
Albertus, Martinus, Gerhardus Twickler. Was zijn naam en is nu ook mijn naam.
Hij kwam altijd op zijn solex bij ons en het eerste wat we kregen was een pepermuntje.
Hij pruimde en voor dat we gingen eten moest hij zijn pruim kwijt en die gooide hij altijd in de kolenkachel. Wij verheugden ons als kinderen er op want dat siste zo mooi. Als opa boos was dan kregen we een klap met zijn pet. Die droeg hij altijd en dat stond hem wel goed.
Ik ga deze dagen getooid met een hoed, want ik ben net naar de kapper geweest en dan is het aardig fris op het hoofd. Ik heb nog wat haar maar opa was helemaal kaal. De zijkanten moesten af en toe even geknipt en dat deed mijn moeder meestal toen mij dat eens gevraagd werd vond ik dat best griezelig. Mijn hand op opa zijn kaal hoofd te leggen. Maar ik heb het gedaan. Dat waren de herinneringen aan opa.
Hier op Ameland is alles oké, we vermaken ons goed en zitten in een heel leuke caravan.
Het is volgens mij geen caravan, maar goed ze noemen het wel zo.
We hebben al heel wat kunst gezien.
Gisteren wel veel regen gehad, maar dat heeft ons niet weerhouden om een groot deel van de locaties in Buren en Nes te bekijken. We hebben een electrische fiets gehuurd en die bewijst nu zijn diensten. We zoeven over het eiland. Vandaag gaan we naar Ballum en Hollum. Dat wordt een lange dag en we nemen de oplader voor de zekerheid maar mee.
Heb het nu te druk.
De Groninger spreuken komen er aan.
Spoar wat, din hest wat.
Minder is voak meer.
Men huft mor dood te goan om prezen te worden.
Dat wast vandoag denkst, zelst mörn wezen.
Vond een mooi gedichtje dat precies bij deze tijd past.
Bomen
boetendeur
Stoan stil
op störm
te wachten
wind waait
wereld schoon.
Ter afsluiting een stukje gregoriaans. Het Salva Regina ter ere van opa.
Een fijne week allemaal en tot volgende week zondag.
We zitten op Ameland en het is vandaag de verjaardag van mijn opa.
Albertus, Martinus, Gerhardus Twickler. Was zijn naam en is nu ook mijn naam.
Hij kwam altijd op zijn solex bij ons en het eerste wat we kregen was een pepermuntje.
Hij pruimde en voor dat we gingen eten moest hij zijn pruim kwijt en die gooide hij altijd in de kolenkachel. Wij verheugden ons als kinderen er op want dat siste zo mooi. Als opa boos was dan kregen we een klap met zijn pet. Die droeg hij altijd en dat stond hem wel goed.
Ik ga deze dagen getooid met een hoed, want ik ben net naar de kapper geweest en dan is het aardig fris op het hoofd. Ik heb nog wat haar maar opa was helemaal kaal. De zijkanten moesten af en toe even geknipt en dat deed mijn moeder meestal toen mij dat eens gevraagd werd vond ik dat best griezelig. Mijn hand op opa zijn kaal hoofd te leggen. Maar ik heb het gedaan. Dat waren de herinneringen aan opa.
Hier op Ameland is alles oké, we vermaken ons goed en zitten in een heel leuke caravan.
Het is volgens mij geen caravan, maar goed ze noemen het wel zo.We hebben al heel wat kunst gezien.
Gisteren wel veel regen gehad, maar dat heeft ons niet weerhouden om een groot deel van de locaties in Buren en Nes te bekijken. We hebben een electrische fiets gehuurd en die bewijst nu zijn diensten. We zoeven over het eiland. Vandaag gaan we naar Ballum en Hollum. Dat wordt een lange dag en we nemen de oplader voor de zekerheid maar mee.
Heb het nu te druk.
De Groninger spreuken komen er aan.
Spoar wat, din hest wat.
Minder is voak meer.
Men huft mor dood te goan om prezen te worden.
Dat wast vandoag denkst, zelst mörn wezen.
Vond een mooi gedichtje dat precies bij deze tijd past.
Bomen
boetendeur
Stoan stil
op störm
te wachten
wind waait
wereld schoon.
Ter afsluiting een stukje gregoriaans. Het Salva Regina ter ere van opa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten