rillingen

 zondag 12 maart 2022 

Rillerig ja daar begon het mee. Vrijdagavond voelde Max zich niet lekker. Rillerig en toen we op bed gingen kon hij voor zijn gevoel niet warm worden. Na een onrustige nacht maar een test gedaan en ja hoor CORONA. De hele tijd ongeschonden door de strijd gekomen en nu heeft hij het te pakken. 

Afwachten of ik het ook krijg. Mijn tante in Zevenbergen had het net gehad ze zag er ook niet goed uit tijdens de begrafenis. Ze is 24 uurs begeleiding nodig en zat onder de rustgevende medicatie. Bah wat naar om dat te zien. Roept allerlei herinneringen op. We hebben het best wel naar onze zin gehad in het hotel en de heen en terug reis verliep vlekkeloos. Gelukkig tussen de sneeuwbuien door. Toen we woensdagochtend wakker werden en de gordijnen openden van onze hotelkamer lag er een flinke laag sneeuw op de auto en heb ik die eerst maar eens sneeuwvrij gemaakt. Na het ontbijt hebben we in de lobby gezeten de krant te lezen en later zijn we naar het rouwcentrum gegaan waar de uitvaart van John was. Het was een goed verzorgde uitvaart met toepasselijke muziek en een dominee die mooie woorden sprak. Heleen mijn nicht heeft ook mooie woorden gesproken en vervolgens hebben we John uitgezwaaid. Hij wilde alleen de rit naar het crematorium maken en daarom hebben we een erehaag gevormd en vervolgens de rouwauto uitgezwaaid. Daarna zijn we weer naar binnen gegaan en hebben daar nog nagepraat.

Vervolgens zijn we weer in de auto gestapt en naar het hotel gegaan. De volgende morgen zijn we naar mijn tante gegaan en hebben Carla de vrouw van mijn neef en haar dochter meegenomen naar het noorden want Gert bleef bij zijn moeder en gaat vandaag weer terug. Tante Lena gaat naar een verpleeghuis in Oudenbosch maar dat moet allemaal geregeld worden en haar huidige woning moet leeg gemaakt worden. Daar krijgen ze nog een hele klus aan. Moet steeds weer denken aan mijn ouders en aan Max zijn ouders. De film draait zich weer af. Maar goed we zitten nu met een zieke Max die de corona heeft. Kijken of ik er goed vanaf kom. Ben nog wel naar de bloedbank geweest om bloed af te geven  voor een onderzoek om een paar dingen uit te sluiten. Gelukkig was de huisarts het met me eens en heeft er mee ingestemd. De behandeling bij de fysio is goed verlopen en volgens mij heb ik er ook baat bij. Afwachten maar a.s. donderdag moet ik weer. Begin van de week is de uitslag van het bloedonderzoek bekekent. Kan ik ook zien of de staalpillen het gewenste effect hebben. Het is wat.

Over de afwerking van de emotionele schade was ik zo boos dat ik naar allerlei organisaties een mail heb gestuurd dat die regeling een aanfluiting is.  Een aantal hebben weer gereageerd. Er worden vragen over gesteld in de kamer en de gemeente reageerde. Er komt a.s. woensdag een ambtenaar op bezoek om de zaak door te spreken. Hoop dat dit wat oplevert. Heb alle papieren paraat en hij kan ze zo meenemen. 

De belasting aangifte hebben we direct afgehandeld nadat we er bij konden toen de DIGID het weer deed. Wat een aanfluiting zeg. Ze weten wat er gaat gebeuren en dan loopt alles toch vast met als resultaat dat je nergens meer bij kunt. Maar goed twee dagen wachten en toen kon het wel en hebben we gelijk de aangifte gedaan. Dat is weer een pak van mijn hart. 

Het was hier in Kolham ook weer goed terug te zijn en de sneeuw achtervolgde ons.

Maar in de serre was het goed toeven. Ben met een legpuzzel bezig en die is niet makkelijk, maar het schiet op. Het eindresultaat hoop ik binnenkort te laten zien. 

En zo sukkelen we door. De komende week niet veel bijzonders. Woensdag kiezen voor de provinciale verkiezingen en dan het bezoek van een gemeenteambtenaar en donderdagmiddag naar de fysio. 

Ik wens jullie trouwe lezers een fijne gezonde week toe en hoop dat jullie de volgende week weer meelezen en dat ik mooie berichten kan schrijven. 

Groetjes. 

Ik sluit af met HET HET NOG NOOIT ZO DONKER WEST van Ede Staal. 

Dit als een ode aan het mooie Groninger land. Mijn tante zong het uit volle borst mee. 

Zo werd het afgespeeld in de aula.