einde jaar 2014

zondag 28 december 2014 
Het eind van het jaar 2014 is in zicht. De winter is begonnen, de dagen gaan weer lengen.
Zon op om 8.46 op 21 december en onder om 16.29. Dit alles staat op de kalender en dat de winter begint. We zullen zien of de winter komt. Op dit moment vriest het 2 graden en voorspelt de weerman dat er de komende week zacht weer op komst is met morgen wellicht wat ijzel.
We zullen zien wat het wordt. Maar dat de dagen weer langer worden staat als een paal boven water.
Eerst merk je het niet zo maar over een paar week gaat het met een kwartier per week en dat telt weer lekker aan.
Het is op dit moment overal jaaroverzichten, ik wilde dat ook doen maar dacht nee ga iets anders doen. Maak een mooie gedicht als afsluiting van het jaar. Met de beste wensen alvast voor het nieuwe jaar.

Een briefje voor het nieuwe jaar

In het begin van het nieuwe jaar staat jong en oud met z'n briefje klaar:
Een briefje vol van wensen
Een briefje vol van voornemens
Een briefje voor een nieuwe start, gebonden aan blijdschap en vreugde, voorspoed en geluk
Een briefje gevuld met hoop op een goede gezondheid
Een briefje onder heel veel druk
Een briefje voor de mensen die je liefhebt en aan wie je enkel het allerbeste wil toewensen
En dat briefje geef ik aan jou

Gelukkig nieuwjaar!
aan alle volgers van mijn blog

1 januari 2015

Vanochtend was ik niet zo vroeg met mijn blog. Even in een soort van kerstvakantie. Gisteren nogal druk geweest met allerlei zaken en dus even rustig op gang komen en nadenken waarover ik het zou hebben. Wel dat is bovenstaande geworden en dan ter afsluiting de Groninger spreuken. Heb de laatste blaadjes maar van de kalender getrokken en de nieuwe opgehangen. 

Vandaar dat er vandaag wat extra spreuken op staan. 

n Ander het alltied schuld.

Ienzicht geft oetzicht. 

Dij n goie daag hebben wil, mout hom zulf moaken. 

Elke leeftied het zien speulgoud.

Lelk duurt t laankst. 

Dij weerom kommen wil, mout eerst votgoan. 

Vond nog een leuk verhaaltje:

Oet ol deus.

Kloas Kedel was kopersloager en loodgaiter en haar boetendes nog n hok vol leujongs. 't Kedeltjet mor aal bie mie aan, zee Kloas voak. Ien winkel, ien waarkploats en om hoes en dak tou, altemoal kedeltjes. 

Op n goie dag wer n twijlen geboren en doar mos Kloas zulf toch moar even veur noar t gemaintehoes. Dat wordt n seriemaark van kedeltjes doar bie joe, zee ambtenoar. De vattiende aal!. Nee, de vieftiende, zee Kloas. Ditmoal twij kedeltjes touglieks. En wat is t worden?, vroug ambtenoar. Ain mit en ain zuder toet, zee Kloas. 

Ter afsluiting dan nu Pueri Concinite. (Ave maria) 

Jean Baptiste Maunier, hij zingt dit zo prachtig en gevoelig. 

Geniet er van en wees voorzichtig met vuurwerk. Een goede jaarwisseling. tot volgend jaar. 

Roos is overleden

zondag 21 december 2014
Woensdag j.l ontving ik het bericht dat Roos was overleden.
Toen ik op mezelf ging wonen aan de Melkweg in Hoogezand, was Roos mijn buurvrouw.
Het was een geweldige buurvrouw. We stonden altijd voor elkaar klaar. Het was dan ook even schrikken toen ik het telefoontje kreeg. Maar eigenlijk is het goed zo. De kwaliteit van leven was eigenlijk niets meer. Ze verbleef in een verzorgingshuis waar ze zich niet mocht zien. Ze hunkerde naar Curacao waar ze zo graag weer heen wilde. Haar geboorte land.

Roos werkte als verpleegkundige in het Martini ziekenhuis. Zij heeft de verzorging van mijn schoonzus gedaan na de geboorte van de kinderen. Vroeg ook altijd hoe het met ze ging als ik Roos bezocht.
Gisteren mocht ik afscheid van haar nemen. Ze lag op een baar en wordt als alles goed gaat a.s. dinsdag naar Curacao overgevlogen om daar woensdag a.s. begraven te worden.
Ik vond het een waardig afscheid en was blij dat ze daar op haar geliefde Curacao wordt begraven.
Woensdag was een bijzondere dag, we hebben een paar gebouwen in Rotterdam bekeken.
De nieuwe markthal dat moet je toch zeker zien. Maar waar je eigenlijk nooit aan denkt om eens naar binnen te lopen is het gemeentehuis. Wat een geweldig mooi gebouw.
Hieronder wat foto's.

 

We hebben genoten van al dit moois. 

Maar toch speelt dan Roos door mijn hoofd en een aantal andere zaken van ziekte en mensen die allerlei onderzoeken hebben gehad en nog geen uitslag hebben. Wat naar en wat een spanning kan dat allemaal geven. 

Zo waren we donderdagavond op bezoek en zegt de man plotseling toen zijn vrouw even weg was. 

Ik moet naar een verzorgingshuis, maar ik wil niet. Mijn vrouw en kinderen spannen samen om me weg te krijgen. Ik ben wel licht dement, maar nog verder goed en kan me prima redden. 

Wat vindt jij daar nu van? Dan sta je even met de mond vol tanden. Zal ik het maar zeggen als mijn vrouw terug is? Ja, heb ik gezegd. Toen zijn vrouw terug was zei hij ga eens even zitten, ik heb je wat te zeggen. Ik ga niet naar het verpleeghuis. Zijn vrouw schrok van het feit dat hij dat zo zei. 

We hebben er goed met elkaar over kunnen praten en ik had er aan het einde van de avond

een goed gevoel over. Maar toch speelt dan steeds door je hoofd hoe zou ik dit doen? Wat zal er straks met mij gebeuren. Het is o zo moeilijk  om in zulke situaties beslissingen te nemen. 

Zowel voor de gene die het betreft als de partner en andere naasten. 

Ik hoop voor hem dat dit goed uitpakt en hij nog een poosje mag genieten van alles wat hem zo dierbaar is. 

We gaan vanavond uit eten. De Jumbo had zegeltjes voor een avondje uit. We hebben gespaard en gaan vanavond uit voor een gereduceerde prijs. 

Mijn helaas veel te vroeg overleden neef zei altijd het leven is een feest maar je moet wel zelf de slingers ophangen. Dat doen we dan ook maar zolang we dat kunnen. 

Het wordt nu tijd voor de Groninger Spreuken. 

Mooie doagen pries je soavends, mooie vraaulu smörns.

Elke dokter viendt zien aigen pillen t beste.

As schriever nait deugt, krigt pen schuld. 

As as ais nait beston.

Dit waren ze weer.

We zijn dit jaar naar Lourdes geweest en Roos is ook in Lourdes geweest, ze heeft me  gewaarschuwd om niet in het bad te gaan.....dat water vond ze te vies. 

Heb haar raad opgevolgd en ben dus ook niet gaan badderen. 

Maar ik las nu een mooi mopje en dat vond ik wel gepast om die hieronder op te schrijven. 

n Jong stel verlangt aal n joar of wat noar kiender, mor t wil mor nait lukken. Op n dag komt meneer pestoor laans om ófschaaid te nemen want hai gaait noar Lourdes. Hai heurt van de jank noar kiender en belooft door ien Lourrdes n keers veur heur te branden. Noa n joar of wat komt pestoor weer ais ien de buurt en komt ook eefkes bie lu laans en zigt doar vief poar klopmkes bie deur stoan. 

Hai feliestaaiert vraauw en vragt: Waar is uw man, zodat ik ook hem kan gelukwensen."

Vraauw zegt: "O, dij is noar Lourdes om dij keers oet te bloazen".

Dit was het weer. 

Ik brand nu een kaarsje voor alles wat ons bezig houdt en vooral voor Roos.

Ter afsluiting een mooi lied,
Panis Angelicus

Een fijne week allemaal, maak er mooie kerstdagen van en wees lief voor elkaar. 

Kerstmarkten

zondag 14 december 
De kerst nadert met rasse schreden. Vandaag al weer de 3e zondag van de advent. 
Het was een geweldige week die achter ons ligt.
We hebben het huis opgeleukt en buiten de bomen van lichtjes voorzien.
Laat de kerst maar komen.

 

 
Alles staat, brand en draait.
Dinsdag zijn we naar de kerstmarkt in Bremen geweest, Wat een geweldige stad maar ook een mooie markt. We hebben de auto onder de snelweg gezet op een P+R parkeerplaats en zijn vandaar met de tram de stad ingegaan. Konden voor de ingang van de markt uitstappen.
Dit is de ingang van de maritieme kerstmarkt langs de Wezer prachtig al die mensen in hun oude kleding.

 

Maar de kerstmarkt op de markt was ook zeer de moeite waar. We waren er rond 11 uur en zijn tegen 18 uur weer vertrokken.

 De winkelstraten waren ook prachtig verlicht, je kijkt je ogen uit.

Na nog een blik over de Wezer zijn we weer vertrokken.

Vandaag beleven we ook weer wat. Kregen we bij de VI een cadeaukaart van € 20,,00 van Hello Fresh. Ik kan het niet laten om dan eens te kijken wat dit inhoudt en dus heb ik een Boodschappen doos besteld en wat dacht je die wordt vanmiddag rond 13 uur bezorgd. Ik ben benieuwd wat daar in zit. Volgende week zal ik verhalen. 

Ik ben benieuwd.

Zo het wordt tijd voor de Groninger spreuken. Nog een paar blaadjes en de kalender is leeg. 

Er hang al een nieuwe, maar volgend jaar publiceer ik ze niet meer. 

Min Weer is beter as gain weer.

Elke houer prist heur aigen gat.

Op spoaren volgt hebben. 

 Dit waren ze weer.
Nog een leuke belevenis van Frekie:
Frekie het van taande n puut slik kregen. Hai et ales vot op. Taande: Foi Frekie, hest nait even aan Antje docht?
Frekie: Nait aans, ik wol puut leeg hebben eer zai kwam.

Zo ter afsluiting wilde ik het mooi lied wat gezongen werd tijdens de uitvaart van Koningin Fabiola laten horen, maar dat gaan nog even niet lukken. Dus dan maar iets anders.
Het Requiem van Mozart.

Een fijne zondag en een mooi week toegewenst.

strijden.....waar moet je dat niet?

zondag 7 december
In het museum op Ameland lagen leuke dingen en heb ik tussen de bedrijven door veel gelezen.
Zo kwam ik ook onderstaande tegen getiteld:

Als je denkt......
Als je denkt: ïk ben verslagen"
Is de nederlaag een feit.
Als je denkt: Ïk zal niet versagen"
Win je op den duur de strijd.
Als je denkt: ík kan het niet halen"
Is de tegenslag op til.
Want het overslaan der schalen
Hangt voornamelijk af van wil.
Moedelozen gaan ten onder.
Door hun twijfel, door hun vrees.
Vechters winnen door een wonder.
Telkens weer de zwaarste race.
Denk:"Ik kan het "en dan gaat het.
Iedereen vindt bij wilskracht baat.
En in zaken wint de daad het
Van het nutteloos gepraat.
Als je jammert: "Ik ben zwakker"
Dan mijn sterkste concurrent.
Blijf je levenslang een stakker
Die je ongetwijfeld bent.
Niet de Goliaths en de rijken
Tellen in een kamp voor zes.
Maar de fermen, die niet wijken.
Hebben vroeg of laat succes.

Ik vond het zo mooi en heb het dan ook opgeschreven en op deze manier behoud ik het voor de toekomst.
Wat hebben we zo gedaan de afgelopen week.
Bezoekjes afgelegd en een duik in het bronnenbad benomen.
Het huis maar eens flink onder handen genomen, want de boel moet toch goed schoon blijven en een aantal fietstochten gemaakt.
We zijn ook naar een congres geweest in Nieuwegein en na afloop hebben we gegeten in de Koperen Hoogte. Wat een ervaring.
Precies zo zag hij er uit en we zijn naar de 14e etage gegaan om daar lekker te eten en rond te draaien in ongeveer 3 uur. Hier gaan we nog eens naar toe.
Nu zagen we alleen lichtjes en het heeft ook wel wat om bij daglicht te gaan en nog beter te kunnen genieten van het uitzicht op 50 meter hoogte.
De Sint is het land weer uit en maandag komt hier de kerstboom binnen.
We gaan over op de kerstsfeer.
Dit zal ongeveer de sfeer worden.
Dinsdag gaan we naar de kerstmarkt in Bremen kijken of we daar nog wat ideeën op kunnen doen.
En zo sukkelen we voort.
We strijden voort, maar gelukkig is het niet zo erg als sommige mensen door het leven moeten.
Strijden tegen een heftige ziekte, strijden tegen armoede en kunnen amper het hoofd boven water houden of strijden in die ellendige oorlogen. Het leven valt voor veel mensen niet mee, daarom hoop ik dat velen het begin van deze blog lezen en daar moed uit putten.
Zo en nu de Groninger spreuken:

Bie winterdag is snij goudkoop.
t Bloot kropt doar t nait goan kin.
Echo het aaltied t leste woord.
n Daif steelt hom zelden riek.


Vond nog een mooi gedicht over Oterdom het dorp dat is opgeofferd aan de industrie bij Delfzijl..
Op de foto staat wat rest....een monument en graven op de dijk.

Kiek op diekgroaven n poal n haand woarin n kerkje n vinger, dij noar boven wist!
Hieraan zugt min ja wis hou vergankelk t aal is.



Het is vandaag al weer de 2e zondag van de advent. Dat betekent dat kerst in aantocht is.
Tijd voor de Messiah van Handel. Hier volgt het stuk
I know that my redeemer livethe.
Een fijne zondag allemaal en een hele fijne week.

 

Dialoog....Overeenkomst

zondag 30 november
Dit is het begin van de advent......de kerst is in aantocht.
Wat hebben we genoten de afgelopen 10 dagen op Ameland. Zie ze hier staan de suppoosten.


Suppoost.....wat is dat hebben we veel gehoord.
Kort gezegd oppassen op kunst. En dat is er veel in november op Ameland.
Wij hebben op drie locaties vertoefd. Maar op Ameland waren dit jaar 40 locaties waar je de kunst kon bewonderen en dat verspreidt over het hele eiland. Onze locaties waren gesitueerd in Buren en wij verbleven ook in Buren.
Eén locatie sprong er wat betreft de kunst heel erg uit en dat was de Wad - Dialoog in de Elzenhoeve. Op hun site stond het volgende:

Om precies te zijn 200 keer heb ik vandaag gehoord: Dit is absoluut het allermooiste werk van de Kunstmaand Ameland 2014. Slechts één keer was er een dame, die er echt helemaal niks mee had. Sommige bezoekers waren totaal begeistert en een aantal kwamen voor de tweede en zelfs de derde keer een kijkje nemen. Dit mooie werk hangt in de De Elzenhoeve Buren, oostwaarts van Nes. Het gaat hier om een schitterende Wad-dialoog tussen de Eva Kipp en Wianda uit de provincie Groningen. Het is een kwestie van actie en reactie op mekaar, waarbij het prachtige Wad de inspiratiebron is. Afspraak was om steeds een kunstwerk van 8 bij 16 centimeter te maken, waarbij het gebruik van materiaal volledig vrij was. Zo is er een hele serie werken ontstaan. Eerst twee en later drie-dimensionaal. Alles wat maar te vinden is langs het Wad is gebruikt en heeft het tot een prachtige WAD-DIALOOG gemaakt.

Dit zijn de kunstwerken. 

Steeds weer als ik er verbleef vond ik wat nieuws. Geweldig, maar wat we in het Juttersmuseum vonden was totaal qua kunst iets anders

maar ook iets geheel anders. 

Een boekje over Kardinaal de Jong en een mooi verhaal over hoe het vroeger in grote gezinnen toe ging. 

Na het lezen van het boekje over Kardinaal de Jong en het verhaal over die grote gezinnen voelde ik overeenkomsten met de Kardinaal en mijn moeder. 

Hoezo zul je zeggen....nou hier komt het:

Kardinaal de Jong was de oudste in het gezin en werd geofferd voor het geloof.
Mijn moeder was de oudste en werd geofferd voor het gezin.
Beide deden ze het omdat het van hun gevraagd werd.
Van Kardinaal de Jong vond ik het bijzonder dat hij zich in de oorlog zo verzet heeft tegen de bezetter. Geweldig zoals dat stond beschreven in het boekje zoals ik dat heb gelezen.
Een voorbeeld: De bezetter verbood hem om een brief die hij geschreven had voor te laten lezen in de kerken. Hij hoorde het beleefd aan en toen ze weg waren heeft hij de opdracht gegeven de brief absoluut voor te lezen. Dit kwam hem duur te staan hij kreeg een behoorlijke boete, maar alle gelovigen hebben het geld bij een gebracht.
Mijn moeder heeft zich ook vaak te weer gesteld tegen onrecht een voorbeeld die ze wel eens vertelde was dat ze als meisje bij de boer aanzienlijk minder verdiende als de mannen, terwijl ze het zelfde werk moest doen en even hard. Ze heeft er tegen gevochten en haar gelijk gekregen, maar ze mocht er niet over praten. Geweldig.
Verder las ik daar een papier die helemaal aangeeft hoe het er in die tijd toeging. En ik herkende mijn moeder er helemaal in.

Vroeger?

Uit grote gezinnen kwamen ze, tien kinderen was gewoon.

Was je een van de oudste meisjes, dan lag je toekomst vast: na de lagere school kwam je thuis helpen, in de stal, en in het huishouden. 

Als je geluk had mocht je nog twee jaar naar de naaischool. 

Kon je thuis niet terecht dan kreeg je een dienstje: op je twaalfde ging je naar een ander gezin. 

Je werkte van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en moest ook nog bij die mensen slapen. 

Je kreeg verkering je trouwde en kreeg kinderen en ging, als je met een boer trouwde, meewerken in het bedrijf van je man. 

Je vraagt je af wat hun dromen waren toen ze jong waren. 

 Hadden ze dan niet iets van wat ze wilden worden of een stille wens om eens een wereld reis te maken. 

Nee hoor je dan, ze wisten niet beter er viel gewoon niets te kiezen. 

Je had respect voor je ouders, voor de meester voor de pastoor of dominee en je deed wat ze zeiden. 

Ze zijn er helemaal niet ongelukkig door geworden niets geen identiteitscrisis, geen wanhopig zoeken naar een doel in je leven. 

Je was moeder, echtgenote, en dat was een doel op zich. 

Zo'n avondje naar de vrouwenvereniging was een echt uitje. 

De jonge vrouwen van nu hebben daar geen tijd voor. 

Ze moeten sporten, naar de ouderavond en werken een halve of hele week, Brengen de kinderen naar diverse clubjes, en zijn druk met de vervulling van hun leven. 

Misschien zoeken ze zo hard dat ze eraan voorbij lopen. 

Misschien valt er zoveel te kiezen dat je geen keus meer kunt maken. 

Waren vroeger vrouwen bondgenoten van elkaar nu zijn het concurrenten. 

Wie werkt er het meest, wiens huis, tuin, lichaam is het best gestyled, wie staat er het best haar mannetje. 

Maandag, wasdag, woensdag gehaktdag, vrijdag visdag, dat was vroeger toch best wel lekker. 

Het begin van bovenstaand verhaal sprak me heel erg aan. 

Mijn moeder vertelde vaak dat ze goed kon leren en dat de leraar zei dat ze eigenlijk door moest leren, maar dat kon niet. Het was armoe troef en in het gezin was veel ziekte, dus toen ze kon werd ze gelijk van school gehaald en moet haar steentje bijdragen in het gezin. 

Dat heeft ze ook flink gedaan als arbeider op het land en later in de glasfabriek om hete flessen van de band te halen en die in dozen te doen. 

Het waren tijden. 

Moest steeds aan haar denken bij het lezen van het boekje over Kardinaal de Jong. 

Van 1911 tot 1914 was hij eerst kapelaan te Amersfoort en daarna conrector van de Zusters van O.L. Vrouw in die plaats.

In 1935 werd hij coadjutor van de aartsbisschop van het aartsbisdom Utrecht, mgr. Joannes Jansen. Tegelijkertijd werd hij benoemd tot titulair aartsbisschop van Rhusium. Als wapenspreuk koos hij Dominus mihi adjutor(Uit Psalm 118:7 - De Heer is mijn helper). In zijn wapen zit de wassende maan van het wapen van Ameland.

In 1936 werd hij benoemd tot aartsbisschop van het aartsbisdom Utrecht waarmee hij eveneens metropoliet werd van de Nederlandse kerkprovincie. Het was voor het eerst dat de aartsbisschoppelijke zetel door een man van wetenschap en een doctor werd bezet. Zijn vier opvolgers hebben ook allen in Rome gestudeerd en zijn daar of elders gepromoveerd.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog gaf De Jong samen met dominee K. Gravemeijer, leiding aan het kerkelijk verzet tegen de Duitse bezetter. Zo vaardigde De Jong een door Titus Brandsma ontworpen verbod uit over het opnemen van NSB-advertenties in de rooms-katholieke dagbladen. Al in de oorlog ging De Jongs gezondheid zo achteruit dat hij het dagelijks bestuur van het aartsbisdom moest overlaten aan zijn vicaris-generaal Jan Geerdinck. Die zou het bestuur blijven voeren tot in 1951 een coadjutor zou worden benoemd.

Na de oorlog werd hij in februari 1946 door paus Pius XII tot kardinaal gecreëerd, de eerste keer dat 'Utrecht' een kardinaal kreeg sinds de Reformatie. Hij kreeg als titelkerk de basiliek van San Clemente toegewezen. De Jong was niet in staat het Consistorie in Rome bij te wonen; pas in 1951 reisde hij naar Castel Gandolfo om alsnog van Pius XII zijn rode hoed te ontvangen.

In 1951 moest hij vanwege zijn zwakke gezondheid zich terugtrekken uit het bestuur van het aartsbisdom. 

Tot zijn coadjutor werd Bernardus Alfrink benoemd, niet Geerdinck, aan wie De Jong de voorkeur gaf. De Jong trok zich terug in Amersfoort, het klooster van de zusters waar hij lang geleden conrector was geweest en waar hij in 1955 overleed. In 1953 sprak hij nog wel - via een bandopname - de geliefde gelovigen toe, ter gelegenheid van de manifestatie Honderd jaar Kromstaf. De ontroerde aanwezigen in het Stadion Galgenwaard begroetten deze toespraak met het langdurig scanderen van Lang leve de Kardinaal!. Alfrink volgde hem op als aartsbisschop.

Kardinaal De Jong was Ridder Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw; deze hoogste civiele Nederlandse onderscheiding viel behalve aan zijn opvolger kardinaal Alfrink sindsdien vrijwel uitsluitend toe aan leden van de koninklijke familie, staatshoofden, Willem Drees, Kofi Annan, Konrad Adenauer, Winston Churchill, Ruud Lubbers en Joseph Luns.

En dat is een bescheiden man geweest die is geboren op Ameland in de mooie plaats Nes. 

Dit alles gebeurt er als je suppoost bent tijdens de kunstmaand. 

Mensen ontmoeten, mooie kunst bekijken en veel lezen. 

Geweldig wat een week.

De avond valt op Ameland. Zicht vanuit de uitkijktoren bij het natuurmuseum. 

Ik sluit af met de Groninger spreuken en dan met een muziekstuk genaamd Advent. 

De Groninger spreuken:
Men kin nait vroug genog aan loater denken.
Dij niks dut, mishottjet ook niks.
Gainain kin over zien aigen schaar springen.

Las nog een mopje:
Dikstroa wordt bie de grens aanholden deur de douane. 
Hai mout zien paspoort óflangen en de ambtenoar zegt as e t dokement bekeken het: "k Zol joe aanroaden joen paspoort binnenkort ais te verlengen."
Diekstroa schudt vastberoaden mit kop en zegt: "
"Gain sproake van, dit formoat is mie goud noar t zin.

Ja het is de eerste zondag van de ADVENT in aanloop naar Kerst. 

Het is doorspekt van tegenstellingen en waarschuwingen. 

Een fijne week allemaal.