David Bowie

zondag 7 februari 2016 
We zijn geweest.........naar het Groninger Museum voor de tentoonstelling over David Bowie.
We gingen er heen met het idee, iedereen heeft het er over en wat zou het zijn. We willen ons laten verrassen en weten hoe het is. Dat is gelukt moet ik zeggen. We waren helemaal verrast en diep onder de indruk. Van de tentoonstelling hoe die was ingericht maar ook van David Bowie. Nooit geweten dat hij zo veelzijdig is geweest. Van zanger tot acteur en ontwerper.
Neem nu het nummer Space Oddity. Het wordt in de tentoonstelling breed uitgemeten en als je dat ziet dan begrijp je het nummer veel beter. Mooi en vooral door de audio die je meekrijgt tijdens de rondleiding. Een perfect geluid.

De kleding die fantastisch tentoongesteld is vond ik heel indrukwekkend.
Dit is de poster die overal hangt.
Het is nog steeds nagenieten van deze indrukwekkende ochtend in het Groninger Museum.
Woensdagavond zijn we naar de musical de Tweeling geweest ook al zo indrukwekkend.
Het was de eerste avond dat ze in Groningen speelden en gelijk zaten wij met de neus vooraan natuurlijk en het was genieten van 19 uur tot 22.30 uur. Want vergeet vooral de tentoonstelling niet die boven is opgesteld. Oorlogsverhalen van alle steden waar deze musical speelt. Heel indrukwekkend.
Het boek is mooi, de film is mooi maar deze musical ook.

Gisteravond hebben we lekker gegeten met Fokke en Janneke ter ere van Janneke haar verjaardag. 

Het was gezellig en heerlijk eten. 

Vandaag is het rustig en we maken een wandelingetje denk ik. 

De rest van de week is het druk. 

Op visite, onze nieuwe auto halen, naar de kapper, de vroegere buurvrouwen van Max komen koffie drinken en lunchen en ik ga nog werken in de borg. Daarnaast nog een vergadering en natuurlijk het een en ander schoonmaken in en rond het huis. 

Vervelen hoeven we ons niet. 

Toen we donderdag uit de bus wilden stappen vroeg de chauffeur of wij wisten waar het kamp Kolham was. Spontaan riep ik ja. Ik schrik van mezelf en het wil maar niet meer uit mijn hoofd. KAMP KOLHAM......waar gaat dit heen. 

Ik heb de vrouw die naar het opvangcentrum wilde de weg gewezen. 

Voortdurend ging door mijn hoofd mijn belevenissen van de pelgrimstocht. 

Ik liep ook wel eens de weg te vragen en kreeg van de mensen wat aanwijzingen die ik nauwelijks begreep omdat ik geen Spaans spreek. Deze mevrouw heeft me hopelijk wel begrepen en is hopelijk in het centrum aangekomen na een wandeling van een kilometer. 

Maar dan helemaal alleen en zonder bagage.....waar kwam ze vandaan en waarom wilde ze daar naar toe? Ik zal het nooit weten, maar vond het wel erg dat ze zo alleen daar liep.

Dat is het zo wie zo als je ziet hoe mensen volledig ontheemd rond trekken en niet weten waar ze een veilig plekje kunnen krijgen. Komt meneer Wilders in beeld en zit daar een praatje te houden dat al die mensen weg moeten en daar waar ze vandaan komen moeten worden opgevangen. 

Ik denk dat die man als maar verder van de werkelijkheid vervreemd raakt. 

Hij, de regering en wij weten niet hoe het moet en al helemaal niet wat het zal worden. 

Maar goed de tijd zal het leren zeggen ze dan en dat zal ook zo zijn. 

Wij gaan in ieder geval nog proberen te genieten van alles om ons heen. 

Ik sluit af met het laatste nummer van David Bowie. LAZARUS.

 

Een fijne week toegewenst allemaal.