zondag 14 september
Het is altijd genieten om ergens anders te zijn, maar ook weer genieten om op je eigen plekje te zijn.
Zo zijn we weer veilig uit Lourdes teruggekeerd met Water uit Lourdes. Het leek mij zo mooi om mijn opa een flesje op het graf te zetten. Hij ging nogal eens naar Lourdes en dus krijgt hij van mij een flesje op zijn graf. Ben heel benieuwd trouwens hoe lang het daar staat, want de laatste tijd wordt er nogal eens wat ontvreemd daar van het kerkhof.
Zo gingen wij de flesjes vullen.
Vervolgens zijn we naar het kerkhof Stille hof gereden en daar hadden ze een bomen route uitgezet.
Daarna zijn we naar het station van Kolham gereden want die kon je ook bezichtigen.
We werden welkom geheten door de bewoners en kregen gelijk een rondleiding met een kopje thee aangeboden plus een plakje spelt cake. Het is toch prachtig dat mensen dit in stand houden.
Het station is een overblijfsel van het Woltjerspoor dat in de jaren 30 heeft bestaan maar in de tweede wereldoorlog is gesloopt door de Duitsers. Overal in de Woldstreek zie je nog de stationsgebouwen en die in Kolham is wel heel mooi behouden en de huidige bewoners proberen het zo origineel mogelijk in ere te houden.
Het is altijd genieten om ergens anders te zijn, maar ook weer genieten om op je eigen plekje te zijn.
Zo zijn we weer veilig uit Lourdes teruggekeerd met Water uit Lourdes. Het leek mij zo mooi om mijn opa een flesje op het graf te zetten. Hij ging nogal eens naar Lourdes en dus krijgt hij van mij een flesje op zijn graf. Ben heel benieuwd trouwens hoe lang het daar staat, want de laatste tijd wordt er nogal eens wat ontvreemd daar van het kerkhof.
Zo gingen wij de flesjes vullen.
En hier zijn ze dan gevuld. De komende week worden ze op het kerkhof afgeleverd.
Het was toch wel heel indrukwekkend om weer in Lourdes te zijn.
Toen we aankwamen ging ik even op verkenning om te zien hoe ver het lopen was naar ons appartement. Kom ik een non tegen en vraag haar op mijn beste Engels waar of ik moest zijn.
Vraagt ze mij of ik Nederlander ben en begint gelijk een heel gesprek.
Leuk is dat.
Ze vertelde dat we een goede week hadden uitgezocht wat het weer betreft, want het was een slechte zomer geweest en de komende week voorspelde veel goeds.
Dat hebben we dan ook geweten, het was prachtig weer en we konden alles doen wat we wilden.
Dat hebben we dan ook geweten, het was prachtig weer en we konden alles doen wat we wilden.
De lichtprocessie is altijd weer heel bijzonder. Om te zien hoe alles straks georganiseerd is en ook hoe mensen opgaan in het gebeuren. Als gezongen wordt AVE Maria en alle lichtjes gaan dan van die toch steeds weer zo'n 10.000 mensen omhoog dan is dat een bijzondere gewaarwording.
Dit is voor op het plein en hier komen de mensen dan langs om weer terug te lopen naar de kerken om daar te eindigen. Als het eindigt na ongeveer een uur dan wordt tot slot de kerktoren volop in het licht gezet. En iedereen wordt bedankt voor zijn/haar aanwezigheid en deelname.
Het is net een voetbalwedstrijd of je nu wil of niet je doet mee.
We hebben gewandeld in de bergen gewandeld in een grote stad en veel winkeltjes bekeken.
Ja de inwendige mens is ook goed voorzien want we hebben heel wat terrasjes aangedaan.
De treinreis terug was ook weer goed geregeld en alle mensen waren even vriendelijk.
Toen we thuis kwamen stond ons een leuke verrassing te wachten. als welkom thuis een mooi bos bloemen.
En dan heb je een week lang bijna geen TV gekeken en geen krant gelezen.
Doe je de TV aan en zie je niet anders dan de ellende in de wereld.
De WERELD STAAT IN BRAND las ik in de krant.
Tel maar op.
Onrust in Israël, Libië, Egypte, Somalië, Afganistan, Korea, In de Zuid Chinese Zee. Zuid Soedan, Nigeria, Syrië Rusland Oekraïne en dan nog die Ebola die overal rond waard. Dat Kalifaat die steeds verder oprukt. Je zou de krant afzeggen en de TV de deur uit doen, Maar dat is ook je kop in het zand steken. Het schrikt je wel even af en je staat na een heerlijke week wel even weer met je benen in de werkelijkheid. Daar in Lourdes hebben we zoveel verschillende mensen zien lopen uit de hele wereld en zo vredig met elkaar, het kan dus wel.
Wat hebben we dan de afgelopen week verder gedaan.
Ach natuurlijk eerst de was weg gewerkt en wat boodschappen gedaan.
Een hele gezellige visite gehad van Koen en Gees. Koen is een oud collega van Max en we hebben heerlijk buiten kunnen zitten en gezellig bijgepraat.
We zijn toch verwend met een mooie bak met planten.
Hier kunnen we nog lang van genieten. Super.
Vervolgens was het gisteren Open Monumentendag. Met dat mooie weer hebben we de fiets gepakt en zijn gaan fietsen naar Sappemeer want daar is een Brandweermuseum.
Daar aangekomen hadden ze een geweldige manifestatie opgezet.
Het was goed toeven daar.
Daarna zijn we naar het station van Kolham gereden want die kon je ook bezichtigen.
We werden welkom geheten door de bewoners en kregen gelijk een rondleiding met een kopje thee aangeboden plus een plakje spelt cake. Het is toch prachtig dat mensen dit in stand houden.
Het station is een overblijfsel van het Woltjerspoor dat in de jaren 30 heeft bestaan maar in de tweede wereldoorlog is gesloopt door de Duitsers. Overal in de Woldstreek zie je nog de stationsgebouwen en die in Kolham is wel heel mooi behouden en de huidige bewoners proberen het zo origineel mogelijk in ere te houden.
Na dit gezien te hebben zijn we weer huiswaarts gekeerd en hebben heerlijk genoten van de zaterdagavond.
Dus wordt het nu tijd voor een afsluiting met de Groninger spreuken.
Dij belkt het ongeliek
Olde schuld roust nait.
n Dwaarg zigt overaal reuzen.
Dit waren dan de spreuken.
Nu nog even een AVE MARIA
Maar dan in het Spaans en gezongen door Helmut Lotti
Ave Mario No Morro.
Een hele fijne zondag allemaal.
Tot volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten