jarig

 zondag 15 juni 2025

Jarig dat was hij gisteren die verschrikkelijke man in Amerika. Het kleine kind dat ook een mars wil op zijn verjaardag en ondertussen duizenden mensen de vernieling in helpt. Bah gelukkig raken steeds meer mensen er van doordrongen dat die vent niet deugd en komen in opstand. Dit loopt absoluut verkeerd af. 

Dictator Trump liet dit even aan zich voorbij gaan. 

Ja hij in Rusland doet dat en in Noord Korea en ik wil het ook. 

Hoe lang nog?

Wat een vent zeg. 

Ik weet er niets van zoals het daar in Afrika gaat en even later steun betuigen aan de toestand en zeggen dat het nog lang niet voorbij is en Iran moet tekenen voor een verdrag en anders loopt het fout af. Hopelijk met hem denk ik dan. 

Het lijkt Wilders wel. Hier tekenen bij het kruisje. Gelukkig werk het zo niet en in Amerika komt de bevolking er ook achter dat het niet goed gaat zo. Maar helaas ook daar vallen doden. Het volk neemt het recht in eigen hand. Bah wat een tijd. 

Maar er was gisteren nog iemand jarig. 

Max is 77 jaar geworden en dat hebben we gezellig met familie en vrienden gevierd middels een lunch. 

Hier zit de jarige met zijn nicht te wachten op de rest.

Hier was iedereen aanwezig en kon het feest beginnen.

De kleine Linde zat ook te genieten. 

En toen was iedereen weer weg. 

Max en ik vonden het heel fijn dat iedereen is gekomen en dat we met elkaar hebben genoten van al het lekkers. 

Dit kan gelukkig nog en hopelijk houden we dit nog lang vol.

De afgelopen week stond bol van de ellende in de wereld en hier in huis hebben we het rustig gehouden. Woensdagochtend kwam er iemand om een eindrapport op te maken van de aardbevingsschade. Dit zal leiden tot een einduitkering en dat is volgens mij maar goed ook, want ik weet niet hoe lang dit nog zal duren. Verder bestond de week uit de voorbereidingen voor de verjaardag van Max en de tuin ordenen. Heb mest gestrooid op de tuin en met de regen van de laatste tijd heeft dat goed zijn werk gedaan met als gevolg dat er wat meer gemaaid moet worden en gewied. Maar de tuin staat er goed bij al zeg ik het zelf. 

En nu vliegen we een nieuwe week binnen die bestaat uit allerlei vergaderingen en bezoeken aan artsen. Tussendoor proberen we toch mee te doen aan een fietstocht en verzorgen we de catering voor de kunstmarkt het komende weekeinde. 

Dus vervelen doen we ons niet. 

Voor nu wens ik jullie allemaal een fijne week lieve lezers en ik sluit nu af met een lang zal ze leven. 

Groetjes. 

 

dictator

 zondag 8 juni 2025 

De dictator is even uit beeld. 

Als ze niet doen wat ik wil dan kap ik er mee. 

Wat een vent zeg met zijn clubje. Heeft niet eens een partij. Al die mensen die zich bij hem aansluiten komen bedrogen uit. Behalve dan zijn Fabertje.

Gelukkig is dat mens ook weg en totaal uit beeld. 

De dictator gaat de komende tijd wel even flink tekeer denk ik. Nu blijkt maar weer eens hoe sterk onze democratie is. Dat ze hem met zijn grote bek de mond kunnen snoeren en hij met zijn aanhang totaal niet de capaciteiten heeft.

En zij die dat wel probeert die wordt met de nek aangekeken door die vent. Wat een verschrikkelijk figuur. Kijken of heel Nederland achter hem aan hobbelt. Hoeveel ratten leven er in Nederland die achter de rattenvanger aanlopen. Nou als ik de reacties op facebook lees dan zijn het er veel. Ze lopen met hem weg. Nou wat mijn betreft lopen ze met hem naar Rusland, kijken of het daar beter is.

Veel geklaag en gemekker dat het hier allemaal zo slecht is. Nou kijk eens om je heen! Klagen dat de asielzoekers hier profiteren en weg moeten. Volgens mij heeft nog niemand van die klagers ooit met een asielzoeker gesproken en weet totaal niet waar ze het over hebben. De aanjager spreekt en ik lul hem na. Hij wil de boel wel op stelten zetten. Nou ik wacht af.  

Maar loop absoluut niet achter die lul aan. 

We hebben een rustige week gehad en onze dingen gedaan en nog even nagenoten van onze dagen op reis. Vrijdagmiddag mocht ik een rondleiding verzorgen in de borg voor 7 dames. Dat was geweldig leuk om te doen. Zeer geïnteresseerd en alle tijd.

Zij waren tevreden en dan ben ik het ook. Er ging ook een paar trouwen en een paar ging foto's maken en die lieten zich in een mooie auto brengen en weer ophalen. 

Heb even gevraagd aan de chauffeur of ik binnen mocht kijken. 

Vanmiddag ga ik samen met een collega de kerk van Kolham openen voor de expositie die daar loopt met Knipselkunst. We zullen zien hoeveel bezoekers er komen.

De versnaperingen heb ik inmiddels ingekocht en verder zien we wel. 

De komende week staat in het teken van de aardbeving schade.

Woensdag zal er een expert langskomen om een totaal plaatje te maken. We wachten af. Verder treffen we de voorbereidingen voor Max zijn verjaardag.

Daarmee is het dan weer tijd om mijn volgende blog te maken. Kijken hoelang dit nog kan, want die andere rat daar in Amerika zet de hele wereld op zijn kop. Maar iemand zei de afgelopen week, ach die man is bezig zijn eigen glazen in te gooien en ja hoor zijn vriendje en hij vliegen rollebollend over de wereld.

Het is toch beschamend dat de rijkste en machtigste zo in het openbaar tegen elkaar tekeer gaan. Bah in wat voor tijd leven we. 

Ik sluit af met een mooi muziekje. 

Tantum Ego ( Alleen dan) 

Groetjes. 

   

navigatie

 zondag 1 juni 2025 

Navigatie wat is het een uitvinding.  We hebben in onze auto een navigatie ingebouwd en die gebruiken we nogal eens. Al zeg ik het zelf ik kan aardig kaartlezen maar met een slechter wordende zicht wat betekend dat je een leesbril nodig bent en het feit dat het erg druk is bij de weg en er veel wegpiraten zijn waar je alle aandacht bij moet hebben is een navigatie een uitkomst. Ook in het leven zelf is het belangrijk dat er mensen zijn die je af en toe even een zetje geven en je weer de goede richting uit gaat. Ja ik was vrijdag jarig en wilde dat niet thuis vieren. Heb een hotel geboekt en we zijn donderdag vertrokken naar Zuid Limburg. Heerlen was de plaats een mooi hotel in de bossen....een kasteel. 

Wat wij niet wisten was dat dit achter het van der Valk hotel lag.

We keken onze ogen uit. 

Maar voor we hier waren hadden we ons voorgenomen om via Duitsland naar Heerlen te rijden. Er waren 3 opties 2 door Nederland en 1 door Duitsland en die laatste hadden we al lange tijd niet gereden. In Bad Nieuweschans was een grens controle aan de Duitse zijde maar dat was geen probleem. Betrouwbare gezichten zal ik maar zeggen. Via Duitsland is prima te doen we hebben onderweg koffie gedronken en geluncht het ging allemaal goed. Het digitale betalingsverkeer is daar toch minder goed ontwikkeld als hier maar goed we hebben ons gered met wat kleingeld en ons beste Duits ging het prima. In de Buurt van de grensovergang waren flinke opstoppingen in verband met weg werkzaamheden maar dat zijn we ook weer te boven gekomen. We hebben ons voorgenomen om een paar dagen naar het Sauerland of de Eifel te gaan. Ze zie je maar het ene lokt het andere uit. Aan de Nederlandse kant bij de grens om Duitsland in te komen was een flinke file. Mevrouw Faber had er geen zin in die was niet paraat dus wij konden ongehinderd de grens over en naar Heerlen rijden. We keken onze ogen uit. We kregen een prachtige kamer toebedeeld en hebben ons eerst maar een te rusten gelegd. Zo merk je toch wel dar de jaren beginnen te tellen. 4 uur achter het stuur en overal op letten slurpt energie. Maar dan is de navigatie een grote uitkomst. 

Vanaf de parkeerplaats liepen we naar de grote deuren die toegang boden tot de binnenplaats. 

We schrokken er van maar het werd ons vertrouwde gezicht deze mevrouw die op het bankje zat. 

Hier kunnen we wel een paar nachten verblijven.

De keuken was voortreffelijk. Op mijn verjaardag werd ik verwend en hebben we een zes gangen diner verorberd. Geweldig wat een verzorging. 

's morgens ben ik begonnen met een Egg Benedict. 

Verrukkelijk en nog veel meer maar daar zal ik jullie niet lekker meer maken. 

We hebben op mijn verjaardag oude herinneringen opgehaald. De Margraten de enorme begraafplaats van de Amerikanen die hier gesneuveld zijn in de 2e wereldoorlog. Het beeld waar mijn moeder bijna door toedoen van mijn vader de plomp was ingegaan.

Wij stonden bij dit beeld en mijn vader zou de foto maken en zei tegen mijn moeder nog iets meer achteruit nog een beetje, maar gelukkig had ze het idee dit gaat vast niet goed en dus negeerde ze de aanwijzingen en hield ze het droog. Het was indrukwekkend om dit weer te zien en op je in te laten werken. 

Ze denken dat die gek uit Amerika hier gaat kijken als hij hier toch is met de NAVO top. Nou ik zou het een smet vinden, maar wellicht krijgt hij hier constructieve ideeën. 

Vervolgens zijn we naar het hoogste punt van Nederland gegaan het drielanden punt. Wat een drukte . Sommige terrassen werden gesloten omdat het te vol werd. 

Je staat op het drielandenpunt en kijkt dan ook naar België, Duitsland en Nederland. 

En dan naar Valkenburg waar we heel wat mooie herinneringen aan hebben.

Het stationnetje even bekeken, het hotel waar we vaak kwamen en overstroming die er geweest is 4 jaar geleden. Nu niets meer van te zien maar onvoorstelbaar als je de markering ziet. 

                                                                            

Vervolgens terug naar het Hotel. Op de parkeerplaats stonden de meest luxe auto's.  

Maar wij zijn blij met onze auto en hebben een heerlijke dag gehad. 

Maar toen aan het diner. 

We werden ontvangen en keurig bediend. 

Het personeel wist dat ik jarig was en dus werden we verwend op een discrete manier. Aan het einde van het zes gangen diner kreeg ik een mooi soesje in een stolpje met een plukje goud er op. 

Dit was de felicitatie van het personeel uit de keuken. 

Het was bijzonder en heel lekker allemaal. Hierna hebben we nog een wandeling gemaakt door de tuinen en daarna zijn we naar onze kamer gegaan. Moe maar voldaan. Wat wil je ook na een diner van 2,5 uur en een volle dag. 

En zo kwam de zaterdag weer en werd het tijd om naar huis te gaan. Volgens de navigatie weer via Duitsland maar wij wilden deze keer via Nederland. Dus maar Zwolle ingetoetst en ja hoor toen ging het via Nederland en tuften we mooi over de wegen door Limburg, Brabant Gelderland Overijsel Drenthe het Groninger land weer in. Een paar prachtige en indrukwekkende dagen achter ons. En 830 km meer op de teller van de auto. 

Zo is het weer zondagochtend en tijd om een blog te maken. Met al die mooie herinneringen in mijn hoofd. En het feit dat er zoveel mensen aan me gedacht hebben. Telefoontjes, mailtjes, appjes, kaarten het kan niet op. Ze kan ik terugkijken op een onvergetelijke verjaardag. 

    Met een nieuwe week in het vooruitzicht kan ik het wel aan. Ik wens jullie een fijne week toe en ga nu genieten van al het moois wat mij hier weer ten deel valt. 

Voor nu sluit ik af met het Limburgs volkslied.